Η σχέση πολιτικής και οικονομίας

στην αντίληψη του ΠΑΣΟΚ

Αυτή η τάση για ισοπέδωση εκφράζεται στη ζωή, με το "όλοι ίδιοι είναι", ή "ευθύνονται και οι 300 της Βουλής". Αυτή η προσπάθεια βρίσκει έδαφος σε ανώριμες ταξικά συνειδήσεις της εργατικής τάξης, των καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων, γιατί η εμπειρία τους βασίζεται στην εφαρμογή πολιτικής από αστικά κόμματα και πολιτικούς, με τη μεταφορά των συνεπειών της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και την αναπαραγωγή των αδιεξόδων για τα λαϊκά προβλήματα.

Το ΠΑΣΟΚ μιλάει για κρίση της αξιοπιστίας της πολιτικής και των πολιτικών, κρίση των κομμάτων και των θεσμών της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Στο κεφάλαιο: "Κρίση και αναγέννηση της πολιτικής" αναφέρει:

"Η πολιτική από καθολική δύναμη κίνησης των κοινωνιών άρχισε μέσα σε μια μακροχρόνια κρίση να περιθωριοποιείται να γίνεται εξαρτημένη και "ένοχη", να υποβαθμίζεται σε επαγγελματική τάξη. Πολλοί έσπευσαν να προεξοφλήσουν το ίδιο το τέλος της, καθώς, κάτω από συνθήκες επιβολής της οικονομίας πάνω στην πολιτική και την κοινωνία, φάνηκε να χάνει την πιο δημιουργική πνοή της, την αυτονομία της. Η αναγέννηση της πολιτικής δεν μπορεί παρά να συνδέεται με την επαναφορά του συλλογικού και ριζοσπαστικού της χαρακτήρα. Απέναντι στο καθεστώς, με τη θεωρητική και πραγματική έννοια του όρου, των οικονομικών συμφερόντων, των παντοδύναμων μέσων επικοινωνίας, της διαπλοκής χρήματος και εξουσιών που συνιστά μια νέα πραγματικότητα. Αλλά και απέναντι στο παραδοσιακό καθεστώς των πελατειακών σχέσεων, των μεταπρατών, των διαμεσολαβήσεων, της παντοδύναμης γραφειοκρατίας. Η πολιτική πρέπει να αναζητήσει τώρα ξανά τον αυτόνομο και ολοκληρωμένο της ρόλο".

Κάτι τέτοιο αντιφάσκει με την ίδια τη φύση, το περιεχόμενο, την ουσία της πολιτικής, ως κοινωνικής λειτουργίας. Η συναλλαγή ανάμεσα στα κόμματα που στηρίζουν το σύστημα και τους κεφαλαιοκράτες, το οικονομικό αλισβερίσι αστών πολιτικών και οικονομικών "παραγόντων" δεν είναι η μήτρα, αλλά το τέκνο της αστικής πολιτικής. Δε διαπλάθει το χαρακτήρα και τη φύση αυτών των κομμάτων, αλλά είναι φυσικό αποτέλεσμα αυτού του χαρακτήρα. Και δεν είναι καθόλου "νέα πραγματικότητα" όπως ισχυρίζεται το ΠΑΣΟΚ η διαπλοκή χρήματος και εξουσιών. Είναι η πραγματικότητα κάθε εκμεταλλευτικής ταξικής κοινωνίας και φυσικά του καπιταλισμού, όσο και αν αυτό συγκαλύπτεται από τον αστικό κοινοβουλευτισμό.

"Η αποκέντρωση της πολιτικής εξουσίας. Η διεύρυνση της οικονομικής δημοκρατίας. Η οριοθέτηση του χώρου που οι θεσμοί λειτουργούν αυτόνομα, σχεδιάζουν και υλοποιούν πολιτικές, ασκώντας ουσιαστικά μερίδιο της εξουσίας. Η δυνατότητα συμμετοχής των λαϊκών δυνάμεων σε κρίσιμες εθνικές περιφερειακές και τοπικές αποφάσεις. Είναι ο βασικός στόχος του συνολικού μεταρρυθμιστικού σχεδίου για το δημοκρατικό εκσυγχρονισμό του πολιτικού συστήματος".

Στέφανος ΛΟΥΚΑΣ