Βακχικά πειράγματα και ιδιαίτερα για τους Κεφαλονίτες του «ομφαλού της γης», που έχοντας τη σχετική πλειοψηφία ανάμεσα στους ομοτράπεζους, θα μπορούσαν με την απλή αναλογική να σχηματίσουν κυβέρνηση.

Και πρωτόλειοι αυτοσχέδιοι στίχοι: «Πιάσε κρασί, πιάσε τραγούδι, φέρε μαζί σου ένα κλωνάρι βασιλικό», χρήσιμο και για μια καλή μακαρονάδα, όπως είπε ο Γεράσιμος.

Εκεί στο εργατικό, το λαϊκό Κερατσίνι, με το Νίκο Μπατιστάτο και τη Χαρά, με τον αεικίνητο «Κερατσινάρχη», το Βενιζέλο, κατά το προσηνές προσωνύμιο, με τον αντιστασιακό Αντώνη Αντύπα και τη Χριστίνα, την Ευδοκία και το Γεράσιμο Λειβαδά, το συνάδελφο Δημ. Σέρβο και τη Βάσω, την Ελένη Παπαδοπούλου και την Ιρκα.

Μια καλή συντροφιά κοινών προσπαθειών του μεγάλου μετώπου, πάλης, γιατί, όπως έγραφε σε ανέκδοτο ποίημά του ο Νικηφόρος Βρετάκος: «Η παρουσία μου είναι παντού όπου οι άνθρωποι/ μιλάνε για την ειρήνη κι είναι παντού/ όπου τ' αδέλφια μου τη βλέπουνε όνειρο/ να γεφυρώνει τη γης με το ουράνιο τόξο της».