Τετάρτη 17 Απρίλη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 7
080496R.178

Απόψεις για τα προσυνεδριακά ντοκουμέντα

Διαβάζοντας το Σχέδιο Καταστατικού και το Πρόγραμμα για το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ, έκανα μια γενική διαπίστωση, ότι βασικά το σχέδιο αποβλέπει στο πρόγραμμα δράσης και όχι σε πρόγραμμα κυβέρνησης και εξουσίας.

Βέβαια, μέσα στο σύνολό του και σε κάθε άρθρο χωριστά, υπάρχουν οι θέσεις και οι στόχοι άσκησης της εξουσίας. Ομως, επειδή κατά την άποψή μου οι θέσεις αυτές είναι βαθυστόχαστες και δύσκολες να τις καταλάβει και να τις κατανοήσει ο πολύ κόσμος, χρειάζεται, κατά τη γνώμη μου, απλούστευση στη φρασεολογία, εκλαϊκευση, ώστε να γίνονται κατανοητά απ' όλο τον κόσμο και προπαντός από τους εργαζόμενους και τον κόσμο του χωριού.

Στην εισαγωγή του προγράμματος αναφέρονται αυτά ακριβώς που έχουμε διαβάσει χιλιάδες φορές από την ίδρυση του ΚΚΕ μέχρι σήμερα. Πασίγνωστο είναι για τους κομμουνιστές ότι το ΚΚΕ είναι ο κορμός και ο καρπός της ανάπτυξης του εργατικού κινήματος, ότι είναι το πρωτοπόρο οργανωμένο τμήμα της εργατικής τάξης, ότι καθοδηγείται από την κοσμοθεωρία του Μαρξισμού Λενινισμού, ότι νιώθει περήφανο για ό,τι υψηλό, ωραίο και προοδευτικό δημιούργησε ο λαός μας. Και οι κομμουνιστές και όλος ο προοδευτικός κόσμος της χώρας μας το ξέρει και το γνωρίζει πολύ καλά ότι η πορεία του ΚΚΕ είναι η ιστορία των αγώνων του ελληνικού λαού, ότι οι Ελληνες κομμουνιστές είναι περήφανοι για τις μικρές και μεγάλες κατακτήσεις του κινήματος. Για όλα αυτά και πολλά άλλα που γράφονται στην εισαγωγή και στα άρθρα του προγράμματος, προσωπικά στο μεγαλύτερο μέρος με βρίσκουν σύμφωνο. Οι παρατηρήσεις, οι προτάσεις και οι απόψεις που αναφέρω πιο κάτω, είναι απόρροια και απόψεις από ένα ευρύτερο φάσμα συζητήσεων, είναι γνώμες και απόψεις από ανθρώπους που έχω κουβεντιάσει, που έχω αναλύσει τις θέσεις μας, τους στόχους του ΚΚΕ και γενικά για τα οράματα και τις επιδιώξεις του Κόμματος. Και οι σχέσεις με τον κόσμο δεν είναι περιστασιακές, δεν είναι μόνο προσυνεδριακές, αλλά είναι καθημερινές και πάντα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μου.

Το πόρισμα και το συμπέρασμα που έβγαλα από όλες τις κουβέντες και συζητήσεις, συμπυκνώνονται σε έναν βασικό άξονα. Στον άξονα του προγράμματος εξουσίας. Συγκεκριμένα, ο κόσμος θέλει και πρέπει να ξέρει ποιες θα είναι οι εργασιακές σχέσεις, ποιες οι ιδιοκτησιακές σχέσεις. Και προπαντός ο πολύς κόσμος ρωτάει και θέλει να ξέρει, θα έχει δικαίωμα σε κάποια ατομική οικογενειακή ιδιοκτησία; Και αν όχι, πώς δικαιολογείται σε ένα σοσιαλιστικό σύστημα να προβλέπει ότι ανάλογα με την απόδοση ο καθένας θα αμείβεται; Δε θέλουν και είναι αντίθετοι από κάθε εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Θέλουν να ξέρουν και να γνωρίζουν αν οι κόποι τους και η εργατική τους δύναμη θα εκπληρώνει τους όρους μιας καλύτερης και ανώτερης ανθρώπινης ζωής.

Ρωτάει και θέλει να ξέρει ο κόσμος ποιες και πώς θα γίνουν οι αγροτικές μεταρρυθμίσεις, πώς και σε ποια βάση θα διαμορφωθεί το συνεταιριστικό κίνημα, σε ποια βάση και ποια δικαιώματα θα έχουν τα σωματεία και τα εργατικά συνδικάτα; Θα υπάρχει κοινοβουλευτισμός και με ποιο σύστημα θα γίνονται οι εκλογές και με ποιον τρόπο θα λύσει όλα αυτά τα χρόνια προβλήματα που αντιπαλεύει σήμερα; Σε ποια βάση θα βάλει το ασφαλιστικό και γενικά τα κοινωνικά προβλήματα; Πώς θα διαμορφώσει την παιδεία, την υγεία, τα πολιτιστικά κλπ;

