Σκέφτομαι την αιώνια σιωπηλή πλειοψηφία, το φυσικό σύμμαχο της κάθε συντηρητικής ή αντιδραστικής σκέψης. Εναν κόσμο που διαπαιδαγωγείται στον ατομικισμό και το μύθο μιας εγωκεντρικής εξέλιξης της κοινωνίας, που μόνο όσοι εξυπηρετούν τα δικά του συμφέροντα είναι χρήσιμοι, ενώ όσοι μπορούν να τα βλάψουν πρέπει να χτυπηθούν άμεσα και αποτελεσματικά. Σε έναν τέτοιο κόσμο, η άγνοια δεν είναι τυχαία, είναι μέσο επιβίωσης. "Τι με νοιάζει εμένα, αφού δε με αγγίζει;", αναρωτιέται, ανέμελα, η σιωπηλή πλειοψηφία, σαν τη στρουθοκάμηλο που βάζει το κεφάλι της στο χώμα, για να μη βλέπει τον επερχόμενο κίνδυνο, απωθεί την αλήθεια και στρέφει το βλέμμα αλλού. Η άγνοια, τελικά, βολεύει. Αυτούς που θέλουν να χτυπήσουν, αλλά και αυτούς, που, δεχόμενοι το χτύπημα, θεωρούν ότι είναι καλύτερα να το αγνοήσουν, γιατί, σε διαφορετική περίπτωση, θα υποχρεωθούν να αντιδράσουν.

"Ογδοη εβδομάδα απεργίας των καθηγητών", έλεγε το ραδιόφωνο, καθώς έφευγα από την εκδήλωση ενάντια στο Μάαστριχτ. Είχα προσπαθήσει να πείσω τους συνομιλητές μου ότι η απεργία των καθηγητών στρέφεται και ενάντια στο Μάαστριχτ. Πως ο αγώνας για δημοψήφισμα, ήταν αγώνας για να χτίσουμε το μέτωπο ενάντια στην άγνοια. Αν το δημοψήφισμα πραγματοποιηθεί και αν το Μάαστριχτ καταδικαστεί, θα ήταν μια μεγάλη νίκη αυτού του μετώπου. Αν όχι, πάλι θα είχαμε νικήσει. Γιατί θα είχαμε πολεμήσει την άγνοια. Γιατί τα πράγματα ποτέ δε θα μπορούσαν να είναι όπως πριν. Γιατί οι αμέριμνοι αυτοί άνθρωποι, που κινούνται γύρω μας, θα είχανε μάθει. Μπορεί να μην είχανε πεισθεί, θα είχαν, όμως, μάθει και θα γνώριζαν ότι πρέπει να αντιδράσουν.

Και οι καθηγητές; Αγωνίζονται ενάντια στην άγνοια ή, όπως κάποιοι νομίζουν, μόνο για τις 20 ή τις 40 χιλιάδες; Το αποτέλεσμα του αγώνα τους έχει, βέβαια, ιδιαίτερη σημασία. Εκείνοι, όμως, που ένιωσαν τον αγώνα τους σαν αγώνα για τη γνώση, τη μάθηση, εκείνοι θα γυρίσουν στους μαθητές τους με το κεφάλι ψηλά. Γιατί έκαναν μια από τις καλύτερες παραδόσεις τους, έδωσαν ένα από τα καλύτερα μαθήματά τους. Οι άλλοι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της απεργίας, θα έχουν, ούτως ή άλλως, ηττηθεί. Γιατί δεν κατάλαβαν τίποτα από την αρχή. Γιατί, ενώ καλούνται να δώσουν το φως, ζουν οι ίδιοι στο σκοτάδι. Γιατί, αντί να είναι ζωντανοί φορείς της γνώσης, γίνονται οι ίδιοι θύματα της άγνοιας.

Κράτης ΚΥΡΙΑΖΗΣ