ΜΕΓΙΣΤΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΜΕΓΙΣΤΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Με όπλο τους μηχανισμούς της εντύπωσης, εφαρμόζοντας την τακτική του "δείξε συνέχεια το δέντρο, να χάσουνε το δάσος", η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σε άμεση συμφωνία με το κόμμα της ΝΔ, αλλά και την Πολιτική Ανοιξη και το "ΣΥΝ" επιχειρούν αυτή την περίοδο ένα ρετουσάρισμα στο πολιτικό σύστημα, σε μια πλευρά του, που οι ίδιοι φρόντισαν να μπάζει. Αυτήν, της αξιοπιστίας των αστικών πολιτικών σχηματισμών. Προσπαθούν να στηρίξουν εαυτόν ως αξιόπιστο, όταν την ίδια ώρα συστηματικά προωθούν, ενισχύουν την περίφημη "οικονομία της αγοράς", την κοινωνία του "τα πάντα εξαγοράζονται", όταν δηλαδή προωθούν καταστάσεις, που, όσο μεγεθύνονται, τόσο εμπεριέχουν ως αυτονόητό τους, αν όχι προϋπόθεση της ύπαρξής τους, τη διαπλοκή οικονομικών συμφερόντων και πολιτικών που τα υπηρετούν. Καθώς η συζήτηση για τα "διαπλεκόμενα συμφέροντα" δε γίνεται πλέον σε κλειστό κύκλωμα, αλλά η ύπαρξη τέτοιου είδους σχέσεων έχει γίνει κοινή συνείδηση στις πλατιές μάζες των ψηφοφόρων, καθώς οι μεγάλες "μάσες" από τα μεγάλα έργα είναι ακόμα μπροστά, καθώς η πίεση στους εκτός παιχνιδιού - το "πόπολο" - με τις οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζονται, αυξάνει συνεχώς και οι αντιδράσεις που προκαλεί χαλάνε τη βιτρίνα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, η κυβέρνηση και οι ομοτράπεζοί της στο μεγάλο φαγοπότι νιώθουν την ανάγκη να παρουσιάζονται φορώντας τουλάχιστον ένα "φύλλο συκής".

Αυτό ακριβώς αναζητούν με το νομοσχέδιο για τα οικονομικά των κομμάτων. Ενα νομοσχέδιο, με το οποίο επιχειρούν να αξιοποιήσουν ακόμα κι αυτό που είναι δικό τους δημιούργημα. Τη μετατόπιση της συζήτησης στο σώμα της κοινωνίας από το επίπεδο του ποιος υπηρετεί ποια τάξη και με ποιο τρόπο, στο επίπεδο του ποιος είναι έντιμος και ποιος ανέντιμος στην υπηρέτηση της έτσι κι αλλιώς - δεδομένης κατ' αυτούς - αντιλαϊκής πολιτικής. Αφού επί χρόνια καλλιέργησαν, επέβαλαν στην κοινή γνώμη τη μοιρολατρία του τίποτα δεν αλλάζει - οι κυβερνήσεις διαδέχονταν η μία την άλλη, εφαρμόζοντας, όμως, την ίδια πολιτική - αφού οι συζητήσεις πλέον, τόσο στη Βουλή, όσο και στα ελεγχόμενα από τους αφέντες των αστών πολιτικών μέσα ενημέρωσης γίνονταν μόνο ή κύρια γύρω από το χορό των σκανδάλων - συζητήσεις ακίνδυνες για τον πυρήνα του πολιτικού συστήματος - αφού, τελικά, κατόρθωσαν να διαμορφώσουν πλατιά μια συνείδηση πως "όλοι τα παίρνουν", έρχονται τώρα και επιχειρούν την αποενοχοποίησή τους. Γνωρίζουν πως, όσο η συζήτηση μένει εκεί, γύρω από το έντιμοι - ανέντιμοι, και οι κραδασμοί θα απορροφώνται στην επιφάνεια και ο πυρήνας του βαθιά αντιδραστικού συστήματος που υπηρετούν θα συνεχίζει να λειτουργεί στο απυρόβλητο, εξασφαλίζοντας και σ' αυτούς τη συνέχειά τους. Τι ποιο καλό για την ηγεσία ενός σχηματισμού σαν τον "ΣΥΝ" απ' το να εξαντλεί την όποια δυναμική μπορεί να αναπτύσσεται στη βάση του, στρέφοντας την προσοχή στην αναζήτηση κάποιων αόριστων διαπλεκόμενων συμφερόντων, καλύπτοντας, την ίδια ώρα, το γεγονός των εκατοντάδων ευρωδίαιτων εταιριών "συμβούλων" και άλλων, που έχουν στήσει κατά κύριο λόγο πρώτα στελέχη του;

