Εχει γίνει θεσμός, πλέον, τα πολιτικά κόμματα στα ψηφοδέλτια επικρατείας να τοποθετούν ανθρώπους που κινούνται σε άλλους στίβους, πλην της πολιτικής. Πρόσωπα που έχουν κερδίσει την καταξίωση και την αναγνώριση στον τομέα τους. Με τον τρόπο αυτό τιμούν και παράλληλα τιμώνται από την παρουσία προσωπικοτήτων.

Ενας από αυτούς είναι ο Βασίλης Νικάκης, υποψήφιος βουλευτής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΚΚΕ. Πρώην διεθνής διαιτητής ποδοσφαίρου και νυν παρατηρητής στην ΟΥΕΦΑ. Ο Β. Νικάκης μίλησε πρόσφατα στον τηλεοπτικό "902", για την απόφασή του να πολιτευτεί, τα δρώμενα στον αθλητισμό και τις προτάσεις του ΚΚΕ.

- "Είναι τιμή για μένα, που είμαι στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΚΚΕ και ακόμα μεγαλύτερη που ανήκω στο ΚΚΕ. Η ενασχόλησή μου με την πολιτική για δεύτερη φορά, πριν από 8 χρόνια ήμουν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στο Αγρίνιο, έχει να κάνει με τη ζωή και την προσωπικότητά μου. Δε ζω στην αυταπάτη πως υπάρχει κάτι το οποίο δεν είναι άμεσα συνυφασμένο με την πολιτική.

Δεν είμαι αφελής να πιστεύω ότι στον αθλητισμό δεν υπάρχουν διαπλεκόμενα συμφέροντα, για να χρησιμοποιήσω έναν μοντέρνο όρο. Αποτελεί την πιο ανέξοδη διαφήμιση για όλους. Πολλοί τον εκμεταλλεύονται ως μέσο ανέλιξης ακόμα και για την πολιτική. Δεν υπάρχει πλέον κλάδος ελιάς, γκρέμισμα τειχών, αλλά πολυεθνικές, οι οποίες εκμεταλλεύονται το χώρο. Υπάρχει άρρηκτη σχέση πολιτικής - αθλητισμού. Αυτά που το ΚΚΕ θέλει να δώσει στη νεολαία και την κοινωνία, εγώ τα πήρα μέσα από τον αθλητισμό. Προσπάθησα και προσπαθώ να κάνω πράξη αυτά που λέμε ως κομμουνιστές. Διαφάνεια, ισονομία, δικαιοσύνη. Δεν υπάρχει.... δεξιό και αριστερό πέναλτι".

- Είναι νωπά ακόμα τα γεγονότα που προηγήθηκαν της έναρξης του πρωταθλήματος, αναφορικά με τη διαιτησία. Φταίει η λανθασμένη επιλογή προσώπων ή κάτι άλλο;

- "Αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα είναι πρωτόγνωρα. Οσο και ν αλλάξουν τα πρόσωπα, αν δεν αλλάξουν οι θεσμοί δε θα γίνει τίποτα. Οποιος δουλεύει κάτω απ' αυτό το πλαίσιο είναι καταδικασμένος ν' αποτύχει και ως διοίκηση και ως διαιτησία. Ο καπιταλισμός δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του, ας μην είμαστε αφελείς. Εδώ έχει στηθεί ένας χορός δισεκατομμυρίων. Αυτοί που έχουν στα χέρια τους το ποδόσφαιρο δε θα μπορούσαν να αφήσουν τίποτα στην τύχη. Προσπαθούν να βάζουν, λοιπόν, στις κατάλληλες θέσεις ανθρώπους, τους οποίους αργότερα θα επηρεάσουν για την επιλογή διαιτητών ή οτιδήποτε άλλο. Αν σήμερα κάνει κουμάντο ο Χ παράγοντας, ο Ψ δε φωνάζει για να καλυτερεύσει ο χώρος, αλλά για να πάρει τη θέση του άλλου και να κάνει τα ίδια".

- Κάποιοι όμως υποστηρίζουν ότι τα λεφτά και ο επαγγελματισμός βοήθησαν στην πρόοδο του αθλητισμού.

- "Αν όλα αυτά που βλέπουμε σήμερα θεωρούνται πρόοδος ή συμβάλουν σ αυτή όπως κάποιοι διακηρύσσουν, καλύτερα να μην την είχαμε. Το μπάσκετ λ. χ. προοδεύει, επειδή κάποιοι βάζουν δισεκατομμύρια δρχ. Ξεκίνησε όμως η Α1 και δεν ακούμε κανένα ελληνικό όνομα. Οι μόνοι Ελληνες είναι οι διαιτητές. Δεν ξέρω μήπως πρέπει να εκπαιδευτούν οι φίλαθλοι, ώστε να παροτρύνουν την ομάδα τους σε ξένες γλώσσες.

