Οι υποκριτικές χειραψίες συμφιλίωσης των δύο βασικών οικονομικών υπουργών έξω από το μέγαρο Μαξίμου για λαϊκή κατανάλωση και οι παραινέσεις του πρωθυπουργού για σταμάτημα των δημοσίων αντιπαραθέσεων, δεν μπορούν να αποκρύψουν την ουσία της φαγωμάρας, που εκδηλώθηκε μεταξύ των Γ. Παπαντωνίου και Αλ. Παπαδόπουλου. Τα αίτια της "ρήξης" μεταξύ των δύο υπουργών παραμένουν και επωάζουν την επόμενη κρίση στο κυβερνητικό σχήμα, η οποία, λόγω της οξύτητας των προβλημάτων, μάλλον δε θα αργήσει.

Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης όχι μόνο αδυνατεί να δώσει λύσεις στα εκρηκτικά προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων, αλλά συγκεντρώνει εναντίον της ένα διαρκώς ογκούμενο κοινωνικό ρεύμα, το οποίο συνεχώς την αμφισβητεί και θέλει να την αλλάξει.

Η κυβέρνηση, πιστός και συνεπής εκφραστής και διαχειριστής των συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας και θεματοφύλακας των συμφερόντων του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, επιχειρεί με λύσσα να φορτώσει στα λαϊκά στρώματα νέα βάρη, ενώ περιφρουρεί και ενισχύει τα κέρδη των μεγάλων αφεντικών.

Με αυτήν, όμως, τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, όσο και αν πασχίζει να αποδείξει το αντίθετο, ποτέ δε θα αισθάνεται το έδαφος σταθερό κάτω από τα πόδια της.

Διαρκώς θα έχει το φόβο της κατάρρευσης κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή.