Η ισπανική στρατιωτική φασιστική εξέγερση του 1936 είχε, από ιστορική άποψη, μία πολύ άμεση σχέση με τη διεθνή κατάσταση εκείνης της δεδομένης στιγμής: επίθεση του φασισμού, του μιλιταρισμού και του ιμπεριαλισμού στην Ανατολή (Ιαπωνία) και στη Δύση (Γερμανία και Ιταλία). Η εγκαθίδρυση του χιτλερισμού στη Γερμανία, στις 30 Γενάρη του 1933, είχε πολύ μεγάλο αντίκτυπο στην Ισπανία.

Ακόμα από τον πόλεμο, οι Ισπανοί εργάτες και οι υπόλοιπες λαϊκές δυνάμεις ακύρωσαν τις προθέσεις της ισπανικής αντίδρασης με διάφορες κινητοποιήσεις, κυρίως με τη γενική απεργία και τον ξεσηκωμό των ανθρακωρύχων και του λαού της Αστούριας, τον Οκτώβρη του 1934. Το κίνημα του Οκτώβρη (το οποίο ενέπνευσε, σε μεγάλο βαθμό, τον Γκεόργκι Δημητρόφ και έριξε, από το βήμα του 7ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς, το σύνθημα "Λαϊκό Μέτωπο σε όλον τον κόσμο") ήταν το πρελούδιο της νίκης της συμμαχίας του Ισπανικού Λαϊκού Μετώπου το Φλεβάρη του 1936.

Η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία, το 1933, είχε σχέση με την προετοιμασία του γερμανικού ιμπεριαλισμού για το Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα επιθετικά σχέδια του Χίτλερ και του Μουσολίνι (ο τελευταίος είχε εισβάλει το Μάη του 1935 στην Αιθιοπία) έτειναν να εντάξουν και την Ισπανία στη φασιστική τροχιά. Ηδη το 1934 - '35 οι Γερμανοί και Ιταλοί κυβερνώντες είχαν διάφορες μυστικές επαφές με εκπροσώπους της χρηματιστηριακής ισπανικής ολιγαρχίας και με δεξιούς στρατηγούς και πολιτικούς, προσφέροντάς τους την αποφασιστική τους βοήθεια στην εξέγερση κατά της δημοκρατίας. Ετσι, ο ισπανικός πόλεμος είχε από την αρχή δύο παραμέτρους, μία εθνική και μία διεθνή.