Η χρονιά που πέρασε ήταν πολύ δύσκολη και σε πάρα πολλές περιπτώσεις δραματική για όλους τους μικρομεσαίους, επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους. Τα προβλήματα, όχι μόνο δεν επιλύθηκαν, αλλά, αντίθετα, οξύνθηκαν ακόμη περισσότερο. Κανείς δεν περίμενε πως τα προβλήματα αυτά θα βρουν από μόνα τους τη λύση, όπως και κανείς δεν έχει αυταπάτες πως οι κυβερνήσεις αυτές που τα δημιουργούν είναι δυνατό να τα επιλύσουν.

Στις εντολές της ΕΕ για συρρίκνωση του 40% των ΜΜΕ, στοχεύει η οικονομική πολιτική που ασκούν οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις, προκειμένου να είναι συνεπείς στην επιτυχία αυτού του στόχου και στα πλαίσια αυτά εντάσσονται τα σκληρά μέτρα, όπως η άδικη φορολόγηση με τα "αντικειμενικά" κριτήρια, το 35%,η απελευθέρωση της επαγγελματικής στέγης και του ωραρίου και μια σειρά άλλα, που καθιστούν προβληματική ως αδύνατη τη συνέχιση της επιχειρηματικής μας δραστηριότητας. Το τοπίο συμπληρώνει η δικτατορία των μονοπωλίων με την ασύδοτη δράση και επέκταση των πολυκαταστημάτων και των μεγάλων Σ/Μ, που με τον αθέμιτο ανταγωνισμό παίρνουν το μεγαλύτερο κομμάτι του τζίρου.

Ο νέος προϋπολογισμός του 1997 και τα νέα σκληρά μέτρα που εισηγείται δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το τι περιμένει, όχι μόνο τους ΕΒΕ, αλλά και τους εργαζόμενους. Ο προϋπολογισμός κινείται με μεγαλύτερη σκληρότητα στα πλαίσια των εντολών του Μάαστριχτ, είναι ακόμη πιο αντιλαϊκός και αντιαναπτυξιακός, με ανύπαρκτα ουσιαστικά κονδύλια για τις κοινωνικές δαπάνες, διογκωμένος κατά 1 τρισ. δρχ., που μεταφράζεται σε νέους μεγαλύτερους άμεσους φόρους, σε ανατιμήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, στην καθήλωση μισθών και συντάξεων κλπ. Βάρη που καλούνται να πληρώσουν ως συνήθως οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι συνταξιούχοι, όλοι αυτοί, δηλαδή, που αποτελούν την αγοραστική δύναμη, με συνέπεια ακόμα μεγαλύτερη πτώση του τζίρου της αγοράς. Η σύμφωνη γνώμη των βιομηχάνων, των μεγαλοεπιχειρηματιών και των μεγαλεμπόρων σε όσα προβλέπει αυτός ο προϋπολογισμός, δίνει καλύτερα στον καθένα να καταλάβει, πόσο αίσιο και ευτυχές θα είναι για τη μικρομεσαία επιχείρηση το 1997.

Είναι γνωστό πως όσο η λιτότητα παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις, τόσο αυξάνονται τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου και της οικονομικής ολιγαρχίας, ενώ η άσκηση αυτής της πολιτικής οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, στο κλείσιμο χιλιάδων μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Δυστυχώς, αυτήν την πολιτική, που προέρχεται από τις επιλογές και επιταγές της ΕΕ, τη στηρίζουν κάποιες γαλαζοπράσινες πλειοψηφίες συνδικαλιστικών φορέων και επιβεβαιώνεται μέσα από την απουσία, την παθητική τους στάση και την υπονόμευση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων.

Πρέπει, επιτέλους, όλοι οι ΕΒΕ να καταλάβουμε την τεράστια δύναμη που διαθέτουμε, μια δύναμη που, αν σωστά προσανατολιστεί και οργανωμένα πιέσει, μέσα από το σωματείο, το σύλλογο, την ομοσπονδία και το επιμελητήριο, η δύναμη αυτή μπορεί να γίνει ένας τεράστιος μοχλός, που, μαζί με όλα τα στρώματα που θίγονται από αυτήν την πολιτική, να ανατρέψει τις επιλογές αφανισμού μας.

Οι συνάδελφοι ΕΒΕ πρέπει να δώσουν δύναμη στις ζωντανές δυνάμεις που υπάρχουν μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, τις δυνάμεις που αντιστέκονται στις επιλογές των ευρωλάγνων, που είναι έξω και ενάντια στη λογική της συναίνεσης και των κοινωνικών συμβιβασμών και διαλόγων, που σημαίνει υποταγή σ' αυτήν την πολιτική. Η αγωνιστική συμμετοχή είναι αυτή που δυναμώνει την προσπάθεια των συνεπών δυνάμεων, για αντίσταση ενάντια στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται το συνδικαλιστικό κίνημα, που διεκδικεί την άσκηση μιας άλλης πολιτικής, που θα στηρίζει αποτελεσματικά τους μικρομεσαίους ΕΒΕ και που θα είναι ενάντια στην οικονομική καταστροφή και στον αφανισμό μας.

Το 1997 να είναι χρονιά αγωνιστικής συσπείρωσης γύρω από τους συνδικαλιστικούς φορείς και πίεση για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων για την επίλυση των προβλημάτων. Το 1997 να γίνει η αρχή για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και τη χάραξη μιας πολιτικής με ρεαλιστικές προτάσεις, που θα είναι ενάντια στα μονοπώλια και στο μεγάλο κεφάλαιο.

Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η αγωνιστική συσπείρωση και η αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, που αταλάντευτα αγωνίζονται στο πλευρό των μικρομεσαίων εμπόρων, βιοτεχνών και επαγγελματιών.

*O Γιώργος Χατζηγεωργίου είναι μέλος του Εμπορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης