Οι χαμηλοί τόνοι - χαρακτηριστικό γνώρισμα πλέον της εποχής της συναίνεσης - και τα ωραία αλλά κούφια από ουσία λόγια του Μ. Εβερτ, στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου, δεν μπορούν να αποκρύψουν την εφ' όλης της ύλης συμφωνία του με την πολιτική που εφάρμοσε η κυβέρνηση Σημίτη.

Η όποια κριτική άσκησε στην κυβερνητική πολιτική αφορούσε επιμέρους ζητήματα, "αδυναμίες" και "λάθη" της κυβέρνησης, σε μια ορθή όμως πολιτική κατεύθυνση.

Το βασικό όμως είναι ότι αυτή την εποικοδομητική κριτική και την τακτική της πολιτικής συναίνεσης στην κυβερνητική πολιτική, την εφάρμοσε στην πράξη τα τρία προηγούμενα χρόνια. Και η πράξη είναι αυτή που μετράει.

Πότε ο Μ. Εβερτ είπε όχι σε αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης; Πότε ως αξιωματική αντιπολίτευση προστάτευσε τα συμφέροντα των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ανέργων, των αγροτών κλπ.; Η κλασική του αντίδραση ήταν να ζητά συζήτηση στη Βουλή και να στέλνει επιστολές στον πρόεδρό της.

Πότε είπε όχι σε επιλογές της κυβέρνησης για θέματα εξωτερικής πολιτικής; Αντίθετα, πάντα συνέπλεε στο όνομα του "ενιαίου εθνικού μετώπου". Μήπως είπε όχι στην άρση του "βέτο" για την τελωνειακή σύνδεση Τουρκίας - ΕΕ; Μήπως διαφώνησε στο θέμα της Διακυβερνητικής; Μήπως διαφώνησε για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στο Αιγαίο που επιβάλλουν οι ΗΠΑ;

Ο κατάλογος είναι ατελείωτος.

Ας σταματήσει λοιπόν την πατριωτική πλειοδοσία και να παριστάνει τον φιλολαϊκό ηγέτη.