Ιδιαίτερα, αν ο συνομιλητής σου είναι εκπρόσωπος της πολιτικής εξουσίας - την οποία, εκ προοιμίου και ως εκ της θέσεώς σου πρέπει να ελέγχεις - είσαι υποχρεωμένος να σταθείς και ν' απαιτήσεις απαντήσεις για λάθη, παραλείψεις και "επί τούτου" αντιλαϊκές πράξεις αυτής της εξουσίας.

Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς από τους τρεις δημοσιογράφους - Π. Ευθυμίου, Ν. Χατζηνικολάου, Γ. Πρετεντέρη - που πήραν τη συνέντευξη από τον πρωθυπουργό, να είναι, τουλάχιστον, προετοιμασμένοι - έχοντες στοιχεία και βασιζόμενοι σε γεγονότα - και ν' αναδείξουν θέματα που σχετίζονται με την κυβερνητική πολιτική, απασχολούν την κοινή γνώμη κι άπτονται των ουσιαστικών προβλημάτων του λαού μας. Αυτό είναι και το νόημα μιας συνέντευξης με τον πρωθυπουργό της χώρας. Ν' αναδειχτούν, δηλαδή, οι ευθύνες της κυβερνητικής πολιτικής για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός και η χώρα, ώστε - αν είναι δυνατόν - να διορθωθεί αυτή η πολιτική και να λυθούν προβλήματα κι όχι, βεβαίως, για να δοθεί βήμα προπαγάνδας για τη δικαιολόγηση και συνέχιση αυτής της πολιτικής.

***

Π.χ., στις ερωτήσεις για τις κινητοποιήσεις των αγροτών και των εκπαιδευτικών, δε "στριμώχτηκε" ο πρωθυπουργός ν' απαντήσει:

• Ποιος ευθύνεται για τη δραματική μείωση του αγροτικού εισοδήματος και πού θα πάνε οι 500.000 αγρότες που θ' "απελευθερωθούν" από το αγροτικό επάγγελμα με την πολιτική ξεριζωμού που ακολουθεί η ΕΕ και η κυβέρνηση - και την οποία ο πρωθυπουργός ονομάζει "αναδιάρθρωση της αγροτικής οικονομίας στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού" - όταν και η βιομηχανία συρρικνώνεται και άλλες δυνατότητες εύρεσης εργασίας δεν υπάρχουν;

Εκτός κι αν οι δημοσιογράφοι ικανοποιήθηκαν με την απάντηση του πρωθυπουργού ότι οι αγρότες πρέπει ν' ασχοληθούν με την καλλιέργεια σπαραγγιών...

• Ποιος ευθύνεται για την υποβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, αφήνοντας τα σχολεία χωρίς κτιριακή και τεχνολογική υποδομή, χωρίς δασκάλους και καθηγητές και τους μαθητές χωρίς ουσιαστική μόρφωση, αναγκασμένους να στρέφονται στην παραπαιδεία κι αναγκάζοντας τους γονείς τους να ξοδεύουν τεράστια ποσά;
• Ποιος ευθύνεται για την ένταση του κρατικού αυταρχισμού εναντίον των λαϊκών κινητοποιήσεων και την ποινικοποίηση των αγώνων; Εγκρίνει ο πρωθυπουργός την προκλητική στάση υπουργών του που χαρακτήριζαν τους αγρότες "γαϊδούρια", "αλήτες", "φασίστες", "τρομοκράτες", "καθυστερημένους", συμφωνεί με τον ξυλοδαρμό συνταξιούχων ή με τη "βιομηχανία" δικών και καταδικαστικών αποφάσεων σε βάρος αγωνιστών της αγροτιάς και την ποινικοποίηση της απεργίας των καθηγητών;

***

Θα μπορούσαν, πχ, ν' αναφερθούν στις χαριστικές ρυθμίσεις χρεών και υποχρεώσεων προς το κράτος των Βαρδινογιάννη, Κόκκαλη, Λάτση, Λαμπράκη, καθώς και σε κίνητρα σκανδαλώδη που δίνει στον πυρήνα της οικονομικής ολιγαρχίας του τόπου μας - μεγάλα έργα, φτηνές χρηματοδοτήσεις, χτύπημα των εργατικών και εργασιακών δικαιωμάτων, φορολογικές ελαφρύνσεις κ.ά. - ο οποίος ελέγχει την οικονομία, τα ΜΜΕ, τον αθλητισμό, τον πολιτισμό στη χώρα μας.

Και προς απόδειξη, θα μπορούσαν να παρουσιάσουν συγκεκριμένα και επίσημα στοιχεία που δείχνουν τεράστια αύξηση των κερδών μιας χούφτας ανθρώπων που γεμίζουν με δολάρια τις ελβετικές τράπεζες.

***

Δε ρωτήθηκε ο πρωθυπουργός:

• Για το ρόλο των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια, όπου ανάβουν φωτιές πολέμου, στήνουν και στηρίζουν "ανδρείκελα" - κυβερνήτες και επιδίδονται σε πλιάτσικο εναντίον των χωρών και των λαών.
• Για τη στήριξη της κυβέρνησης στη "νέα τάξη πραγμάτων" και την υποστήριξη των δικτατόρων τύπου Μπερίσα.
• Για την κυβερνητική θέση να πάει στη Χάγη το θέμα της Ιμιας, μια θέση που απεμπολεί κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας κι αποδέχεται, στην ουσία, την αμφισβήτηση των εθνικών συνόρων της που διαμορφώθηκαν με διεθνείς συνθήκες.
• Για τη συμφωνία της κυβέρνησης με τις πρωτοβουλίες "λύσης" του Κυπριακού - "λύση" που αφορά τη διχοτόμηση της Κύπρου - που αναλαμβάνουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες, που ευθύνονται και για τη δημιουργία και για τη διαιώνιση του προβλήματος.

***

Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι τρεις δημοσιογράφοι, που πήραν τη συνέντευξη, επιλέχθηκαν από τον Κ. Σημίτη, ακριβώς για να μην κάνουν συγκεκριμένα και ουσιαστικά ερωτήματα.

Αν ισχύει αυτό, δεν καταλαβαίνουν οι τρεις συνάδελφοι πως δε χρειάζεται να είναι κανείς "έγκριτος και διάσημος δημοσιογράφος" για να παίξει το ρόλο του "κολαούζου" της εξουσίας και του ιμάντα μεταφοράς της παραπληροφόρησης στην κοινή γνώμη; Η μήπως ακριβώς αυτοί χρειάζονται;

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