Αγαπητοί σύντροφοι του αγώνα!

Εξ ονόματος της ΚΕ του ΚΕΚΡ χαιρετίζω το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ, όλους τους κομμουνιστές της Ελλάδας και όλους τους ανθρώπους της δουλιάς, που συμμετέχουν στον κοινό μας αγώνα για δικαιοσύνη στον κόσμο! Εύχομαι στους συντρόφους επιτυχίες σ' αυτόν τον αγώνα.

Ξέρουμε με πόση οδύνη οι τίμιοι άνθρωποι σ' όλον τον κόσμο είδαν την ήττα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ που οδήγησε στη διάλυση της Ενωσης. Αυτά τα γεγονότα έπληξαν με τον πιο άμεσο τρόπο τη θέση των εργαζομένων σε όλες τις χώρες, αδυνάτισαν το αριστερό κίνημα στο σύνολό του, ενώ αντίθετα οι δυνάμεις της αντίδρασης αποθρασύνθηκαν όσο ποτέ πρωτύτερα και πριν απ' όλα ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και ο σιωνισμός. Αυτοί πρακτικά πίστεψαν πια στην οριστική ατιμωρησία τους.

Σε σχέση με όλα αυτά, εμείς πρέπει να απαντήσουμε σε μερικά ερωτήματα όσον αφορά τα γεγονότα στην ΕΣΣΔ.

1. Ερώτημα πρώτο: "Ποιος νίκησε;"

Οι καπιταλιστές και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε όλον τον κόσμο διαλαλούν όλο χαρά ότι στη Ρωσία νίκησε η δημοκρατία.

Αλλά ας δούμε πιο προσεκτικά, για ποιο λόγο χαίρονται αυτοί; Ποιος νίκησε; Ποιοι είναι οι καρποί της νίκης τους;

Η Σοβιετική Ενωση ήταν ένα ισχυρό κράτος, μ' έναν περήφανο λαό, με υψηλότατα επιτεύγματα στην επιστήμη και τεχνική, μ' έναν υψηλό βαθμό κοινωνικής προστασίας για τον κάθε άνθρωπο.

Τι έχουμε σήμερα; Η Ενωση φιλικών, μεταξύ τους, αδελφικών λαών διαλύθηκε. Σε πολλά σημεία λαμβάνουν χώρα πολεμικές αναμετρήσεις.

Ο όγκος παραγωγής στη Ρωσία είναι δύο φορές μικρότερος απ' ό,τι πριν. Πώς μπορεί να ζει ένας λαός όταν έφτασε να παράγει ωφέλιμα πράγματα δύο φορές λιγότερα; Ο λαός δε ζει απλώς χειρότερα, ο λαός δυστυχεί, ο λαός πεθαίνει(Δε μιλώ καν για τις υπέρογκες τιμές και τους ανύπαρκτους μισθούς). Για πρώτη φορά στη μεταπολεμική περίοδο το επίπεδο της θνησιμότητας ξεπέρασε το επίπεδο της γεννητικότητας. Τον περασμένο χρόνο ο πληθυσμός της Ρωσίας μειώθηκε κατά ένα εκατομμύριο σχεδόν άτομα. Σε σχέση με το επίπεδο του 1989 δε γεννήθηκαν περισσότερα από 5 εκατομμύρια παιδιά. Κάθε χρόνο στη Ρωσία πεθαίνουν από βίαιο θάνατο περισσότεροι άνθρωποι απ' όσους έχασε ολόκληρη η Σοβιετική Ενωση σε 5 χρόνια πολέμου στο Αφγανιστάν. Κατά δεκάδες φορές αυξήθηκαν η εγκληματικότητα και οι ασθένειες που έχουν κοινωνικές αιτίες (φυματίωση, διφθερίτιδα, σύφιλη...).

Να ποιος νίκησε, να ποια είναι η δημοκρατία στη Ρωσία. Το όνομά της είναι, καπιταλισμός. Και η ονομασία για μια τέτοια πολιτική είναι, γενοκτονία του ίδιου σου του λαού.

2. Ερώτημα δεύτερο: "Ποιος ηττήθηκε;"

Μπορούμε άραγε να συμφωνήσουμε με τις απόψεις των δυνάμεων του κεφαλαίου ότι ο σοσιαλισμός, οι ιδέες και η θεωρία του ηττήθηκαν;

Οχι! Οχι! και ξανά όχι!

