ΓΕΝΕΥΗ (του απεσταλμένου μας Γιώργου ΦΛΩΡΑΤΟΥ).-

Κήρυγμα "ταξικής συνεργασίας" έκανε από το βήμα της 83ης Διάσκεψης της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας ο Ελληνας υπουργός Εργασίας, Ε. Γιαννόπουλος,λέγοντας χαρακτηριστικά στην ομιλία του: "Χρέος όλων των εργαζομένων είναι να μη χάνονται θέσεις εργασίας, να συνεργάζονται με τους εργοδότες για τη διατήρηση των θέσεων αυτών, υπερασπιζόμενοι βεβαίως και τα κεκτημένα δικαιώματά τους. Η συνεργασία εργοδοτών και εργαζομένων αποτελεί επιτυχή μορφή στην αγορά εργασίας"...

Μετά από αυτή την αναφορά - που δεν παρουσιάζει κάτι νέο, αφού είναι γνωστή η θέση της κυβέρνησης υπέρ του "κοινωνικού διαλόγου" - ο Ε. Γιαννόπουλος αναφέρθηκε και στη Σοβιετική Ενωση, στην οποία δεν υπήρχε ανεργία, όπως και στον υπόλοιπο "ανατολικό συνασπισμό"! Στη συνέχεια, ο υπουργός Εργασίας είπε το εξής... εκπληκτικό: Η αλληλεγγύη μεταξύ των λαών είναι αναγκαία και θα επιτευχθεί "μέσω της προώθησης του κοινωνικού διαλόγου και της συμμετοχής των κοινωνικών εταίρων στην εκπόνηση και εφαρμογή προγραμμάτων κατάρτισης των εργαζομένων"... Αναφορά έκανε και στο ψευδεπίγραφο νομοσχέδιο για την καταπολέμηση της ανεργίας.

Η ομιλία του Ε. Γιαννόπουλου ήταν υπέρ του δέοντος γενική, όπως συμβαίνει πάντα με αυτού του είδους τις τοποθετήσεις στη Διεθνή Διάσκεψη. Ετσι, δεν έγιναν από τη μεριά του αναφορές στα ειδικότερα θέματα της Διάσκεψης, όπως η διεθνής σύμβαση για το φασόν, η πολιτική απασχόλησης στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία και η "τριμερής συνεργασία".

Εδώ, στη Γενεύη, οι επιτροπές εργασίας, που εξέταζαν όλο αυτό το διάστημα τα αρχικά σχέδια κάθε θέματος, ολοκληρώνουν - μέσα σ' ένα έντονο παρασκήνιο - τις εργασίες τους και τη διαμόρφωση των τελικών κειμένων που θα προωθηθούν για ψήφιση, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η Διεθνής Σύμβαση Εργασίας για τους εργαζόμενους στο φασόν που πρόκειται να εγκριθεί. Οι εργασίες της Συνδιάσκεψης θα ολοκληρωθούν την Πέμπτη, 20 Ιούνη. Στο μεταξύ, όπως παραδέχτηκε και ο υπουργός Εργασίας, 800 εκατομμύρια άνθρωποι στη Γη είναι άνεργοι,ενώ σε επίπεδο συνδιασκέψεων κυοφορούνται λύσεις παραπέρα μοιράσματος της εξαθλίωσης, δηλαδή "λύσεις κοινωνικής αλληλεγγύης" - σύμφωνα με την κρατούσα σ' αυτές τις συνδιασκέψεις ορολογία - όπου αυτοί που... έχουν, οι εργαζόμενοι φυσικά και όχι οι εργοδότες (!), θα πρέπει να δώσουν σε αυτούς που δεν έχουν!