Οι διαρκείς και ενωτικοί αγώνες αντίστασης στην εφαρμοζόμενη πολιτική, ανεξάρτητα από κομματικές προτιμήσεις και από κοινού με τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, είναι η μόνη κατεύθυνση που μπορεί να έχει το συνδικαλιστικό κίνημα των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων, προκειμένου να είναι αποτελεσματικό. Αυτό τόνισε, μιλώντας στο "Ρ", ο Δημήτρης Φέτσης,μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΒΕΕ, με αφορμή τη γενική συνέλευση της Συνομοσπονδίας που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή. Αναφερόμενος στο ψήφισμα της συνέλευσης κατήγγειλε τους στόχους των συνδικαλιστικών στελεχών ΠΑΣΚΕΒΕ και ΔΑΚΜΜΕ που το πέρασαν, οι οποίοι δεν είναι άλλοι από την τελμάτωση του συνδικαλιστικού κινήματος και την εξυπηρέτηση των μικροκομματικών τους σκοπιμοτήτων. Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης έχει ως εξής:

- Ποιο ήταν το στίγμα της ετήσιας γενικής συνέλευσης της ΓΣΕΒΕΕ, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή; Πώς κρίνετε τα αποτελέσματα;

- Η γενική συνέλευση είχε δύο διαφορετικά χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι ότι επαναβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά και μέσα από την εισήγηση του ΔΣ και μέσα από τις τοποθετήσεις των συναδέλφων ότι οι επαγγελματίες βιοτέχνες και έμποροι συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν σοβαρά και πολύ οξυμένα προβλήματα επιβίωσης των επιχειρήσεών τους. Η άλλη πλευρά είναι ότι αυτή η αγωνία και η αβεβαιότητα δεν αντικατοπτρίστηκε στις αποφάσεις. Κι αυτό εξαιτίας του ότι εκεί πρυτάνευσαν οι μικροκομματικές σκοπιμότητες, κύρια από τις δύο παρατάξεις ΠΑΣΚΕΒΕ και ΔΑΚΜΜΕ και από μια στάση ουράς των λιγοστών δυνάμεων του "ΣΥΝ". Σκοπιμότητες, οι οποίες μας δημιουργούν ιδιαίτερη ανησυχία, διότι δείχνουν ότι το συνδικαλιστικό κίνημα αντιμετωπίζει δυσκολίες και βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή.

- Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του ψηφίσματος που βγήκε από τη γενική συνέλευση;

- Γενικά μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα κείμενο το οποίο όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, όσον αφορά στην κρίσιμη περίοδο, αλλά το πιο σοβαρό είναι ότι δε δίνει μία προοπτική συσπείρωσης και αγωνιστικής διεκδίκησης, από τους επαγγελματίες, βιοτέχνες και εμπόρους, για λύσεις των προβλημάτων, αφού δε θίγει τις αιτίες όξυνσης αυτών των προβλημάτων και δεν κατονομάζει τους υπεύθυνους που τις δημιούργησαν. Επιπλέον, δε, σε ορισμένα σημεία, όπως αυτά που αφορούν τη βιοτεχνική χρηματοδότηση, την αλλαγή του φορολογικού συστήματος, την απελευθέρωση της επαγγελματικής στέγης, καθώς και το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων - και όχι μόνο σ' αυτά - σαν θέσεις είναι πέρα από τα αιτήματα και τις θέσεις που διαχρονικά έχει διαμορφώσει το συνδικαλιστικό κίνημα και βρίσκεται σε μια κατεύθυνση οπισθοδρόμησης.

