Η καλοκαιρινή "βιομηχανία" νόμων και, μάλιστα, για σοβαρά πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα είναι μια από τις προσφιλείς μεθόδους όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων και, φυσικά, δεν εξαιρείται και η "εκσυγχρονιστική" κυβέρνηση του Κ. Σημίτη. Η σκοπιμότητα τους εγχειρήματος ήταν πάντα και είναι και σήμερα προφανής. Θέλουν να προλάβουν τις λαϊκές αντιδράσεις, αφού η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων βρίσκεται σε θερινές διακοπές, και έτσι να περάσουν χωρίς "κόστος" οι κυβερνητικές αποφάσεις.

Πιστή λοιπόν στην παράδοση, η κυβέρνηση επιχειρεί και το φετινό καλοκαίρι να "αξιοποιήσει" τις περιστάσεις για να προωθήσει ορισμένα από τα πιο αντιλαϊκά νομοσχέδια και μέτρα. Η αρχή έγινε με το αντι-ΕΣΥ νομοσχέδιο, το οποίο η κυβέρνηση επέμεινε όχι μόνο να φέρει το καλοκαίρι στη Βουλή, αλλά και να επιδιώξει την άρον - άρον ψήφισή του από τα Θερινά Τμήματα, ενώ δεν υπήρχε καμιά πίεση χρόνου, που να απαγορεύει τη συζήτηση και την ψήφισή του το φθινόπωρο. Η συνέχεια ήρθε με τα μέτρα για την τριτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που αποφάσισε το Υπουργικό Συμβούλιο και εξαγγέλθηκαν την περασμένη βδομάδα από τον υπουργό Παιδείας και τα οποία συνιστούν στο σύνολό τους μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια ανατροπής του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Ακολούθησε το νομοσχέδιο για τη δημόσια διοίκηση, που, όπως αναφέρει η ΑΔΕΔΥ στην ανακοίνωση της, μεταξύ των άλλων δίνει τη δυνατότητα για ρουσφετολογικές προσλήψεις.

Και μόνο το γεγονός ότι η κυβέρνηση διαλέγει αυτή τη συγκεκριμένη μεθόδευση για να προωθήσει την πολιτική της σε κρίσιμους τομείς, δείχνει την πραγματική κατεύθυνση των συγκεκριμένων νομοθετημάτων, αλλά και το γενικότερο χαρακτήρα αυτής της ίδιας της κυβερνητικής πολιτικής. Το γεγονός ότι επιχειρείται η εκμετάλλευση της περιόδου των θερινών διακοπών των εργαζομένων και επομένως της αδυναμίας τους να αντιδράσουν υπογραμμίζει την αντιλαϊκή κατεύθυνση των μέτρων και των νομοσχεδίων που προωθούνται. Δημιουργεί εκτός του πολιτικού και ένα ηθικό θέμα για την κυβέρνηση (αν και πιστεύουμε ότι είναι το τελευταίο που την απασχολεί), αφού δείχνει να αντιμετωπίζει τον ελληνικό λαό, τους Ελληνες εργαζόμενους σαν εχθρό, μια και ψάχνει τη στιγμή της "αδυναμίας" για να επιφέρει τα καίρια πλήγματα.

Βέβαια, υπάρχουν ταυτόχρονα τα όσα πολλά και διάφορα λέει και ισχυρίζεται η κυβέρνηση περί του περιβόητου "κοινωνικού διαλόγου". Προφανώς, ο "διάλογος" άλλοτε είναι απαραίτητος στα κυβερνητικά επιτελεία και άλλοτε όχι. Και ο καθένας καταλαβαίνει - βλέποντας και την πορεία του "κοινωνικού διαλόγου", για όποια θέματα διεξάγεται - πως το κριτήριο για τον ανάλογο καταμερισμό των θεμάτων είναι η κατασκευή των αναγκαίων στην κυβέρνηση "άλλοθι". Η ελαχιστοποίηση των αντιδράσεων και η παγίδευση των εργαζομένων στα κυβερνητικά αντιλαϊκά σχέδια.

Ομως αν όλα εξαρτιόνταν από τις προθέσεις της κυβέρνησης, τότε είναι σίγουρο ότι αυτή δε θα διάλεγε μόνο την περίοδο των θερινών διακοπών, αλλά θα επιθυμούσε να είναι και "νύχτα" για να περάσει χωρίς καμιά αντίδραση την πολιτική της. Οι εργαζόμενοι λοιπόν όπως και στο παρελθόν καλούνται και σ' αυτή την περίπτωση να αποδείξουν ότι οι κυβερνητικές προσδοκίες δεν είναι τίποτα περισσότερο από "όνειρο"... θερινής νυκτός.