Είναι επίσης γνωστό ότι ο κάθε νέος διοικητής θα αντικαταστήσει, στη συνέχεια, τους αναπληρωτές, πολλούς, αν όχι όλους, διευθυντές, και τον προσωπάρχη. Διαδικασία που συνεχίζεται και σε χαμηλότερα κλιμάκια της ιεραρχίας. Γίνεται, κατά κάποιο τρόπο, ένας δυνατός τεκτονικός σεισμός στη λειτουργικότητα της κάθε τράπεζας, με ορατά σημάδια ζημιογόνων προεκτάσεων, όπως π. χ. τα "κατεψυγμένα" στελέχη. Ενας αναπληρωτής γενικός διευθυντής ή ένας διευθυντής που αντικαθίσταται (γιατί πολιτικά δεν πρόσκειται στο κυβερνών κόμμα) μετονομάζεται σε σύμβουλο, δηλαδή παροπλισμένο στέλεχος που - έχοντας τις ίδιες αποδοχές - μένει αναξιοποίητος σε ένα δωμάτιο.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτό γίνεται εναλλάξ και από τις δύο πολιτικές παρατάξεις, που εναλλάσσονται στην κυβέρνηση, αυτό σημαίνει πως πολλά από τα ανώτατα και ανώτερα στελέχη ή παροπλίζονται, ακριβοπληρωμένα, η υποχρεούνται σε συνταξιοδότηση, οπότε βλάπτουν και τον ασφαλιστικό τους Οργανισμό με μία τέτοια πρόωρη αποχώρηση. Αυτό που δεν αφήνει ΜΟΝΟ ερωτηματικά, αλλά μας ανησυχεί κυριολεκτικά, είναι το γεγονός ότι στη μέση της θητείας τους αλλάζουν, ουσιαστικά, διοικήσεις σε υπό κρατικό έλεγχο τράπεζες. Χωρίς λόγο, χωρίς λειτουργικό στόχο και προπαντός η αλλαγή αυτή αντικειμενικά ανακόπτει την ανάπτυξη της τράπεζας.

Η σημερινή κυβέρνηση αποτελεί συνέχεια και κομμάτι από τον κορμό του ΠΑΣΟΚ και συνεπώς δεν είχε κανένα λόγο να προχωρήσει σε αλλαγές διοικητών. Αν, αντίθετα, είχε συγκεκριμένους λόγους, όφειλε να τους γνωστοποιήσει, ώστε η αλλαγή να 'ναι και δικαιολογημένη και διδακτική. Μια τόσο βιαστική και τόσο αψυχολόγητη ενέργεια, όπως οι τελευταίες αλλαγές στις διοικήσεις σειράς τραπεζών, είναι αποκαλυπτική και από μόνη της δίνει ανάλογο σήμα να επικρατήσει η ίδια διαδικασία αλλαγών σε όλες τις άλλες βαθμίδες ή τους υπόλοιπους δημόσιους οργανισμούς. Φανερώνει, επόμενα, την παράλληλη προσπάθεια του σημερινού πρωθυπουργού να πλαισιώσει τέτοιους νευραλγικούς φορείς της οικονομίας, με ανθρώπους του που πιστά και χωρίς αντιρρήσεις θα εφαρμόσουν τη νέα κυβερνητική πολιτική στον πιστωτικό τομέα.

***

Αλλαγή, που θέτει, όμως, αναπόφευκτα γενικότερα ερωτήματα και σκέψεις. Τελικά, πού οδηγούμαστε όταν από τη μια αποδυναμώνονται οι κρατικές τράπεζες με ενέργειες που δεν εκφράζουν και δεν υπηρετούν τα συμφέροντα αυτών των τραπεζών και από την άλλη γίνονται εναρμονισμένες προσπάθειες να φορτωθούν στους εργαζόμενους όλες οι βλαβερές προεκτάσεις αυτών των αντιλήψεων;

Αναμφισβήτητα αυτές οι αλλαγές βρίσκονται στα πλαίσια προεκλογικών στόχων με την ευρύτερη έννοια. Αυτό ασφαλώς θα επιχειρήσει και ο πρωθυπουργός που θα προέλθει από τις επόμενες εκλογές κ. ο. κ., με συνέπεια να ωριμάζει και στους εργαζόμενους η λαθεμένη βέβαια ιδέα, ότι οι κρατικές τράπεζες δεν μπορεί να είναι εργαλείο της κάθε κυβέρνησης και για να απαλλαγούν απ' αυτό, ας ιδιωτικοποιηθούν. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο που εργαζόμενοι, κυρίως στελέχη, να λένε: Δεν πάει άλλο αυτό το αίσχος. Ας την πάρει ένας ιδιώτης να γίνει τράπεζα. Λησμονώντας ή μη κατανοώντας, βέβαια, ότι δε φταίει ο κρατικός γενικά χαρακτήρας της τράπεζας γι' αυτό το χάλι, αλλά οι όποιοι - γαλάζιοι ή πράσινοι - κυβερνήτες αυτού του κράτους και η ταξική και ιδιοτελής πολιτική τους.

***

Ο διοικητής μιας κρατικής τράπεζας δεν μπορεί να αντικαθίσταται επειδή άλλαξε η κυβέρνηση, αλλά είτε επειδή έληξε η θητεία του, είτε για αντίστοιχα σοβαρούς, στοιχειοθετημένους και τεκμηριωμένους λόγους, που έχουν σχέση με τη δουλιά του και τις ευθύνες που ανέλαβε. Στην αντίθετη περίπτωση, μιλάμε για οικονομικούς οργανισμούς - παραρτήματα των κυβερνήσεων και όχι για τράπεζες με την αναγκαία αυτόνομη οργάνωση και λειτουργία. Σοβαρή, τέλος, ευθύνη για όλα αυτά φέρει και η ηγεσία της ΟΤΟΕ, που με την ΕΠΙΜΕΛΗΜΕΝΗ σιωπή της εγκρίνει και επαυξάνει σ' αυτή την πολύμορφα ζημιογόνα λογική και τακτική.

Αντώνης ΝΤΙΝΟΣ

Συνταξιούχος Ιονικής Τράπεζας.

Ο διοικητής μιας κρατικής τράπεζας δεν μπορεί να αντικαθίσταται επειδή άλλαξε η κυβέρνηση, αλλά, είτε επειδή έληξε η θητεία του, είτε για αντίστοιχα σοβαρούς, στοιχειοθετημένους και τεκμηριωμένους λόγους, που έχουν σχέση με τη δουλιά του και τις ευθύνες που ανέλαβε. Στην αντίθετη περίπτωση, μιλάμε για οικονομικούς οργανισμούς - παραρτήματα των κυβερνήσεων και όχι για τράπεζες με την αναγκαία αυτόνομη οργάνωση και λειτουργία