- Τελικά ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι αυτού του ψηφίσματος;

- Το πρώτο που μπορούμε να πούμε είναι ότι οι εκπρόσωποι των παραπάνω παρατάξεων προτίμησαν να αθετήσουν τις δεσμεύσεις τους και τις προσδοκίες των συναδέλφων που τους εξέλεξαν, ενώ παράλληλα στάθηκαν δογματικά στις πολιτικές θέσεις των κομμάτων τους γι' αυτά τα συγκεκριμένα ζητήματα. Το δεύτερο είναι ότι αυτές οι αποφάσεις επιχειρούν να δημιουργήσουν μία ψευδαίσθηση και αποπροσανατολισμό, με απώτερους στόχους τη χειραγώγηση και τελμάτωση του συνδικαλιστικού κινήματος σ' ένα ρόλο χειροκροτητή αυτών των πολιτικών και διεκπεραιωτή μόνο κάποιων προγραμμάτων. Σ' αυτό το σημείο αξίζει να σημειώσουμε ότι, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους στόχους τους, φτάνουν στο σημείο ακόμα και να αμφισβητήσουν την ίδια την αξιοπιστία του συνδικαλιστικού κινήματος. Βεβαίως, αναξιοπιστία υπάρχει. Αλλά εντοπίζεται στην ίδια την υποκριτική στάση ορισμένων στελεχών, οι οποίοι για ψηφοθηρικούς και μόνο λόγους κάνουν στις παρεμβάσεις τους και μία απλή αναφορά στα προβλήματα. Γι' αυτό οι συνάδελφοι χρειάζεται να κατανοήσουν την αναγκαιότητα της συλλογικής δράσης, να στηρίξουν τις πρωτοβουλίες και προσπάθειες του συνδικαλιστικού κινήματος και να γυρίσουν την πλάτη σε άτομα και παρατάξεις που δράττονται της ευκαιρίας - και το έχουν κάνει - να υπονομεύσουν τη δραστηριότητα και τους αγώνες του συνδικαλιστικού κινήματος.

- Ποιος ο ρόλος του συνδικαλιστικού κινήματος σήμερα που η πραγματικότητα, την οποία βιώνουν οι εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες βιοτέχνες και έμποροι, πάει από το κακό στο χειρότερο;

- Ο δρόμος είναι ένας και μοναδικός: Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μικρές επιχειρήσεις είναι μεγάλα. Είναι η συνεχής πτώση του τζίρου, λόγω της διαρκούς μείωσης της λαϊκής κατανάλωσης που επιβάλλει η εισοδηματική πολιτική μονόπλευρης λιτότητας και η μετατόπισή του στα πολυκαταστήματα, τα οποία δρουν ανεξέλεγκτα και αποκτούν με γοργούς ρυθμούς δεσπόζουσα θέση στην αγορά. Τα βιοτεχνικά προϊόντα εκτοπίζονται από την αγορά και τα εισαγόμενα αντιπροσωπεύουν το 50% της ζήτησης. Η φορολογική επιβάρυνση είναι υπέρμετρη. Η χρηματοδότηση σταδιακά καταργείται για τις μικρές επιχειρήσεις και δυσκολεύει η πρόσβαση για τους μικρούς επαγγελματίες, βιοτέχνες και εμπόρους στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Είναι, επίσης, το απελευθερωμένο ωράριο, είναι η απελευθέρωση της επαγγελματικής στέγης, η υποβάθμιση των αναπτυξιακών οργανισμών - κύρια του ΕΟΜΜΕΧ - και των κλαδικών ινστιτούτων, η οικονομική αποδυνάμωση των ασφαλιστικών ταμείων. Συνεπώς, ο ρόλος του συνδικαλιστικού κινήματος χρειάζεται να είναι αγωνιστικός, διεκδικητικός, επομένως οι συνάδελφοι - ανεξάρτητα πολιτικών προτιμήσεων - είναι ανάγκη να πλαισιώσουν τις γραμμές του, να στηρίξουν και να κάνουν δική τους υπόθεση τις πρωτοβουλίες και προσπάθειές του και μέσα από τη συλλογική δράση να οικοδομήσουν και να αναπτύξουν ένα μέτωπο αντίστασης σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, σε μία από κοινού προσπάθεια, ώστε να πορευτούμε μαζί με τις άλλες κοινωνικές δυνάμεις - εργαζόμενους, αγρότες - και να απαιτήσουν να μπει φραγμός και τελικά να ανατραπεί η εφαρμοζόμενη πολιτική.