Η "Τσιπίτα Ιντερνάσιοναλ" πριν μερικά χρόνια - συγκεκριμένα το 1990 που ιδρύθηκε - ήταν απλώς "Τσιπίτα". Μέσα σε έξι χρόνια γιγαντώθηκε, έγινε όμιλος με συμμετοχή και της "ΔΕΛΤΑ" και έγινε "Ιντερνάσιοναλ", με εργοστάσια στη γειτονική Βουλγαρία, στην Πορτογαλία και την Αίγυπτο. Το 1995 τα κέρδη του εργαστασίου στη Λαμία άγγιζαν τα 1,2 δισ. δραχμές και το 1996 πάνω από 1 δισ. δραχμές μπήκαν στις τσέπες των ιδιοκτητών.

Τα κρουασάν, τα τυρογαριδάκια, τα πατατάκια και τελευταία τα "bake rolls", αγαπημένες τροφές της νεολαίας - και όχι μόνο - πέρα από τα τεράστια κέρδη που απέφεραν, της έδωσαν το δικαίωμα να φέρεται και σπόνσορας ως "Τσιπίτα Πανιώνιος"...

Πίσω όμως απ' όλη την ελκυστική εικόνα που έχει σχηματίσει στην "ελεύθερη" αγορά για την εταιρία ο ιδιώτης Θεοδωρόπουλος (πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της επιχείρησης), κρύβεται η μαύρη, κατάμαυρη κατάσταση για τους 800 εργαζόμενους που "γεύονται" τις μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις, κατά τα πρότυπα της "Λευκής Βίβλου" και των ανάλογων κατευθύνσεων ΣΕΒ - κυβέρνησης. Ανάμεσά τους, και αυτοί που περιμένουν στο "ακουστικό" τους για να κάνουν τέσσερα μεροκάματα το μήνα!

Από πληροφορίες που καταφέραμε να συλλέξουμε από εργαζομένους και απολυμένους - γιατί η πρόσβαση και επαφή με το εργοστάσιο είναι ουσιαστικά απαγορευμένη - μάθαμε ότι: Η επιχείρηση απασχολεί θεωρητικά 800 εργαζομένους. Από αυτούς οι 300 - 350 απασχολούνται με συμβάσεις αορίστου χρόνου και οι υπόλοιποι 450 - 500 με εξάμηνες συμβάσεις.Η σχέση απασχόλησης γυναικών - ανδρών είναι 70% - 30%

Αυτό όμως δε σημαίνει ότι έστω και με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, οι εργαζόμενοι "έδεσαν το γάιδαρό τους" για έξι μήνες, αφού η εταιρία ειδοποιεί τηλεφωνικά όποιον εργαζόμενο αυτή επιθυμεί ή έχει υποδειχτεί από ντόπιο βουλευτή ή παράγοντα, να πάει για δουλιά. Αφού γίνεται η πρόσληψη, δηλώνεται στον ΟΑΕΔ για να πέσει η επιδότηση. Ο κάθε προσλαμβανόμενος με τη μέθοδο αυτή, υποχρεώνεται να υπογράψει ιδιωτικό συμφωνητικό, ότι δέχεται να απασχολείται από μία 1 (μία) ημέρα τη βδομάδα ως....4 (τέσσερις) ημέρες το μήνα.

Κανένας εργαζόμενος δε γνωρίζει τις συμβατικές του υποχρεώσεις και τις εργασιακές του σχέσεις, σύμφωνα με το υποχρεωτικό για τους εργοδότες εκτέλεση ΠΔ 156, κατόπιν οδηγίας της ΕΕ που ισχύει από το 1995.

Ανάλογα με τις παραγγελίες που έχει η εταιρία, χρησιμοποιεί και το μόνιμο προσωπικό.Για παράδειγμα, μπορεί να σταματήσει για μία ή και δύο βδομάδες κάποιο παραγωγικό τμήμα και να θέσει σε διαθεσιμότητα τους αντίστοιχους εργαζομένους. Σε άλλες περιπτώσεις η εντατικοποίηση της εργασίας φτάνει σε εξοντωτικά σημεία, ενώ πάγια "ιδιορρυθμία" των επιχειρηματιών είναι να μεταφέρουν την ευθύνη στις εργαζόμενες, που κάτω από το φόβο της απόλυσης, αναγκάζονται να υπογράφουν ότι δέχονται να δουλεύουν νύχτα.

Οι επιχειρηματίες, όμως, έχουν βρει και άλλο τρόπο προσπορισμού εύκολων χρημάτων. Και προς αυτή την κατεύθυνση θα είχε αρκετό ενδιαφέρον ο έλεγχος στην εκτέλεση διάφορων ενδοεπιχειρησιακών προγραμμάτων κατάρτισης του προσωπικού. Οπως, για παράδειγμα, αν γίνονται ή αν τελειώνουν ποτέ...

Οι ιδιοκτήτες της εταιρίας, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της κυβέρνησης για "διείσδυση στο βαλκανικό χώρο" και εκμεταλλευόμενοι τα επιπλέον κίνητρα, μεταφέρουν μηχανήματα του τμήματος κρουασάν του εργοστασίου της Λαμίας, στη Βουλγαρία.

Αφήσαμε τελευταία - όχι σε σημασία - την ανυπαρξία και απαγόρευση δημιουργίας σωματείου, προκειμένου να το συνδυάσουμε με το σλόγκαν των επιχειρηματιών που είναι "το εργοστάσιο πάει καλά, γιατί δεν υπάρχει σωματείο"!Αυτός είναι ο γνωστός μας - άγνωστος "μίστερ Τσιπίτα", ή "Τσιπίτα - Πανιώνιος", ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομαστεί. Και θα είναι αυτός, αν οι εργαζόμενοι δεν αναδείξουν και δεν κάνουν πράξη το δικό τους "σλόγκαν" που δεν μπορεί να είναι άλλο από το: Ενότητα και αγώνας.

Γιώργος ΠΑΝΤΕΛΗΣ