Ο αγώνας και ο εκσυγχρονισμός | ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ο αγώνας και ο εκσυγχρονισμός

Του Στέργιου ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ*

Επανειλημμένα στις περιόδους ανόδου των αγώνων του συνδικαλιστικού κινήματος των επαγγελματιών βιοτεχνών και εμπόρων, προβάλλεται ως "εναλλακτική λύση" και σε αντιπαράθεση με αυτούς, η ενασχόληση με τον εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων.

Ο πρώτος στόχος τέτοιων απόψεων, που συνήθως έχουν κυβερνητική προέλευση, είναι να προκληθεί μια τεχνητή και πλαστή αντίληψη ότι αγώνες και εκσυγχρονισμός των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι δύο αντίθετες και αλληλοαποκλειόμενες επιδιώξεις. Ο δεύτερος, είναι να καταταγεί το συνδικαλιστικό κίνημα στους αντιπάλους του εκσυγχρονισμού. Ο τρίτος, να αποσπάσει τους επαγγελματοβιοτέχνες και τους εμπόρους από τους αγώνες και να τους ρίξει στον "εκσυγχρονισμό" τους. Τέλος, ο τέταρτος στόχος όσων εκφράζουν τέτοιες απόψεις, είναι να διαβάλουν το συνδικαλιστικό κίνημα στα μάτια της κοινής γνώμης ως τροχοπέδη του εκσυγχρονισμού και ως υπεύθυνο για την κρίση και την υστέρηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων έναντι των μεγάλων "σύγχρονων" επιχειρήσεων (πολυεθνικών) στον ανταγωνισμό.

Με ένα σπάρο, λοιπόν, πολλά τρυγόνια στοχεύοντας. Πρώτα απ' όλα ο αγώνας των ΕΒΕ για την έξοδο από την κρίση είναι ακριβώς αγώνας για εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη, όπως βγαίνει από τις συγκεκριμένες προτάσεις του συνδικαλιστικού κινήματος για την αλλαγή του θεσμού πλαισίου δράσης, την άρση των αντικινήτρων και την προγραμματισμένη ανάπτυξη.

Αγώνας και εκσυγχρονισμός πάνε πάντα μαζί, εφόσον μόνο με αγώνες - κι αυτό το έχει δείξει η ζωή - μπορεί να επιβληθούν πολιτικές για πραγματικό εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη.

Η ατομική λύση μέσω του εκσυγχρονισμού με εγκατάλειψη του συλλογικού αγώνα και αγνόηση των ασκούμενων πολιτικών, μοιάζει με ανακαίνιση διαμερίσματος σε πολυκατοικία που καταρρέει από το σεισμό. Οχι πως πρέπει να σταματούν οι ατομικές προσπάθειες, αλλά δεν αρκούν αν δεν υπάρχει και το κατάλληλο περιβάλλον.

Η κοινή γνώμη και οι επαγγελματοβιοτέχνες και έμποροι γνωρίζουν καλά ότι ο πρώτος όρος για τον εκσυγχρονισμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε τεχνικό, οικονομικό και αναπτυξιακό επίπεδο, είναι οι ασκούμενες πολιτικές και το θεσμικό πλαίσιο. Κανείς δεν μπορεί να ζητάει ευθύνες από έναν μικροεπιχειρηματία γιατί δεν άντεξε τους φόρους, τον εξοντωτικό ανταγωνισμό των πολυεθνικών, τα υπέρογκα ενοίκια και τον πανάκριβο δανεισμό. Με τέτοιους όρους και ο καλύτερος τεχνοκράτης "εκσυγχρονιστής" το πολύ - πολύ να πετύχει να γίνει Σίσυφος.

Δε θα πρέπει λοιπόν να απορούν οι κυβερνητικοί σχεδιαστές των πολιτικών "εκσυγχρονισμού" των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, γιατί το τελικό αποτέλεσμα των εφαρμοζόμενων πολιτικών τους είναι ο αναχρονισμό, η υστέρηση και η κρίση για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Ο νέος κύκλος αγώνων που ομόφωνα αποφασίζει το Διοικητικό Συμβούλιο της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ) στις 3 Μάρτη, ακριβώς θέτει στο κέντρο του αγώνα τη μάχη για αλλαγή πολιτικής με βασικό συστατικό την έξοδο από την κρίση, την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό των ΜΜΕ. Αυτό είναι κοινός τόπος για όλους τους ΕΒΕ. Σφυρηλατεί την ενότητά τους και προφυλάσσει το συνδικαλιστικό κίνημα από κάθε είδους διαβολές και διάσπαση.

* Ο Στέργιος Βασιλείου είναι συνδικαλιστής στο χώρο των ΕΒΕ