Δυο επικίνδυνες ανακοινώσεις για το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας έκανε χτες ο Κ. Σημίτης.

• Είπε ότι θα αλλάξει το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας μετά το 1997, στην κατεύθυνση που είχε προδιαγράψει το περίφημο πόρισμα Τζουμάκα το 1992. Μάλιστα, τότε ο "Οικονομικός Ταχυδρόμος" είχε προτείνει να αποσυρθεί το σχέδιο νόμου της ΝΔ - που αργότερα έγινε ο νόμος 2084/92 - και πρότεινε να συνταχθεί άλλο νομοσχέδιο, με βάση το πόρισμα Τζουμάκα.

Να σημειωθεί ότι αυτές οι δηλώσεις του Κ. Σημίτη έρχονται σε αντίθεση με τις δηλώσεις και του υπουργού Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου, ότι μέχρι το 2000 το ασφαλιστικό σύστημα αντέχει.

• Ο Κ. Σημίτης ανακοίνωσε τη μείωση κατά 2% των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών για προσλήψεις κάτω των 23 ετών ή πτυχιούχων ΑΕΙ και ΤΕΙ κάτω των 27 ετών για μια διετία από την πρόσληψή τους.

Το μέτρο αυτό - έμπνευσης της "Λευκής Βίβλου" - έρχεται ως συνέχεια της άλλης φιλεργοδοτικής ρύθμισης με τον ψηφισθέντα τον Αύγουστο του 1996 νόμο του Γιαννόπουλου, που προβλέπει την απαλλαγή των εργοδοτών από τις εισφορές για οχτώ μήνες το χρόνο για την πρόσληψη νέων 20 - 30 χρόνων.

Οι ανακοινώσεις αυτές του Κ. Σημίτη θα μπορούσαν να αποδοθούν με το σλόγκαν: "ΣΕΒ, πάρτα όλα" - μια παραλλαγή της παπανδρεϊκής ρήσης.

Κι ύστερα ο Κ. Σημίτης ήρθε να μιλήσει για την ανάγκη βιωσιμότητας των ασφαλιστικών ταμείων. Βέβαια, παρά, την προσπάθειά του να είναι νηφάλιες οι ανακοινώσεις του για το ασφαλιστικό, θύμιζαν τις κραυγές της ΝΔ, πριν την ψήφιση των αντιασφαλιστικών νόμων (1902/92, 1976/91 και 2084/92). Μετά από "κοινωνικό διάλογο", είπε ο Κ. Σημίτης, το 1997 "θα είναι και έτος αποφάσεων" για το ασφαλιστικό σύστημα, που θα πρέπει να υπακούει στα εξής τρία κριτήρια:

• Τη βιωσιμότητα των Ταμείων και την έγκαιρη πρόληψη της επαπειλούμενης αδυναμίας καταβολής των συντάξεων. Τα ίδια έλεγε και η ΝΔ το 1990 και 1991 και προχώρησε στις ισχύουσες σήμερα ρυθμίσεις, με την υπόσχεση ότι εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα των Ταμείων για σαράντα και πενήντα χρόνια. Το αποτέλεσμα είναι να βρισκόμαστε πάλι μπροστά στην "ίδια απειλή".
• Αντιμετώπιση των ανισοτήτων, στη βάση της ανταποδοτικότητας, του χρόνου ασφάλισης και της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Πρόκειται για την πεμπτουσία του πορίσματος Τζουμάκα - που μεταξύ των άλλων πρόβλεπε τον υπολογισμό των συντάξεων με βάση τις ασφαλιστικές εισφορές ολόκληρου του ασφαλιστικού βίου - και των προτάσεων για τριφασικό ασφαλιστικό σύστημα που πρότεινε το Φλεβάρη του 1996 ο ΣΕΒ. (Αλλά για να μην ...αδικούμε τον Κ. Σημίτη, το τριφασικό ασφαλιστικό σύστημα είναι δική του πρόταση, που διατύπωσε ήδη από το 1992). Δηλαδή: Ενα ελάχιστο ποσό σύνταξης για όλον τον πληθυσμό, που θα το δίνει το κράτος (ή "εθνική" σύνταξη, όπως τη λέει το ΠΑΣΟΚ). Μια δεύτερη κλίμακα - υποχρεωτική - με ανταποδοτικό χαρακτήρα και μια τρίτη κλίμακα, η οποία θα βασίζεται στην ιδιωτική ασφάλιση και θα έχει προαιρετικό χαρακτήρα.

Είναι το πρότυπο της Χιλής ή της Νέας Ζηλανδίας.

• Και για να απαλύνει τα σχέδιά του, ο Κ. Σημίτης παρουσίασε ως τρίτο κριτήριο των επεμβάσεων στο ασφαλιστικό σύστημα το "σεβασμό των ώριμων ασφαλιστικών δικαιωμάτων και αποφυγή αιφνιδιασμών με εξάντληση των δυνατοτήτων συναινετικών λύσεων".