Παρασκευή 5 Απρίλη 1996
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΤΟ 15ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

Το 15ο Συνέδριο να διορθώσει ουσιαστικά το Σχέδιο Προγράμματος

Μια πρώτη παρατήρηση: Δεν απαντούμε πειστικά επιστημονικά για τους λόγους που επέβαλαν την αλλαγή του υπάρχοντος Προγράμματος και ιδιαίτερα για την αλλαγή της βασικής του θέσης, των 10ου και 12ου Συνεδρίων, για την πραγματοποίηση της σοσιαλιστικής επανάστασης σε δύο στάδια μιας ενιαίας επαναστατικής διαδικασίας.

Ερώτηση και σκέψη μαζί.

Και στο σημερινό Πρόγραμμα μιλάμε για αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, δημοκρατικό μέτωπο και δημοκρατία του λαού, ως πρώτο στάδιο. Και για σοσιαλιστική επανάσταση, ως δεύτερο στάδιο. Σ' αυτό, επίσης, μιλάμε για δημοκρατία του λαού, που θα την ασκούν: το ΚΚΕ και οι τάδε κοινωνικές ομάδες και τάξεις (οι σύμμαχοί του) και μιλάμε για σοσιαλιστική εξουσία (εξουσία της εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων - δικτατορία του προλεταριάτου). Και λέγαμε και λέμε σ' αυτό, ότι το ένα στάδιο δε χωρίζεται απ' το άλλο με τείχη, σε χρόνο, καθήκοντα, ταξικές δυνάμεις κλπ., αλλά, ότι το ένα συμπληρώνει το άλλο ή και να το υπερβαίνει...

Και στο Σχέδιο μιλάμε για αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό, δημοκρατικό μέτωπο. Μόνο που σ' αυτό δεν αναφέρονται με σαφήνεια οι δυνάμεις που το συγκροτούν, ποια εξουσία θα εγκαθιδρυθεί και από ποιους θα συγκροτηθεί.

Αλλη παρατήρηση:

Ενώ κατηγορηματικά αναφέρεται σ' αυτό - και σωστά - ότι "η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική", αφήνει να αιωρείται η άποψη ότι η αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή, δημοκρατική αλλαγή δεν είναι επαναστατική πράξη!

Δύο θέσεις που η μια αρνείται την άλλη:

"Η Ελλάδα βρίσκεται σε ενδιάμεση εξαρτημένη και υποδεέστερη θέση στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα... (Αντιιμπεριαλιστική δημοκρατική αλλαγή; Δεν το ξεκαθαρίζει το Σχέδιο). Η, "ο ελληνικός καπιταλισμός είναι στο τελευταίο στάδιο ανάπτυξής του, στην κρατικομονοπωλιακή του βαθμίδα" (οπότε σοσιαλιστική επανάσταση. Εδώ το Σχέδιο είναι κατηγορηματικό).

Η γνώμη μου είναι: Αφού η "Ελλάδα βρίσκεται σε ενδιάμεση εξαρτημένη και υποδεέστερη θέση στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα". Και με δεδομένο ότι στην Ελλάδα δεν υπήρξε εθνική, αστική τάξη (12ο Συνέδριο) και αφού είναι ολοφάνερο ότι "διευρύνεται το χάσμα επιπέδου ανάπτυξης της Ελλάδας σε σύγκριση με τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες..." (θέση 23η). Και ακόμα η δική μας αστική τάξη "αναλαμβάνει να παίξει το ρόλο του περιφερειάρχη και διαμεσολαβητή".

