Η Διακυβερνητική Διάσκεψη, για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ δεν είναι πια μια απροσδιόριστη και ατελέσφορη διαδικασία. Για τα περισσότερα από τα θέματα που την απασχολούν και θα προσδιορίσουν τη μελλοντική εικόνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν, ήδη, δρομολογηθεί οι αποφάσεις, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν τη σφραγίδα του γερμανο-γαλλικού άξονα. Στο γεγονός αυτό -όπως και στις πάμπολλες και σοβαρότατες αρνητικές για το λαό και τη χώρα συνέπειες απο τη μέχρι σήμερα πορεία- απέφυγε να αναφερθεί ο πρωθυπουργός. Ετσι διευκολύνθηκε, να παρουσιάσει μια εικόνα, σύμφωνα με την οποία πολλά "παίζονται", ακόμα και πως, τάχα, υπάρχουν περιθώρια για την Ελλάδα να κερδίσει "πόντους". Πάνω σ' αυτήν την παράκαμψη της πραγματικότητας, στήριξε το κήρυγμά του, για ύστατη προσπάθεια, με στόχο την υλοποίηση του προγράμματος "σύγκλισης", μιας και από τις οικονομικές επιδόσεις της κάθε χώρας - μέλους θα κριθεί υποτίθεται η συμμετοχή της, όχι μόνο στο επόμενο στάδιο της ΟΝΕ, αλλά και, γενικότερα, στο γίγνεσθαι της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

***

Η μόνη θέση - αίτημα, που προβάλλει η ελληνική κυβέρνηση και αυτό έγινε σαφέστερο, κατά την προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή, είναι η αλληλεγγύη των "εταίρων", στην περίπτωση που η χώρα μας δεχτεί επίθεση από την Τουρκία. Για το σκοπό αυτό, η κυβέρνηση ζητάει μια δήλωση των "δεκαπέντε" για την αναγνώριση των ελληνικών συνόρων, ως συνόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και, επομένως, την ανάγκη της από κοινού υπεράσπισής τους σε περίπτωση απειλής.

Εναντι αυτής της "δήλωσης", η οποία προς το παρόν περιλαμβάνεται υπό μορφήν ...σχολίου στο κείμενο της ιρλανδικής προεδρίας, η κυβέρνηση δηλώνει ότι είναι έτοιμη να αποδεχτεί όλες τις προτάσεις που γίνονται από τις ιθύνουσες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για τα κρίσιμα θέματα της Διακυβερνητικής. Ετσι, λοιπόν, πίσω και από τα μισόλογα του πρωθυπουργού στη Βουλή, υπάρχει η απόφαση της κυβέρνησης να προσυπογράψει:

- Την κατάργηση της αρχής της ομοφωνίας, του "βέτο", με την επέκταση του κανόνα της πλειοψηφίας για όλα τα θέματα, όπως τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, άμυνας, ασφάλειας κλπ.

- Την εισαγωγή της αρχής της "ευελιξίας", δηλαδή της δυνατότητας για όσες χώρες μπορούν και θέλουν να προχωρούν στη διαμόρφωση μιας κοινής πολιτικής, χωρίς να εμποδίζονται από τις υπόλοιπες χώρες, που είτε δεν μπορούν είτε δε θέλουν να συμμετέχουν.

- Το συνυπολογισμό του πληθυσμού για τη στάθμιση της ψήφου της κάθε χώρας - μέλους. Οπότε οι ψήφοι των μεγάλων σε πληθυσμό χωρών, που είναι και οι οικονομικά ισχυρότερες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα μετρούν πολλαπλάσια από τις ψήφους των μικρών και οικονομικά αδύνατων.

Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να θυσιάσει κρίσιμα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα στα "υπερεθνικά" όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, χωρίς, μάλιστα, να έχει οποιαδήποτε εξουσιοδότηση από τον ελληνικό λαό, όχι για να συμφωνήσει, αλλά ούτε καν να τα διαπραγματευτεί. Φυσικά, σ' αυτήν τη μειοδοτική πολιτική, ενισχύεται από τις θέσεις της ΝΔ, του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ, που ασκούν στον ένα ή άλλο βαθμό κριτική σε επιμέρους κυβερνητικούς χειρισμούς, αλλά, τελικά, απαντούν μαζί με το ΠΑΣΟΚ, ότι η συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι "μονόδρομος", "αναγκαιότητα", "μεγάλη ευκαιρία".

Βέβαια, η πολιτική ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που θα προωθηθεί στη Διακυβερνητική Διάσκεψη και θα έχει σαν αποτέλεσμα την εγκαθίδρυση της γερμανογαλλικής ηγεμονίας και τη θεσμοθετημένη πλέον διαίρεση της Ενωσης σε κράτη πρώτης και δεύτερης (ίσως και τρίτης) κατηγορίας, θα στηρίζεται στα "επιτεύγματα" της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης. Δηλαδή της ακόμη περισσότερο ενισχυμένης ηγεμονίας και εξουσίας των πολυεθνικών και της διαίρεσης των ευρωπαϊκών κοινωνιών κατά τα πρότυπα της "κοινωνίας των δύο τρίτων". Οσων, δηλαδή, θα έχουν το δικαίωμα να ζουν (οι πολλοί απ' αυτούς δύσκολα και στα όρια της φτώχειας, οι λίγοι σε συνθήκες ανεξέλεγκτου πλούτου) και όσων θα οδηγούνται βίαια στο περιθώριο της παραγωγής, της κοινωνίας, της ίδιας της ζωής.

***

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να θυσιάσει κρίσιμα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα στα "υπερεθνικά" όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, χωρίς μάλιστα να έχει οποιαδήποτε εξουσιοδότηση από τον ελληνικό λαό, όχι για να συμφωνήσει, αλλά ούτε καν να τα διαπραγματευτεί