Αυτές είναι - πολύ συνοπτικά - οι βασικές επιλογές και κατευθύνσεις του μεγάλου κεφαλαίου στην κοινωνική πολιτική για τις χώρες της ΕΕ στα επόμενα χρόνια, όπως παρουσιάζεται μέσα από την έκθεση της ΚΟΜΙΣΙΟΝ.

Ο στόχος και η επιδίωξη πολύ καθαρά. Οποιαδήποτε κοινωνική λαϊκή κατάκτηση αποτελεί "κόστος, δυσκαμψία, αναχρονισμό", εμπόδιο δηλαδή για την ασυδοσία του κεφαλαίου και πρέπει να καταργηθεί! Ομως, με το μικρότερο δυνατό κόστος συνολικά για το σύστημα, χωρίς "κοινωνικές εκρήξεις" και πολιτικές μετατοπίσεις προς τα αριστερά.

Να προσαρμοστούμε στα νέα εργασιακά δεδομένα, να αντιστοιχηθούμε με την αναπτυγμένη Ευρώπη, να εκσυγχρονιστούμε σαν κοινωνία.., αυτά και άλλα παρόμοια είπαν ο κ. πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, εξαγγέλλοντας πρόσφατα την κατεδάφιση του κοινωνικού συστήματος της χώρας που ετοιμάζουν.Ας εκσυγχρονιστούμε... λοιπόν.

Ο μέσος όρος των δαπανών για κοινωνική προστασία στις χώρες της ΕΕ είναι στο 28,5% του κοινοτικού ΑΕΠ, ή 4.500 ECU ανά άτομο. Η Ελλάδα κατέχει την τελευταία θέση, διαθέτοντας το 16,3% του ΑΕΠ.

Η Ελλάδα διαθέτει μόλις το 3,2% αυτών των ισχνών κοινωνικών δαπανών για επιδόματα ανεργίας, ενώ ο μέσος όρος σε επίπεδο χωρών της ΕΕ είναι 7%. Διαθέτει το 0,5% των κοινωνικών της δαπανών για επιδόματα στεγαστικά, οικογενειακά και μητρότητας και 0% για δαπάνες εξεύρεσης εργασίας ανέργων και νεοεισερχόμενων στην παραγωγή.

Η Ελλάδα είναι τελευταία στην ΕΕ στις δαπάνες για την υγεία, ξοδεύοντας λιγότερο από το 1/2 από αυτό που δαπανούν για την υγεία οι άλλες χώρες της Ενωσης.

Η Ελλάδα είναι η πρώτη στην ΕΕ στο ποσοστό των ανέργων γυναικών (το 57% των συνολικά ανέργων) και από τις πρώτες χώρες σε ποσοστό ανέργων ηλικίας 25 - 34 (το 60% του συνόλου των ανέργων) και σε άνεργους με ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση (περίπου το 52% στο σύνολο των ανέργων).

Ιδού, λοιπόν, κύριοι της κυβέρνησης πεδίον δόξης λαμπρόν για αναπροσαρμογές και πραγματικούς εκσυγχρονισμούς. Να, τρόπος να αποδείξετε ότι δεν επιλέγουμε ως χώρα το περιθώριο και την απομόνωση. Ομως, αυτοί οι εκσυγχρονισμοί, απαιτούν κόντρα με τα μεγάλα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα και ο "κοινωνικός διάλογος" εδώ ξεγυμνώνεται.

Αυτή η έκθεση - και όχι μόνο αυτή - με πολύ καθαρό τρόπο περιγράφει τον εφιαλτικό μεσαίωνα που ετοιμάζουν για τους λαούς, το μεγάλο κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του. Θέτει όμως με τον τρόπο της και ένα ερώτημα.

Θα δεχτούν οι εργαζόμενοι τον εξανδραποδισμό τους σαν ένα αναπόφευκτο γεγονός ή θα αντισταθούν και θα διεκδικήσουν συνειδητά και οργανωμένα; Το κείμενο δεν αφήνει και πολλά περιθώρια άλλων επιλογών.

Η έκθεση αυτή έχει και μια άλλη "προσφορά". Δεν αφήνει σε κανέναν περιθώρια για αυταπάτες, ψευδαισθήσεις ούτε "άλλοθι άγνοιας".

Το πρόβλημα, λοιπόν, και το ζητούμενο, είναι ποιο δρόμο θα επιλέξουν οι εργαζόμενοι, η πλειοψηφία του λαού.

Θα συναινέσουμε σ' αυτήν την "κλωνοποίηση" σκλάβων που μας ετοιμάζουν, ή θα εξεγερθούμε σαν ελεύθεροι άνθρωποι;

Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα και σίγουρα η απάντησή του, δεν απευθύνεται ούτε αφορά μόνο τους κομμουνιστές.

Τα κείμενα έγραψε ο Σωκράτης ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΗΣ

Μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