"Η πιο γενναία πολιτική πράξη είναι η αποχή από την πολιτική". Δεν πρόκειται για σύνθημα ανεξάρτητου φοιτητικού σχήματος. Είναι η γραμμή που το ΕΘΝΟΣ, τα ΝΕΑ, το ΒΗΜΑ, τα συγκροτήματα των μεγαλοεκδοτών καθημερινά τούτες τις τελευταίες μέρες διοχετεύουν μέσα από γκάλοπ και πολυσέλιδα αφιερώματα για τα προβλήματα και τις ανησυχίες της νεολαίας. Αφιερώματα, που στάζουν όμως φαρμάκι για τους αγώνες με τους οποίους άλλες, προηγούμενες γενιές, αυτές του 1-1-4 και του Πολυτεχνείου, έσπρωξαν μπροστά την ιστορία. Γιατί εκείνοι οι αγώνες έθιξαν τα μεγάλα συμφέροντα που λυμαίνονται τη ζωή μας, γιατί εκείνοι οι αγώνες έφεραν κατακτήσεις που σήμερα επιχειρούν να αφαιρέσουν, γιατί εκείνοι οι αγώνες πάνω απ' όλα θα βρουν αργά ή γρήγορα τους συνεχιστές τους.

Αυτό είναι λοιπόν που φοβίζει τις κυρίαρχες δυνάμεις. Τούτη η νεολαία που στρίβει το κεφάλι στις μπλε ή πράσινες, ροζ ή πορτοκαλιές παραλλαγές της πολιτικής τους. Τούτη η νεολαία, που χλευάζει την ανοησία των προεκλογικών σόου και των τεχνασμάτων τους. Τούτη η νεολαία που στις Βρυξέλλες, το Μάαστριχτ και το Τορίνο σχεδιάζουν για λογαριασμό της το πιο μαύρο μέλλον, της ανεργίας, της περιπλάνησης, του πνευματικού υποσιτισμού.***

Τούτη η νεολαία, που όπως έδειξαν και οι φετινοί της αγώνες το αίμα της βράζει, με ποιους θα πάει; Σπεύδουν λοιπόν οι κονδυλοφόροι τους. Μην ψάχνετε παιδιά, γιατί δε βρήκαμε ακόμα κάτι "καινούριο" να σας εγκλωβίσουμε. Μέχρι να το βρούμε, μην ασχολείστε με την πολιτική. Αποχή, λευκό ή "ανεξάρτητο". Εμείς, ωστόσο, προχωράμε στην εμπορευματοποίηση της παιδείας, στην αξιολόγηση και τις πιστωτικές μονάδες, στον εργασιακό μεσαίωνα, στο ηλεκτρονικό σας φακέλωμα.

Η μαζική συμμετοχή στις φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές για την υπερψήφιση της γραμμής του αγώνα και της ανυπακοής σ' αυτή την πολιτική, για την υπερψήφιση των Πανσπουδαστικών Κινήσεων Συνεργασίας είναι ο μόνος δρόμος για την ανεξαρτησία μας.