Αυτά τα προβλήματα: σχέσεις υποταγής και εξάρτησης, ανεξαρτησίας, άνισης μεταχείρισης, κρατικός αυταρχισμός και άλλα θέματα δημοκρατίας, ποιος θα τα λύσει, αν όχι μια κυβέρνηση που θα προκύψει από τη νίκη του μετώπου των αντιιμπεριαλιστικών, αντιμονοπωλιακών, δημοκρατικών δυνάμεων; Δηλαδή, από μια εξουσία που θα "θέσει σε αμφισβήτηση τα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος". Και ενώ η λύση αυτών των προβλημάτων απαιτεί ριζοσπαστικές τομές, στο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα, τις απορρίπτουμε κατά κάποιο τρόπο. Βέβαια οι μεταρρυθμίσεις δεν υποκαθιστούν τις επαναστατικές σοσιαλιστικές αλλαγές, αλλά οπωσδήποτε βοηθούν στο γρήγορο πλησίασμά τους. Με τον τρόπο που βάζουμε την επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα και τις δυνάμεις που θα επωμιστούν αυτό το έργο, είναι σαν να λέμε: Οσοι συμφωνούν μαζί μας θα είναι και οι δυνάμεις της αντιιμπεριαλιστικής, αντιμονοπωλιακής, δημοκρατικής διεξόδου. Και ερωτάται κανείς, δεν υπάρχουν και δε θα υπάρξουν και άλλοι μέσα στο λαό, ακόμα και στελέχη, που είτε ακολούθησαν ή και ακολουθούν άλλα κόμματα, που αναζητούν διέξοδο με επιμέρους στόχους του κινήματος και του Κόμματος; (Ειρήνη, βελτίωση συνθηκών ζωής, δημοκρατικούς θεσμούς, Μάαστριχτ, Σένγκεν, Ευρωπόλ κλπ.).

Το κείμενο δε βοηθά και δεν ενθαρρύνει να φανούν τέτοιες δυνάμεις, προς αυτή την κατεύθυνση, ακόμα και με τη δημιουργία δικού τους πολιτικού φορέα, που θα διάκειται φιλικά προς το Κόμμα και να δρα, έστω και παράλληλα με το ΚΚΕ. Η θέση "πολλά" κόμματα, 2 πολιτικές, ήταν αναγκαία για την αντιμετώπιση της επίθεσης του αντίπαλου, πρέπει να πάψει να ισχύει, γιατί είναι απόλυτη και διαχωριστική και εμποδίζει πολλές μονάδες και ομάδες να πλησιάσουν το Κόμμα και το κίνημα.

Συνεπώς, πρέπει να έχουμε καθαρό και να το διακηρύξουμε ότι οι άνθρωποι, άτομα και κοινωνικές ομάδες που θα δεχτούν να πλαισιώσουν αυτό το μέτωπο, θα μπορούν να απαιτήσουν να έχουν λόγο στη λήψη των αποφάσεων, ακόμα και τη δημιουργία δικού τους πολιτικού φορέα, που θα προσδιορίζει το εύρος των αντιιμπεριαλιστικών, αντιμονοπωλιακών, δημοκρατικών αλλαγών και τον χαρακτήρα της εξουσίας και τις δυνάμεις που θα τη συναποτελούν.

Ενα άλλο θέμα που συνηγορεί για μια τέτοια πορεία:

Είναι βέβαιο ότι η λύση όλων των παραπάνω προβλημάτων μαζί και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης θα προέλθει από τη σοσιαλιστική εξουσία που μπορεί να φτάσουμε σ' αυτήν και χωρίς το ενδιάμεσο στάδιο της αντιιμπεριαλιστικής, αντιμονοπωλιακής, δημοκρατικής αλλαγής. Αυτό το ενδεχόμενο - χωρίς να το αποκλείω - το θεωρώ σήμερα πολύ, μα πάρα πολύ δύσκολο, αν δε θα είναι αποτέλεσμα αποφασιστικής ανάπτυξης των εγχώριων επαναστατικών δυνάμεων με την αντίστοιχη ανάπτυξη των επαναστατικών δυνάμεων του ευρύτερου ή τουλάχιστον ομάδας χωρών που συνορεύουν με τη χώρα μας. Και αυτό το θέμα δεν το ξεκαθαρίζει το Σχέδιο.

Αρα, η δημιουργία ενός αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, δημοκρατικού μετώπου είναι απολύτως αναγκαία προϋπόθεση για την προσέγγιση και την πραγματοποίηση του περάσματος στο σοσιαλισμό.

Αυτό το μέτωπο μαζί με τη συνεργασία και τον συντονισμό με τις άλλες αντιιμπεριαλιστικές και κομμουνιστικές δυνάμεις της χώρας και των γύρω χωρών για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των δυνάμεων επέμβασης της ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΕΕ, ενάντια στο λαϊκό κίνημα, είναι υπεραναγκαία.

Ορισμένα άλλα ζητήματα:

Σχετικά με τις συμμαχίες και συνεργασίες ή ακόμα και για νέες αναγκαίες συσπειρώσεις του ευρύτερου προοδευτικού χώρου - που δεν πρέπει να χάνεται σαν χώρος από την οπτική μας - θα πρέπει να τη βλέπουμε σαν μια ευρύτερη και βαθύτερη διαδικασία για την ανασύνταξη και την ενδυνάμωση του ΚΚΕ και του κινήματος γενικότερα.

