Οι προηγούμενες μέρες ήταν πικρές για τον πολιτισμό. Χάθηκαν τρεις πολύ σημαντικοί καλλιτέχνες. Πρώτα ο ηθοποιός Νίκος Τζόγιας.Μετά ο Καραγκιοζοπαίκτης Γιώργος Χαρίδημος.Τελευταία η αγωνίστρια και ζωγράφος των ηρωικών γυναικών στα κολαστήρια της Μακρονήσου, του Τρίκερι, της Χίου, Κατερίνα Χαριάτη - Σισμάνη.Η Κ. Χαριάτη - Σισμάνη "επέστρεψε" χτες για πάντα στη γενέτειρά της τη Ζάκυνθο. Ο Γιώργος Χαρίδημος κηδεύτηκε χτες στο νεκροταφείο Αναστάσεως του Πειραιά. Ο Νίκος Τζόγιας προχτές στο Α Νεκροταφείο.

Εκεί αποχαιρέτησαν τον δάσκαλο, φίλο, συνεργάτη, αγαπημένο. Συγγενείς, μαθητές, συνάδελφοί του, σύσσωμο σχεδόν το Εθνικό Θέατρο, συναντήθηκαν για να αποχαιρετήσουν τον άνθρωπο και καλλιτέχνη που με το ήθος, τη συνέπεια, τη σεμνότητα και καλλιέργειά του πρόσφερε στον πολιτισμό μας. "Φύση πλήρους καλλιτεχνικής ευαισθησίας", χαρακτήρισε τον Νίκο Τζόγια - στο μοναδικό επικήδειο που εκφωνήθηκε, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος. "Υπήρξε ένας τίμιος άνθρωπος και με το υψηλό του ήθος τίμησε τη γλώσσα μας. Είχε κύρος και έγνοια παιδείας και ήξερε ότι η μαθητεία δεν τελειώνει ποτέ. Ανθρωπος που έζησε γεμάτη ζωή, που αγάπησε και αγαπήθηκε. Πολλές φορές αγανάκτησε γιατί είχε υψηλό το αίσθημα της ευθιξίας. Αφοσιωμένος εργάτης του θεάτρου και θεράπων αυτής της τέχνης".

Ο μπερντές του Καραγκιόζη κατέβηκε. Η τελευταία "παράσταση", για το Γιώργο Χαρίτο,(Χαρίδημο), "παίχτηκε" χτες, στο νεκροταφείο της Αναστάσεως. Ο Χαρίδημος δε θα ξαναχαρίσει τη φωνή του στους ήρωες του μπερντέ. Ο αποχαιρετισμός ήταν πικρός. Για την οικογένειά του, τους φίλους και όσους τον συνόδευσαν στο θλιβερό ταξίδι.

Το Πολιτιστικό Τμήμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ,σε συλλυπητήριο για το θάνατο του λαϊκού καλλιτέχνη τονίζει: "Εφυγε ο λαϊκός καλλιτέχνης, που αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στην τέχνη, κάνοντας μας, με τις απολαυστικές του παραστάσεις να γελάσουμε, να προβληματιστούμε, να ονειρευτούμε".

Συλλυπητήριο τηλεγράφημα έστειλε και η Πανελλήνια Πολιτιστική Κίνηση,επισημαίνοντας μεταξύ άλλων: "Ξεπέρασε τις 7.000 παραστάσεις και μας μετέφερε σε έναν κόσμο μαγικό, στα βάσανα και τις πονηριές ενός ήρωα δικού μας, με προβλήματα δικά μας και δικές μας πονηριές. Εμπλούτισε την τέχνη του Καραγκιόζη και της προσέδωσε χροιά κλασικού θεάτρου, τηρώντας, παράλληλα, ευλαβικά την παράδοση του Θεάτρου Σκιών".