Αν δημοσιογραφία είναι η αναζήτηση της αλήθειας. Αν ο δημοσιογράφος λειτουργεί με κύριο - τουλάχιστον - γνώμονα αυτή την αρχή, αδέσμευτος από παρεμβάσεις και υποχρεώσεις προς τρίτους, αν τέλος μια συνέντευξη έχει ως στόχο την ανίχνευση της πραγματικότητας πέρα από σκοπιμότητες, τότε πολύ δύσκολα μπορεί να καταλάβει κανείς το σκληρό, σκληρότατο παζάρι που έγινε αυτές τις μέρες μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, για την εξεύρεση των "κατάλληλων δημοσιογράφων", που θα "ανακρίνουν" τηλεοπτικά τους επίδοξους πρωθυπουργούς.

Και όλη αυτή η φασαρία δεν αφορούσε, βέβαια, την επαγγελματική επάρκεια των υποψηφίων. Αλλο είναι το ζητούμενο. Ποιοι και πόσο "δικοί μας" είναι αυτοί που τελικά θα υποβάλουν τις ερωτήσεις. Γιατί, λοιπόν, τόσος κόπος; Θα μπορούσαν οι επίδοξοι πρωθυπουργοί να αρχίσουν ήδη να απαντούν. Τις ερωτήσεις, άλλωστε, τις γνωρίζουν από τώρα! Η μήπως είναι τυχαίο ότι όσοι επιλέχτηκαν δουλεύουν στο Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη..;