Τις γνωστές δημαγωγικές θέσεις περί αύξησης των εισοδημάτων των εργαζομένων το 1997 σε επίπεδα λίγο υψηλότερα του πληθωρισμού επανέλαβε και χτες ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γ. Παπαντωνίου, αμέσως μετά τη συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό, Κ. Σημίτη. Θέσεις οι οποίες - όπως είπε - βρίσκονται σε συμφωνία με το πρόγραμμα "σύγκλισης".

Εθεσε, μάλιστα, στην πρόκληση να θέσει "υπό την προστασία του" τους εργαζόμενους ισχυριζόμενος ότι με δεδομένο ότι από τη στιγμή που το Εθνικό Εισόδημα θα αυξηθεί το 1997 κατά 3% (!), θα ήταν αδιανόητο να μη δοθούν αυξήσεις στους εργαζόμενους, αφού σε μια τέτοια περίπτωση όλη η αύξηση του εθνικού εισοδήματος θα πήγαινε στα κέρδη... Κάτι τέτοιο - ισχυρίστηκε προκλητικά - δεν είναι πολιτική της κυβέρνησης, η οποία πρεσβεύει ότι και οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι και άλλες ομάδες της κοινωνίας θα πρέπει να συμμετάσχουν στην αύξηση του εθνικού πλούτου...

Πρόκειται ασφαλώς για δήλωση - πρόκληση κατά των εργαζομένων του δημόσιου, αλλά και του ιδιωτικού τομέα, μια και είναι γνωστό ότι η πολιτική "σταθεροποίησης" από το 1985 και στη συνέχεια στηρίχτηκε πρώτα και κύρια στην καθήλωση των εισοδημάτων των εργαζομένων. Αδίστακτες, μάλιστα, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έφτασαν στο σημείο να παραποιήσουν μέχρι και την πρακτική αριθμητική. Σύμφωνα με τη νέα αυτή μέθοδο μέτρησης των αυξήσεων των εισοδημάτων 0 και 0% είναι ίσο με 14% (το είχε εκστομίσει ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός Κ. Μηστοτάκης), ενώ κατά τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ το 2,5 και 2,5% που χορήγησαν το 1996 στους εργαζόμενους του δημοσίου και τους συνταξιούχους είναι ίσο με 5% και όχι ίσο με 3,8%. Και όλα αυτά όταν ο πληθωρισμός το 1995 αυξήθηκε με ρυθμό 9,3%.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τη θέση για χορήγηση αυξήσεων στους εργαζόμενους του δημοσίου μεγαλύτερες από τον πληθωρισμό (με το γνωστό αλχημικό τρόπο βέβαια που μετράει τις αυξήσεις η κυβέρνηση), την είχε παρουσιάσει ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας σε συνέντευξή του την προηγούμενη Δευτέρα σε απογευματινή εφημερίδα, με αποτέλεσμα να τον αφήσει ακάλυπτο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ο τελευταίος είχε δηλώσει προς τους δημοσιογράφους ότι οι θέσεις αυτές είναι προσωπικές θέσεις του Γ. Παπαντωνίου, καθώς και ότι η εισοδηματική πολιτική του 1997 θα ανακοινωθεί τον επόμενο Νοέμβρη με την κατάθεση του Κρατικού Προϋπολογισμού. Στη συνέχεια έγινε προσπάθεια ανασκευής της αρχικής δήλωσης από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο χωρίς επιτυχία.Από τις δηλώσεις και τις αντιδηλώσεις των διαφόρων κυβερνητικών παραγόντων καθίσταται σαφές ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να εξισορροπήσει μεταξύ της ανάγκης να παρουσιάσει ένα φιλολαϊκό προσωπείο στο χώρο της οικονομίας - η προοπτική των πρόωρων εκλογών είναι πάντα υπαρκτή - ενώ από την άλλη στα πλαίσια των "καθαρών λύσεων" επιδιώκεται ταύτιση των λόγων και των έργων. Επιχειρείται, δηλαδή, τόσο από τον πρωθυπουργό όσο και από μια σειρά στελέχη η νεοφιλελεύθερων προσανατολισμών οικονομική πολιτική, να απαλλαγεί από τη νεφελώδη γλώσσα του λαϊκισμού (περίοδος Παπανδρέου) και να παρουσιαστεί"γυμνή", όπως και πραγματικά είναι.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τη στιγμή που ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας κάνει λόγο για αυξήσεις το 1997 λίγο μεγαλύτερες από τον πληθωρισμό, ο υπουργός Οικονομικών θέτει θέμα να μην εφαρμοστεί το ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, των δικαστικών και των στρατιωτικών τον επόμενο χρόνο, με το επιχείρημα ότι κάτι τέτοιο θα αποτελέσει δυσβάστακτο κόστος για τον κρατικό προϋπολογισμό... Κύκλοι της Τράπεζας της Ελλάδας αναφέρουν, επίσης, ότι σε περίπτωση προσφυγής σε πρόωρες εκλογές μέσα στο 1996, το πρώτο μέτρο που θα πάρει η επόμενη κυβέρνηση, όποια και αν είναι αυτή, θα είναι το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων.

Την παράσταση, πάντως, την έκλεψε σίγουρα ο οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Α. Χριστοδουλάκης, ο οποίος, μεταφέροντας το "νέο" πνεύμα Σημίτη στην οικονομία, έκανε λόγο για επιβολή φόρων από τους δήμους και τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, την επιβολή του μέτρου της ανταποδοτικότητας (επιβολή εισιτηρίου) σε πολλές δημόσιες υπηρεσίες, οι οποίες σήμερα παρέχονται δωρεάν, ενώ έκανε λόγο μέχρι και για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.