Υπάρχει, βέβαια, ακόμα μια καλή οργάνωση στις μικρές ηλικίες θα συμβεί όμως ό,τι και στο ποδόσφαιρο. Σ εθνικό επίπεδο θα είμαστε μεταξύ των πρώτων στην Ευρώπη, όμως στους άνδρες δε θα κάνουμε τίποτα. Πάρτε ως παράδειγμα την ομάδα που αγωνίστηκε στην Ατλάντα. Στηρίχτηκε σε παίχτες που ανδρώθηκαν την περασμένη 10ετία, το "χρυσό" 87. Οταν φύγουν δεν ξέρω τι θα γίνει.

Πίσω απ' τις πρωτιές τι υπάρχει; Μια ομοσπονδία όπως ο ΣΕΓΑΣ π. χ. με πολλά προβλήματα. Αμφισβητείται ο πρόεδρος, οι σύμβουλοι, καταγγέλλονται σκάνδαλα, δεν υπάρχουν προπονητές. Τέτοιο αθλητισμό δεν τον θέλω. Βέβαια, για να μη φανούμε ισοπεδωτικοί υπάρχουν και εραστές του αθλητισμού. Προσπαθούν χρόνια, λ.χ. η Μπακογιάννη, χωρίς υποδομή και στήριξη".

- Ο επαγγελματισμός είναι, όμως, μια πραγματικότητα. Δεν μπορούμε να το παραγνωρίσουμε αυτό.

- "Αν θέλουν να κάνουν επαγγελματικό αθλητισμό, δηλαδή πρωταθλητισμό, να τον κάνουν σωστά. Αυτή τη στιγμή οι περισσότερες ΠΑΕ χρωστάνε δισεκατομμύρια δρχ. Ομως απολαμβάνουν της ασυλίας και των παροχών από τον κρατικό κορβανά. Οταν κάποιος χρωστάει στη ΔΕΗ του κόβουν το ρεύμα. Αυτοί παίζουν, κάνουν μετεγγραφές, παίρνουν λεφτά.

Επικαλούμαστε την Ευρώπη κατά το δοκούν, όμως. Στην Ιταλία έπεσε μια Μίλαν, στη Γαλλία μια Μπορντό. Εδώ κάποτε δικάστηκαν ορισμένοι για δωροδοκία και αφαιρέθηκαν βαθμοί από το επόμενο πρωτάθλημα, για να μην υπάρξει πολιτικό κόστος. Ετσι δε γίνεται τίποτα. Ναι στον επαγγελματισμό αλλά με διαφάνεια".

- Μπορούμε, όμως, να είμαστε όλοι πρωταθλητές; Δεν υπάρχει το δικαίωμα όλων στην άθληση;

- "Αυτό ακριβώς ήθελα να επισημάνω, αλλά με προλάβατε. Αν στεκόμαστε μόνο στον πρωταθλητισμό δε θα 'χουμε σωστές βάσεις. Αυτός μας δίνει πρόσκαιρες επιτυχίες, χαρά, ευφορία. Φιέστες και φωτογραφίες από κάποιους που δεν τις δικαιούνται, ξεχνάμε όμως τι γίνεται κάτω. Οταν, λοιπόν, δε θα 'ρθει η επιτυχία θα καταλάβουμε το κακό που κάναμε στα παιδιά μας. Το ΚΚΕ αυτό ακριβώς λέει. Μαζικός Λαϊκός αθλητισμός με οργάνωση και διαφάνεια. Εκεί πρέπει να στηριχτούμε.

Υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης. Κάποτε μάλιστα είχε κυκλοφορήσει η ιδέα να ιδιωτικοποιηθούν τα γυμναστήρια. Δηλαδή, ο κάθε νέος να πληρώνει για να αθληθεί. Οχι πως σήμερα δε συμβαίνει το ίδιο με διάφορους τρόπους. Αν έχουμε κάποια χρήματα κάνουμε κάτι που μοιάζει με μαζικό λαϊκό αθλητισμό. Περιορίζεται όμως στη γυμναστική για κυρίες που θέλουν να διατηρούν τη φόρμα τους ή για το βόλεμα ημέτερων γυμναστών. Δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για ανάπτυξη του αθλητισμού στα σχολεία, τους δήμους, τον στρατό, το χώρο εργασίας.

Το θεσμικό πλαίσιο αποτελεί "αρνητική ευρεσιτεχνία", αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή την έκφραση. Είναι αναχρονιστικό και μας οδηγεί σ άλλες εποχές. Λέμε ότι έχουμε δημοκρατία και γίνονται διορισμοί. Δεν υπάρχει παιδεία σ όλο το φάσμα του αθλητισμού. Εχουμε έλλειψη αγωνιστικών χώρων, ειδικευμένων προπονητών, οι οποίοι θα στελεχώσουν τους παραπάνω τομείς. Αυτό οφείλεται στην κακή λειτουργία των ΤΕΦΑΑ. Να, γιατί η υπερψήφιση του ΚΚΕ θα έχει θετικό αντίκτυπο και στο χώρο του αθλητισμού".