Κυριακή 19 Γενάρη 1997
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 40
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΟΟΣΑ
Καπιταλιστική υπερχρέωση και νεοφιλελευθερισμός

Δεν είναι μόνο η Ελλάδα που αντιμετωπίζει μεγάλο δημόσιο χρέος. Οπως ομολογεί ο ΟΟΣΑ, κατά την περίοδο του νεοφιλελευθερισμού, το ιδιωτικό χρέος επιχειρήσεων και νοικοκυριών τινάχτηκε στα ύψη, ενώ οι τράπεζες βρέθηκαν κυριολεκτικά μερικά βήματα πριν από τη χρεοκοπία

Η εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 στις μεγάλες καπιταλιστικές χώρες της Δύσης, προκάλεσε, εκτός από την αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων, κυρίως, επιχειρήσεων στην πορεία συσσώρευσης του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέριαλ, και την κατακόρυφη άνοδο της υπερχρέωσης των νοικοκυριών, αλλά και πολλών μικρού και μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεων.Την ίδια περίοδο εφαρμογής των φιλελεύθερων πολιτικών, παρατηρείται επίσης μια μεγάλη άνοδος στα επιτόκια των δανείων που χορηγούσαν οι τράπεζες.Η άνοδος των τραπεζικών επιτοκίων χορηγήσεων, είχε ως αποτέλεσμα οι τοκοχρεολυτικές δόσεις των δανειζομένων να καλύπτουν ένα όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματός τους - στην περίπτωση των νοικοκυριών - ή ένα σημαντικό τμήμα των χρηματικών τους ροών από πωλήσεις εμπορευμάτων στην περίπτωση των επιχειρήσεων.

Η επικίνδυνη υπερχρέωση του ιδιωτικού τομέα,σε συνδυασμό με την οικονομική ύφεση που εκδηλώθηκε από τα μέσα της δεκαετίας του 80, είχε ως συνέπεια: α) Πολλοί δανειζόμενοι να μην μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. β) Να αυξηθούν ραγδαία οι επισφάλειες των δανείων με συνέπεια πολλές τράπεζες διεθνούς εμβέλειας να βρεθούν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Και αν αποσοβήθηκε η μαζική χρεοκοπία τραπεζών, αυτό, σε μεγάλο βαθμό, οφείλεται στις παρεμβάσεις των κυβερνήσεων των ενδιαφερόμενων καπιταλιστικών κρατών, οι οποίες στήριξαν το τραπεζικό σύστημα με "ενέσεις" δισεκατομμυρίων.

Τις - άγνωστες σε πολλούς από εμάς - αυτές εξελίξεις στις μεγάλες καπιταλιστικές χώρες πριν από λίγα μόλις χρόνια, παρουσιάζει σε ένα άκρως ενδιαφέρον άρθρο η οικονομική επισκόπηση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) (τεύχος 52), ο οποίος, ως γνωστό, αποτελεί σήμερα έναν από τους κύριους στυλοβάτες της προώθησης των νεοφιλελευθέρων οικονομικών δογμάτων σε όλο τον πλανήτη. Ο ίδιος, βέβαια, οργανισμός δεν αποδέχεται ότι η αιτία του προβλήματος είναι ο νεοφιλελευθερισμός - αυτό μας έλειπε - αλλά η... ανετοιμότητα των κυβερνήσεων να αναπροσαρμόσουν την πολιτική τους και να απορροφήσουν τους κραδασμούς που δημιουργήθηκαν από την"απελευθέρωση" του τραπεζικού συστήματος και των διεθνών αγορών...

Το επιχείρημα, βέβαια, αυτό πολύ απέχει από το να μας πείσει ότι η νεοφιλελεύθερη οικονομική ρύθμιση - εκτός των άλλων - είναι αναποτελεσματική και επικίνδυνη ακόμα και για τους πιο θερμούς θιασώτες της.

Ο αντίχτυπος στην Ελλάδα

Ενδιαφέρον έχει, επίσης, να επισημάνουμε ότι οι εξελίξεις αυτές λαμβάνουν χώρα στην περίοδο, όπου μεσουρανεί το άστρο του ριγκανισμού και του θαστερισμού. Την περίοδο, δηλαδή, όπου το νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο προβάλλεται σαν φάρμακο για την αντιμετώπιση της οικονομικής ύφεσης, την οποία συνοδεύουν υψηλά επίπεδα πληθωρισμού (το φαινόμενο του στασιμοπληθωρισμού). Μια περίοδος, τέλος, κατά την οποία, όποιος αμφισβητεί τους μαθητευόμενους μάγους του νεοφιλελευθερισμού και τα δόγματά του, πατάσσεται διά στης βίας, όπως έδειξε και η περίπτωση των ανθρακωρύχων στην Αγγλία της Θάτσερ και οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας στις ΗΠΑ του Ρίγκαν. Οι εξελίξεις αυτές έχουν άμεσο πρακτικό ενδιαφέρον και για τη χώρα μας, η οποία ήδη γεύεται τα αποτελέσματα της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η χώρα μας, βέβαια, δεν αντιμετωπίζει, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, τέτοια υψηλά ποσοστά υπερχρέωσης των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν οι μεγάλες καπιταλιστικές χώρες, βαδίζει όμως προς τα εκεί. Η υπονόμευση των εισοδημάτων των εργαζομένων από τις διαχρονικές πολιτικές λιτότητας, ωθεί πολλούς από αυτούς στο τραπεζικό δανεισμό, στην επαχθέστερη μάλιστα μορφή του, αυτή της καταναλωτικής πίστης, όπου τα επιτόκια κινούνται στα ληστρικά επίπεδα του 25-27%.

Μας βοηθά, επίσης, να αντιμετωπίσουμε μεψυχραιμία το πρόβλημα του μεγάλου δημόσιου χρέους της Ελλάδας, το οποίο χρησιμοποιείται σαν τρομοκρατικό όπλο κατά των εργαζομένων, ώστε να διαιωνίζονται οι πολιτικές λιτότητας. Τελικά, η υπερχρέωση ιδιωτικού και δημόσιου τομέα είναι κοινός τόπος σήμερα όλων σχεδόν των καπιταλιστικών κρατών, όπου δανειστές και δανειζόμενοι έχουν μπλεχτεί σε ένα αξεδιάλυτο κουβάρι, χαρακτηριστικό σημείο αναφοράς των αξεπέραστων αντιθέσεων και του σημερινού καπιταλιστικού κόσμου.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Θα φέρει στο λαό ακόμα μεγαλύτερα δεινά(2011-01-23 00:00:00.0)
Aνησυχία στα επιτελεία του διεθνούς κεφαλαίου(2007-12-23 00:00:00.0)
Μεγεθύνεται η τοκογλυφία(2006-08-04 00:00:00.0)
«Αβγαταίνει» κατά 1 εκατ. ευρώ το μήνα(2005-07-19 00:00:00.0)
Καμιά επιείκεια για τα «πανωτόκια»(2000-01-18 00:00:00.0)
Σε έκρηξη ο δανεισμός επιχειρήσεων και νοικοκυριών(1997-01-19 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