Πέμπτη 8 Αυγούστου 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 7
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Υπόσχεση: να παλέψουμε για όσα πάλεψες

Στο Νεκροταφείο της Ανάστασης έγινε χτες το μνημόσυνο για τον ένα χρόνο από το θάνατο του Αντώνη Αμπατιέλου

Πέρυσι, σαν χτες, ο πρωτομάχος απόθεσε τα "όπλα" του και έφυγε να βρει το καράβι του. Ομως, χτες το απόγευμα στο Νεκροταφείο της Ανάστασης στον Πειραιά ο Αντώνης Αμπατιέλος,ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και πρωτεργάτης του ναυτεργατικού κινήματος - όπως γράφει κάτω από τη φωτογραφία στο λιτό μνήμα - ήταν σαν μην έφυγε ποτέ. Η οικογένειά του και οι σύντροφοί του συναντήθηκαν όλοι εκεί για να τιμήσουν τη μνήμη του. Ησυχα κι απλά.

Σαν να συζητούσαν μαζί του μυστικά για τα παλιά και τα καινούργια, για τον αγώνα που τραβάει το δρόμο του.

Η Μπέττυ,η σύντροφός του στη ζωή και τον αγώνα και ο αδελφός του ο Νίκος, ήταν εκεί. Δεν έγινε κάποια πομπώδης τελετή. Η σιωπή τα έλεγε όλα. Του επίτιμου Προέδρου του ΚΚΕ, Χαρίλαου Φλωράκη,της Γενικής Γραμματέας του Κόμματος, Αλέκας Παπαρήγα,της αντιπροσωπείας της Κεντρικής Επιτροπής με επικεφαλής το Δημήτρη Γόντικα,των βουλευτών Σπύρου Στριφτάρη και Στρατή Κόρακα,των ναυτεργατών, των κομμουνιστών του Πειραιά που ήταν όλοι εκεί.

Τη σιωπή διέκοψε για λίγο ο Σπύρος Στριφτάρης για να απευθύνει εξ ονόματος όλων δύο λόγια στο Αντώνη Αμπατιέλο σκιαγραφώντας την προσωπικότητα του ανθρώπου και του αγωνιστή:

"Δεκαπεντάχρονο παιδί ήταν που μπήκε στον αγώνα. Ορθιος, αλύγιστος, σεμνός, αγνός κομμουνιστής πάντα. Με μετερίζι το ελληνικό καράβι, δεν είχε να παλέψει με τη θάλασσα και τα κύματά της. Πάλεψε με την παγκόσμια αντίδραση. Δίδαξε σε μας, σ' όλη την εργατική τάξη ήθος, αγωνιστικότητα, θάρρος και πίστη στα ιδανικά του κομμουνισμού, στα ιδανικά της εργατικής τάξης. Αποδείχτηκε όχι μόνο άξιος ναυτεργάτης, αλλά και πανάξιος ηγέτης του ναυτεργατικού, αλλά και του κομμουνιστικού κινήματος. Μίλαγε όχι μόνο με λόγια, αλλά προπαντός με έργα. Ηρεμος, σίγουρος για δίκιο του αγώνα, μας έκανε περήφανους. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι τα 'κανε όλα, όσα ήταν δυνατόν να κάνει για την εργατική τάξη και το κόμμα του. Χάρηκε τις χαρές που δίνει ο αγώνας, ο ανιδιοτελής και ηρωικός αγώνας ενός υποδειγματικού κομμουνιστή. Τον τίμησαν, τον αναγνώρισαν οι συνάδελφοί του, οι εργάτες όλου του κόσμου, οι σύντροφοί του. Τον αγάπησαν όλοι αυτοί. Τον μίσησαν, τον φυλάκισαν, τον εξόρισαν οι εχθροί της εργατικής τάξης, η ντόπια και διεθνής αντίδραση". "Σύντροφε, Αντώνη, συνέχισε ο Σπ. Στριφτάρης, ό,τι και να πούμε για σένα και τη ζωή σου θα 'ναι λίγο. Δεν άφησες ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο Κόμμα και στην εργατική τάξη. Αφησες ένα κενό. Το μόνο που μπορούμε εμείς να κάνουμε είναι να σου δώσουμε μια υπόσχεση. Θα προσπαθήσουμε, όχι για να σε φτάσουμε, γιατί αυτό δε θα γίνει ίσως ποτέ, αλλά να παλέψουμε γι' αυτά που πάλεψες και μας άφησες για παρακαταθήκη. Για την εργατική τάξη και το Κόμμα. Τη δική σου μεγαλοσύνη δύσκολο να τη φτάσουμε. Ομως η συντροφικότητα και η σεμνότητά σου θα μας συνοδεύει στο δύσκολο μα ωραίο αγώνα. Θα μας δίνει θάρρος και θα δυναμώνει την ελπίδα για να μείνουμε και μεις μέχρι το τέλος "ορθοβαδίζοντες και ορθοστατούντες"".

Ανάμεσα στα λουλούδια που σκέπασαν το λευκό μάρμαρο ξεχώριζαν τα στεφάνια της ΚΕ του ΚΚΕ, της ΚΟΠ, της Κομματικής Οργάνωσης Ναυτεργατών (ΚΟΝ) και ναυτεργατικών σωματείων.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