***

Ισχυρίζεται η κυβέρνηση και χειροκροτούν οι υπόλοιποι ότι θα ελέγξει τα οικονομικά των κομμάτων, ελέγχοντας τα έσοδα και τα έξοδά τους. Ας δούμε ορισμένες περιπτώσεις. Σε ποια κατηγορία εσόδων θα ενταχθεί το κέρδος, που βγαίνει από το έργο που παράγουν για λογαριασμό των κομμάτων τους τα εκατοντάδες στελέχη κομμάτων, κύρια επιστήμονες, που υπηρετούν στον κρατικό μηχανισμό; Σε ποια κατηγορία εσόδων θα ενταχθούν τα χρήματα από την αξιοποίηση διαφόρων κοινοτικών προγραμμάτων, που συμβάλλουν και στην πολιτική προβολή διαφόρων; Δε συνιστά εξαγορά η, κατά τ' άλλα νόμιμη, χρηματοδότηση μέσα από προγράμματα που καταρτίζονται για να υπηρετηθεί μια συγκεκριμένη πολιτική; Ποια, λοιπόν, οικονομικά, ποιων κομμάτων θα ελέγξουν; Κι αυτά, όσον αφορά το νόμιμο χρήμα. Με το "μαύρο", τις μίζες κάτω απ' το τραπέζι, μέσα από τις διαδικασίες των περίφημων εκπτώσεων στα δημόσια έργα, τι θα γίνει; Ισχυρίζεται στα σοβαρά η κυβέρνηση ότι θα βρει αυτό το χρήμα στους ισολογισμούς των κομμάτων, ή στα μπλοκ είσπραξης εισφορών;

Είναι φανερό πως πρόκειται για μία μέγιστη υποκρισία. Μια επιχείρηση συγκάλυψης με τον κουρνιαχτό που σηκώνουν φωνάζοντας "θα ελέγξουμε τα κόμματα" και αποπροσανατολισμού του λαού που ευτυχώς σε ένα μέρος του εξακολουθεί να πιστεύει πως χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει...

***

Η όλη επιχείρηση, όμως, έχει και το χαρακτήρα "με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια", καθώς το νομοσχέδιο περιλαμβάνει και ορισμένες πραγματικά επικίνδυνες διατάξεις. Επικίνδυνες, όμως, μόνο για όσες δυνάμεις αντιστέκονται και οι οποίες οδηγούνται σε μία κατάσταση ασφυξίας ως προς την ανάπτυξη της πολιτικής τους δράσης. Είναι εκείνα τα σημεία, με τα οποία επιχειρείται το φακέλωμα όσων εισφέρουν για να ενισχύσουν, πράγματι, την πολιτική δράση δυνάμεων που κινούνται εκτός συστήματος. Αρχίζουν από τις εισφορές άνω των 500.000 δρχ. και ανοίγουν έτσι την πόρτα για να φτάσουν αύριο, μέσα από μια εκστρατεία αλά "καθαρά χέρια", μέχρι το ταμείο και του τελευταίου συλλόγου που θα τολμήσει, για παράδειγμα, να αντισταθεί στα συμφέροντα που παίζουν με το αεροδρόμιο στα Σπάτα. Οι εποχές, όπου άνθρωποι έφτασαν και στο απόσπασμα γιατί ενίσχυσαν το ΚΚΕ, δεν είναι μακριά. Τα σύννεφα στον ορίζοντα μαρτυρούν πως μια ανάλογη μπόρα δεν πρέπει να αποκλείεται. Ομως και μόνο από τη σκοπιά του δικού τους αστικού Συντάγματος να εξετάσει κανείς αυτήν την επιδίωξη, μπορεί να διακρίνει πως αυτό που επιχειρείται είναι μία αντιδραστικοποίηση της πολιτικής ζωής. Οποιες δημοκρατικές κατακτήσεις, σχετικές με την ελευθερία της γνώμης, του συνεταιρίζεσθαι κ.ά., τινάζονται στον αέρα και στη θέση τους έρχονται διατάξεις - αντίγραφα του αντιδραστικού γερμανικού Συντάγματος.

Οσο για το άλλοθι του τηλεοπτικού χρόνου, που θα δίνεται στα κόμματα την προεκλογική περίοδο, ως αντάλλαγμα για την απαγόρευση όποιας άλλης μορφής προπαγάνδισης των θέσεών τους (αφίσες, πανό κ.ά.), στο όνομα της αντιρύπανσης, αρκεί μια ματιά, στις οθόνες, τα υπόλοιπα 1.400 βράδια της τετραετίας για να γίνει κατανοητό ποιος δουλεύει ποιον.

Αυτό το νομοσχέδιο δεν πρέπει να περάσει. Είναι αντιδραστικό και στοχεύει οπουδήποτε αλλού, εκτός από τον έλεγχο των κομμάτων που το προωθούν.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Προσπαθούν να στηρίξουν εαυτόν ως αξιόπιστο, όταν, την ίδια ώρα, συστηματικά προωθούν, ενισχύουν την περίφημη "οικονομία της αγοράς", την κοινωνία του "τα πάντα εξαγοράζονται", όταν δηλαδή προωθούν καταστάσεις, που, όσο μεγεθύνονται, τόσο εμπεριέχουν ως αυτονόητό τους, αν όχι προϋπόθεση της ύπαρξής τους, τη διαπλοκή οικονομικών συμφερόντων και πολιτικών που τα υπηρετούν