Αγαπητέ μου "Ριζοσπάστη",

Τώρα, τελευταία, συνέπεσε να βρισκόμαστε κάθε τόσο, μπροστά στις συγκλονιστικές τελευταίες στιγμές του βίου αρκετών επωνύμων ανθρώπων, μέσω της τηλεόρασης (Γεννηματά, Μερκούρη, Παπανδρέου, και τελευταία της Βουγιουκλάκη), καθώς και στις πομπώδεις (εν πολλοίς υποκριτικές από τους επισήμους) κηδείες τους.

Και βέβαια, όλοι μας - όπως είναι φυσικό - συγκινούμεθα, λυπούμεθα και κλαίμε, παρακολουθώντας τη σκληρή μάχη που δίνουν με το θάνατο. Ωστόσο όμως, δημιουργείται και ένα μεγάλο παράπονο, το οποίο ακούω και από πλήθος ανθρώπων. Γιατί να υπάρχει τόσο σημαντική, αβυσσαλέα διαφορά ακόμα και μπροστά στο θάνατο, μεταξύ επωνύμων και ανωνύμων; Δεδομένου δε, ότι χιλιάδες απλοί, άσημοι άνθρωποι, πολλοί - μάλιστα - και ήρωες της βιοπάλης, φεύγουν από τη ζωή, χωρίς κανείς να έχει προσέξει τον πόνο τους και το δράμα τους στις ύστατες στιγμές τους και την πλήρη αδυναμία τους να ανταποκριθούν - έστω και στοιχειωδώς - στα φοβερά, έκτακτα έξοδα της ασθένειάς τους. Μερικοί, μάλιστα, γέροντες και γερόντισσες, απόμαχοι του σκληρού βίου, πεθαίνουν και μένουν στα "αζήτητα". Δε βρίσκεται ούτε ένας να τους κλάψει ή να τους θάψει, την ίδια ώρα που για τους εκάστοτε επωνύμους διατίθενται - και μάλιστα ακόμα και εκ του Εθνικού Ταμείου - ανήκουστα ποσά, ή κηδεύονται "δημοσία δαπάνη".

Μην προτρέξετε να μου πείτε, ότι, "αυτά έχει η ζωή" και ότι διαφορές θα υπάρχουν σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις εποχές. Το γνωρίζω και δεν έχω την αφέλεια να πιστεύω, ότι θα τις καταργήσω με τις λίγες αυτές γραμμές. Αλλωστε, ως ένα βαθμό, είναι και "φυσικές"...

Ωστόσο, επειδή διατεινόμεθα, ότι συνεχώς εξελισσόμεθα σε υψηλά επίπεδα πολιτισμού, μήπως θα πρέπει να αναρωτηθούμε όλοι μας, με αίσθημα βαθιάς ευθύνης και ανθρωπισμού, ότι μερικές τόσο προκλητικά κραυγαλέες διαφορές, και μάλιστα μπροστά στον θάνατο, σιγά - σιγά, αν τουλάχιστον δεν εκλείψουν, θα πρέπει να σμικρυνθούν, για να μπορούμε, έστω και στοιχειωδώς να διεκδικούμε και στοιχεία ανθρωπισμού;

Σ' αυτό το ερώτημα πρέπει να απαντήσουμε όλοι, γιατί λίγο - πολύ, η ευθύνη βαρύνει όλους μας... Ιδιαίτερα, όμως, τους κρατούντες και τα ΜΜΕ.

Ας γίνουμε, λοιπόν, λίγο πιο δίκαιοι, κύριοι "αρμόδιοι", για ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ανεξαιρέτως. Γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει την απροσμέτρητη αξία του...

ΤΙΜΟΘΕΟΣ Κ. ΚΙΛΙΦΗΣ

Αρχιμανδρίτης Ι.Μ. Πεντέλης