Ωστε και στην πράξη να γίνει ο πόλος για ευρύτερες συσπειρώσεις χωρίς το φόβο παλαιότερων αποτυχημένων προσπαθειών που μεγάλη ευθύνη βαρύνει κι εμάς.

Το Σχέδιο αφήνει πολλά περιθώρια στενότητας και άρνησης των αναγκαίων συνεργασιών και συμμαχιών. Στο κείμενο πλανάται μια αόριστη φοβία για συνεργασίες και για συνεργάτες που πρέπει κατά τη γνώμη μου να αναζητηθούν έστω και με ενδεχόμενες ασυνέπειες.

Σχετικά με την ΕΟΚ - Ευρωπαϊκή Ενωση:

Στην ομιλία μου στο 14ο Συνέδριο ("Ρ" 24/12/91), έλεγα:

"Το Κόμμα μας να επιδιώξει μαζί με τα ΚΚ και σοσιαλιστικά της Ευρώπης, τη διαμόρφωση ενός σχεδίου για την ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ και τις προοπτικές της, σαν εναλλακτική λύση στη σημερινή πολιτική της ΕΟΚ που σφραγίζεται από τις συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις της...".

Το Κόμμα... "ανεξάρτητα από τις όποιες διεθνείς πρωτοβουλίες του και το βαθμό επιτυχίας του... να δει το θέμα και άμεσα και υπό το πρίσμα της εθνικής του στρατηγικής που καθορίστηκε από το 12ο Συνέδριο, με όλες τις αναγκαίες προσαρμογές στα σημερινά δεδομένα στην Ευρώπη (μη ύπαρξη σοσιαλιστικών χωρών στην Ευρώπη - αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων οικονομικού, πολιτικού, στρατιωτικού στον κόσμο κτλ.) και στη χώρα μας...".

Και στο Φόρουμ που έγινε για την πληρέστερη μελέτη, για το τι είναι η ΕΟΚ και μετά το Μάαστριχτ, ποια η θέση της χώρας μας σ' αυτήν και πώς θα αντιμετωπιστεί αποτελεσματικότερα αυτή η μορφή ολοκλήρωσης του δυτικοευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου... Είχα πει μεταξύ άλλων: "Οι εργάτες - οι εργαζόμενοι κάθε χώρας μέλους και σε ΕΟΚικό επίπεδο, έχουν την ευθύνη ή ορθότερα πρέπει να πάρουν την ευθύνη και την πρωτοβουλία ανατροπής (όχι αποδεσμεύσεις που λέει το Σχέδιο), αυτού του υπερκρατικού μορφώματος...".

Γι' αυτό είναι αναγκαίο, το Κόμμα μας, να.... πυκνώσει τις επαφές, συζητήσεις και την ανταλλαγή πείρας, με τα αδελφά κόμματα και όσα τάσσονται, με τον έναν ή άλλο τρόπο, ενάντια στην ΕΟΚική Ενωση ή και μόνο κατά του Μάαστριχτ, καθώς και με τα εθνικά συνδικαλιστικά κινήματα, με στόχο το συντονισμό και την κοινή δράση. "Οχι για την αποδέσμευση αλλά για την ανατροπή. Και μέχρι την ανατροπή, το κίνημα, εθνικό και πανευρωπαϊκό να καταπολεμά όλα τα επιμέρους αντιδραστικά και επιζήμια για τους λαούς και τον δικό μας, μέτρα, όπως Μάαστριχτ, Σένγκεν, Ευρωπόλ, "Λευκή Βίβλος"".

ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΟΓΑΡΑΣ

Αγ. Δημήτρης - Αττικής

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Για να μην παίζουμε με τις λέξεις(2013-02-16 00:00:00.0)
Πρόλογος στην έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ «Προγραμματικά Ντοκουμέντα»(2008-11-16 00:00:00.0)
Για το χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα(2003-03-09 00:00:00.0)
Το Μέτωπο και ο δρόμος για το σοσιαλισμό(2000-10-26 00:00:00.0)
290496r.372(1996-05-04 00:00:00.0)
03496R.149(1996-04-11 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