Την πραγματοποίηση 24ωρης απεργιακής κινητοποίησης μεθαύριο Παρασκευή, αποφάσισαν στη χτεσινή τους συνέλευση, οι εργαζόμενοι της "Χαλυβουργικής",κλιμακώνοντας παραπέρα τον αγώνα τους ενάντια στη συρρίκνωση του εργοστασίου και στο "λουκέτο", όπου οδηγείται συνειδητά από τον ιδιοκτήτη της, Π. Αγγελόπουλο,η μεγαλύτερη χαλυβουργία της χώρας.

Μαζική ήταν η συμμετοχή στη χτεσινή συνέλευση, η οποία έγινε στα πλαίσια της δίωρης στάσης εργασίας που είχε κηρύξει το σωματείο, από τις 10π.μ. ως τις 12 το μεσημέρι. Αίτημα αιχμής αναδεικνύεται η ανάκληση των 200 διαθεσιμοτήτων (το σύνολο του προσωπικού στο ελασματουργείο), που προχώρησε από την περασμένη βδομάδα η εταιρία, καθώς και η ακύρωση της απόφασής της να κλείσει ένα από τα τμήματα παραγωγής σιδήρου. Κλείσιμο, που θα σημάνει άλλες 120 απολύσεις, όσων δηλαδή απασχολούνται στο συγκεκριμένο τμήμα. Ηδη έχει ανακοινωθεί πρόγραμμα "συναινετικών" - όπως τις ονομάζει - απολύσεων. Τον άμεσο κίνδυνο να κλείσει το εργοστάσιο και να μετατραπεί σε εμπορική επιχείρηση, έχει ουσιαστικά επιβεβαιώσει και ο πρόεδρος της εταιρίας, Κ. Βάββας,λέγοντας χαρακτηριστικά στη διοίκηση του σωματείου πως "τους επόμενους μήνες πιθανόν το εργοστάσιο να κλείσει οριστικά"!

Η απόφαση αυτή δεν ήταν "κεραυνός εν αιθρία". Την τελευταία 15ετία η εταιρία ακολουθεί σταθερή πορεία συρρίκνωσης, αρχής γενόμενης από το '80, όταν με απόφαση της ΕΟΚ έκλεισαν οι υψικάμινοι και 1.300 εργάτες πετάχτηκαν στο δρόμο. Συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια και το '94 είχαμε δεύτερο ισχυρό πλήγμα με το κλείσιμο ενός τμήματος παραγωγής σιδήρου και 200 απολύσεις. Φέτος δόθηκε το τρίτο εξίσου δυνατό χτύπημα, με το κλείσιμο, τον περασμένο Απρίλη, του τμήματος ηλεκτρικών κλιβάνων, ένα απ' τα σημαντικότερα στην παραγωγική διαδικασία.

Από τους 3.500 εργάτες που απασχολούσε το '80, σήμερα απασχολεί - προς το παρόν - 600 και έπεται συνέχεια.Την ίδια περίοδο ο Π. Αγγελόπουλος, αξιοποίησε τα κέρδη απ' το εργοστάσιο, όχι για να το εκσυγχρονίσει, αλλά για να δημιουργήσει τρία νέα εργοστάσια στο εξωτερικό (Αγγλία, Αμερική, Ελβετία).

Εκτός απ' τα αντεργατικά σχέδια του εργοδότη, οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι και με την αδιαφορία της κυβέρνησης, η οποία αρνείται να πάρει οποιοδήποτε μέτρο στήριξης της ελληνικής χαλυβουργίας. Αρνείται να ικανοποιήσει τα αιτήματα για μέτρα ενάντια στις ανεξέλεγκτες εισαγωγές, τον ποιοτικό έλεγχο των εισαγομένων χαλυβουργικών προϊόντων και τον καθορισμό ενός ποσοστού σιδήρου, που χρησιμοποιείται στα μεγάλα έργα να προέρχεται από τις εγχώριες βιομηχανίες. Η αιτιολογία για την άρνηση, είναι όπως είπε ο υφυπουργός Ανάπτυξης Φ. Ιωαννίδης,το ότι "δε μας το επιτρέπουν τα κοινοτικά πλαίσια"!