Μια απλή ματιά στο κείμενο των συμπερασμάτων της συνόδου στη Φλωρεντία, δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τις παραπάνω εκτιμήσεις. Οι ισχυροί "εταίροι" μέσω των μηχανισμών της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης ενόψει του γ σταδίου της ΟΝΕ και του ενιαίου νομίσματος, μέσω της αλλαγής στον τρόπο λήψης των αποφάσεων σε κεντρικό επίπεδο, με την οποία καταργείται κάθε έννοια ισότιμης συμμετοχής των κρατών - μελών και παραγκωνίζονται τα "μικρά" κράτη - μέλη, οικοδομούν μια Ευρώπη ούτως ή άλλως πολλών ταχυτήτων υπό την επίβλεψη και ηγεμονία τους. Οι αποφάσεις αυτές θα κατοχυρωθούν θεσμικά μέσω της νέας συνθήκης της ΕΕ που θα αντικαταστήσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Μάλιστα επειδή βιάζονται οι "15", θα συγκαλέσουν έκτακτη ειδική σύνοδο κορυφής τον Οκτώβρη για να δώσουν ώθηση στη Διακυβερνητική Διάσκεψη. Παράλληλα στη Σύνοδο για άλλη μια φορά απέδειξαν ότι όχι μόνο διόλου δεν ενδιαφέρονται για τα εκρηκτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λαοί της Ευρώπης, αλλά επεξεργάζονται και νέες αντιλαϊκές πολιτικές, νέα μέτρα αντεργατικών καταιγίδων. Αρκεί να αναφερθεί ένα μικρό παράδειγμα - αυτό της αντιμετώπισης της ανεργίας, τη στιγμή που οι άνεργοι έχουν φτάσει τα 20 περίπου εκατομμύρια στα κράτη - μέλη. Οι "15", με πρωτεργάτη τον Χ. Κολ, αποφάσισαν ότι δεν πρέπει να διαθέσουν ούτε ένα εκιού παραπάνω απ' ό,τι το 1996 για την υλοποίηση προγραμμάτων για την ανεργία, ενώ παράλληλα δέσμευσαν τα κράτη - μέλη να μην υπονομεύσουν τα "σταθεροποιητικά προγράμματα" για χάρη των ανέργων!

Πώς όμως προκύπτει ένα τέτοιο αυθαίρετο συμπέρασμα, όταν ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση κινούνται οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής στη Φλωρεντία;

Για να προλάβουμε ορισμένους καλοθελητές που πιθανόν να σπεύσουν να μας κατηγορήσουν για "δογματικό αντιευρωπαϊσμό" και "απομονωτισμό", ας μιλήσουμε με τη γλώσσα των ίδιων των επίσημων κειμένων.

Οσον αφορά τα ελληνοτουρκικά, για τα οποία ήταν εμφανής η απεγνωσμένη προσπάθεια του Κ. Σημίτη να αποσπάσει κάποια θετική δήλωση, αυτό δεν έγινε σε κανένα επίπεδο. Ούτε τα σύνορα διασφαλίζονται, ούτε η "κοινοτική αλληλεγγύη" εκφράστηκε, ούτε ασκήθηκαν πιέσεις στην πλευρά της Τουρκίας για να σταματήσει τις επιθετικές ενέργειές της. Αντίθετα. Οι δύο αναφορές που υπάρχουν στο κείμενο των συμπερασμάτων, μάλλον προς την ελληνική κυβέρνηση στρέφονται, αν ληφθεί υπόψη η πολιτική βούληση των ισχυρών εταίρων υπέρ της στήριξης της "εκλεκτού συμμάχου" τους, της Τουρκίας. Συγκεκριμένα στο κείμενο αναφέρεται ότι "το ευρωπαϊκό συμβούλιο, υπενθυμίζοντας τις αποφάσεις της 6ης Μαρτίου 1996, τονίζει την προτεραιότητα που αποδίδει στη σύσφιγξη των σχέσεων με την Τουρκία και αναμένει να δημιουργηθούν σύντομα οι κατάλληλες συνθήκες για την επιτυχή διεξαγωγή του συμβουλίου σύνδεσης". Υπάρχει κανείς αφελής που να πιστεύει ότι οι "εταίροι" περιμένουν να δημιουργηθούν "οι κατάλληλες προϋποθέσεις" για το συμβούλιο σύνδεσης από την πλευρά της Τουρκίας;

Εκεί όμως που δεν υπάρχει κανένα πρόσχημα και δικαιολογία για τον Κ. Σημίτη, είναι το θέμα της αντιμετώπισης της ανεργίας για το οποίο ισχυρίστηκε ότι υπάρχει "η επιθυμία για ένα νέο προσανατολισμό των διαρθρωτικών πολιτικών προς την κατεύθυνση δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας". Το ακριβώς αντίθετο πνεύμα διαπερνά το κείμενο των συμπερασμάτων.

Προκειμένου να γίνει περισσότερο αντιληπτό το πνεύμα της υποτέλειας και της υποταγής με το οποίο αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τους ισχυρούς "εταίρους", αξίζει να αναφερθεί ότι ο Κ. Σημίτης δεν τόλμησε να δώσει κάποια στοιχειώδη απάντηση στο ερώτημα "πού οδηγείται η ΕΕ;", παρόλο που άθελά του ομολόγησε την τροχιά που έχει δρομολογηθεί, μέσω της Διακυβερνητικής Διάσκεψης, λέγοντας ότι σημείωσε "την επιφύλαξή μας ως προς τα θέματα της ευελιξίας και το θέμα των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ και της ανάγκης της προστασίας τους".

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Στη σύνοδο κορυφής της Φλωρεντίας, για άλλη μια φορά απέδειξαν ότι όχι μόνο διόλου δεν ενδιαφέρονται για τα εκρηκτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λαοί της Ευρώπης, αλλά και επεξεργάζονται νέες αντιλαϊκές πολιτικές, νέα μέτρα αντεργατικών καταιγίδων