Για όλα αυτά και πολλά άλλα, σκύβει κοντά μας και θέλει να μάθει ο κόσμος ποιο θα είναι και πού θα αποβλέπει αυτό το σοσιαλιστικό σύστημα που οραματίζεται και αγωνίζεται να εφαρμόσει το ΚΚΕ. Θέλει να γνωρίζει ο κόσμος συγκεκριμένα και όχι αφηρημένα, όταν λέμε αγωνιζόμαστε για ένα άλλου τύπου κόμμα, τι άλλου τύπου κόμμα θα είναι αυτό; Η όταν λέμε: χρειάζεται μια άλλη πολιτική, ποια θα είναι αυτή. Τι είδους πολιτική θα είναι;

Αγαπητοί σύντροφοι,

Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός να διαμορφώσει το Κόμμα μας ένα πρόγραμμα που να έχει σαν στόχο τη δράση, αλλά και τη διακυβέρνηση. Χρειάζεται ένα πρόγραμμα που να πιάνει όλα τα προβλήματα, και τα μικρά και τα μεγάλα. Πρόγραμμα που να το καταλαβαίνει ο εργαζόμενος του χωριού. Διαμορφωμένο απλά, όπως το κουβεντιάζει ο κάθε εργαζόμενος, στο χωράφι, στη φάμπρικα, στο γιαπί, ο βοσκός στη στάνη του και ο κάθε αγράμματος στο καφενείο και όπου βρίσκεται ο καθένας.

Ο κόσμος, σύντροφοι, δεν ξέρει τι θα πει Μαρξισμός ούτε Λενινισμός, ούτε πολύ περισσότερο διαλεχτικός υλισμός. Γι' αυτό ας μελετήσουμε καλά τις απόψεις και τις προτάσεις των απλών ανθρώπων και πιστεύω ότι θα διαμορφώσουμε ένα, όσο το δυνατόν καλύτερο, δικαιότερο και πιο ανθρώπινο σοσιαλιστικό πρόγραμμα, ένα πρόγραμμα που να αναφέρεται στις βασικές αρχές συγκρότησης του σοσιαλιστικού κράτους.

Και λίγα λόγια για το Καταστατικό

Το καταστατικό ήταν, είναι και θα είναι ο βασικός άξονας για τη λειτουργία του Κόμματος. Και εδώ μπαίνει ένα ερώτημα: τηρούνται πάντα και από όλους τους κομμουνιστές οι καταστατικές αρχές του Κόμματος; Νομίζω όχι. Και εξηγούμαι. Κατά την άποψή μου παραβιάστηκαν οι καταστατικές αρχές για την ανάδειξη των στελεχών, που είναι και βάση της λειτουργίας του Κόμματος.Παρατηρήθηκε τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά τη μεταπολίτευση, να αναδειχτούν σε ανώτερες και ανώτατες στελεχικές θέσεις άτομα χωρίς να έχουν τα ανάλογα προσόντα. Επαιρνε το Κόμμα το αδοκίμαστο μέλος από τη βάση της κομματικής οργάνωσης και το έκανε μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής και σε λίγο - όχι και λίγες φορές - μέλος της ΚΕ, του Πολιτικού Γραφείου, της Γραμματείας, στην ανώτατη ιεραρχία της καθοδήγησης του Κόμματος. Και ήταν αρκετό, μόνο το ότι έδειξε μεγάλη δραστηριότητα στο Πανεπιστήμιο, στο Πολυτεχνείο, σε κάποιο συνδικαλιστικό κίνημα και δεν ξέρω πού αλλού και ήταν αρκετά όλα αυτά να γίνουν πιστευτά και να να αναρριχηθούν στην κορυφή της ηγεσίας με τα γνωστά και ολέθρια αποτελέσματα. Και από την άλλη μεριά αγωνιστές που έδωσαν ό,τι καλύτερο είχαν απ' τη ζωή τους στον αγώνα, στο Κόμμα, μέσα στις φυλακές και τις εξορίες με τα πιο φριχτά και απάνθρωπα βασανιστήρια, αντιμετωπίζοντας ακόμα και το θάνατο,, παραμελήθηκαν, περιφρονήθηκαν και ούτε καν τους ζητούνταν η γνώμη και η άποψή τους. Και αν καμιά φορά όρθωναν το ανάστημά τους, να κάνουν κάποια κριτική, τότε τους περίμενε η μαύρη λίστα της διαγραφής. Και οι διαγραμμένοι έμειναν - οι περισσότεροι τουλάχιστον - και οι διαγράφοντες έγιναν νεοσοσιαλιστές. Ας μην επαναληφθούν αυτά.

Και λίγα λόγια για την κριτική και αυτοκριτική

Η κριτική γίνεται συνήθως με τον πιο αυστηρό και πολλές φορές με ανεύθυνο τρόπο. Ενώ η αυτοκριτική ελάχιστα και πολύ χλιαρά. Ποτέ δε θυμάμαι ανώτερο στέλεχος να ζητήσει συγνώμη από κάποιο κατώτερο μέλος. Βαρύτατο αμάρτημα.

Και για να τελειώνω. Γνώμη μου είναι και πρόταση κάνω, σε τέτοιου είδους αποφάσεις καταστατικές και προγραμματικές, πρώτα πρέπει να παίρνονται οι γνώμες των μελών και φίλων του Κόμματος, μετά να διαμορφώνει το κείμενο η ΚΕ και τελική έγκριση από τις ΚΟ, γιατί η αρχική γνώμη της ΚΕ, επηρεάζει τον απλό κόσμο.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΜΑΓΟΣ

Τρίκαλα


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