Ηττήθηκε όχι ο σοσιαλισμός, αλλά η υποχώρηση από την επιστήμη και τις αρχές του σοσιαλισμού, οι διαστρεβλώσεις στην πρακτική της σοσιαλιστικής οικοδόμησης (Εδώ υπογραμμίζουμε με ικανοποίηση ότι αυτό είναι σωστά διατυπωμένο και στα κείμενα του ΚΚΕ). Το ότι δεν ήταν ο σοσιαλισμός που ηττήθηκε το επιβεβαιώνει και το γεγονός του τεράστιου βάρους στη σημερινή πολιτική σκηνή της Ρωσίας των προδοτών και αποστατών - πρώην ηγετών του ΚΚΣΕ. (Επικεφαλής των ανεξάρτητων κρατών είναι Πρόεδροι - πρώην μέλη του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΣΕ, όπως ο Γιέλτσιν, ο Σεβαρντνάτζε, ο Ναζαρμπάγεφ, ο Αλίεφ, ο Σνεγκούρ κ.ά. ).

Τα γεγονότα στην ΕΣΣΔ για άλλη μια φορά απέδειξαν την ορθότητα της θεωρίας, τη σημασία της αυστηρής εφαρμογής της σύμφωνα με τις κομμουνιστικές αρχές.

Γι' αυτό ο αγώνας συνεχίζεται. Κι αν δεν υπήρχε αγώνας δε θα είχαν βγει και τα τανκς στους δρόμους της Μόσχας το 1993. Αυτή η πάλη συνεχίζεται και τώρα, οι κομμουνιστές της Ρωσίας και όλης της ΕΣΣΔ δεν καταθέτουν τα όπλα.Σήμερα, το κομμουνιστικό κίνημα περνά μια πολύπλοκη περίοδο ύφεσης και σε μερικά σημεία και κρίσης. Σε τέτοιες στιγμές εύκολα γεννιέται η αντίληψη της αναζήτησης σφαλμάτων στις αρχές του μαρξισμού, η τάση για αναθεώρηση των βασικών του θέσεων με άλλες, που δήθεν ταιριάζουν καλύτερα στη σημερινή κατάσταση. Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται σήμερα στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Πολλά κόμματα, διατηρώντας την ονομασία κομμουνιστικό και εργατικό, στην ουσία βαδίζουν στο δρόμο του οπορτουνισμού - της (συμβιβασμού) συναίνεσης με τον καπιταλισμό. Αναθεωρούν το μαρξισμό, υποστηρίζουν διαφόρων ειδών ιδέες (που έχουν ριχτεί από αστούς ιδεολόγους) περί κοινωνικής συναίνεσης και κοινωνικού εταιρισμού. Ερωτάται: ποιου με ποιον; της εργασίας με το κεφάλαιο, του ληστεμένου με το ληστή; του θύματος με το θύτη;

Αυτός ο εταιρισμός ("κοινωνικοί εταίροι" κλπ. - σ. τ. μ.) είναι σαν τον εταιρισμό (κατάσταση - σ. τ. μ.) του οίκου ανοχής (όπου ο ένας πληρώνει κι ο άλλος μιμείται ηδονή).

Αυτός είναι ο δρόμος της πολιτικής πορνείας, της προδοσίας των συμφερόντων των εργαζομένων.

Οι αληθινοί κομμουνιστές δε θα πάρουν αυτό το δρόμο (Αυτή η στάση διακρίνεται και στο Σχέδιο Προγράμματος του ΚΚΕ και μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους).

Δεν μπορούν να γίνουν συμβιβασμοί μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου, θα υπάρξει μόνο νέος αγώνας!

Και αυτή είναι η μόνη κατανοητή και δυνατή προοπτική για μας.

Είναι πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στις δυνάμεις του κακού σε διεθνή κλίμακα.

Μέσα σ' αυτήν την πάλη, οι κομμουνιστές των διαφόρων χωρών βρίσκονται μαζί σ' ένα μέτωπο.

Είμαστε σίγουροι ότι παρ' όλες τις δυσκολίες δε θα ταλαντευτούμε στο δρόμο που διαλέξαμε!

Μαζί θα νικήσουμε!

Ο Α Γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ

Β. ΤΙΟΥΛΚΙΝ