H είσοδος στη Βουλή, με τις εκλογές στις 22 Σεπτέμβρη, είναι σίγουρα η πλέον αξιομνημόνευτη - αν όχι η μόνη - στιγμή για την ηγεσία του Συνασπισμού, για την πορεία του κόμματος, τη χρονιά που πέρασε. Δεν ήταν λίγοι άλλωστε εκείνοι που χαρακτήριζαν την εσπευσμένη αυτή εκλογική αναμέτρηση, ως "υπόθεση επιβίωσης" για τον Συνασπισμό, που ούτως ή άλλως δε... φημίζεται για την εσωτερική συνοχή του.

Πολύς λόγος έγινε για το εκλογικό ποσοστό που συγκέντρωσε ο ΣΥΝ, ιδιαίτερα στις μετέπειτα επεξεργασίες και συσκέψεις των καθοδηγητικών οργάνων του κόμματος, χωρίς να υπάρξει εν τέλει σύμπτωση απόψεων, εκτός από μια γενική συμφωνία στον "πολυσυλλεκτικό" χαρακτήρα των ψηφοφόρων. Φυσικά ο Συνασπισμός καρπώθηκε ένα τμήμα των ψηφοφόρων που πίστεψε ότι η δυσαρέσκειά του μπορεί να εκφραστεί απλά με έναν λόγο αντίθεσης στις βαθιά συντηρητικές επιλογές του νυν κυβερνητικού κόμματος, για την εθνική οικονομία και τη συνολική πορεία της χώρας, χωρίς την ανάγκη βαθιών αλλαγών και συγκρούσεων. Ομως ήδη 3 μόλις μήνες παρουσίας του Συνασπισμού στο Κοινοβούλιο, ήταν αρκετοί για να επιβεβαιώσουν όσους εκτιμούσαν ότι το εν λόγω κόμμα, θα αποτελούσε ένα από τα "κανάλια" ανώδυνης εκτόνωσης της λαϊκής αντίδρασης στην ουσία των πολιτικών επιλογών εκείνων που καθορίζουν τη σημερινή πανθομολογούμενα αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Μάλιστα δεν έλειψαν το τελευταίο διάστημα κι οι επιλογές εκείνες της ηγεσίας του ΣΥΝ, που ξεπέρασαν και αυτά τα όρια...

"Η Βουλή είναι μόνο η αρχή", ήταν ένα από τα συνθήματα που χρησιμοποίησε κατά κόρον στην προεκλογική περίοδο ο Συνασπισμός. Οσον αφορά τη... "συνέχεια", την ονόμασε "προγραμματική αντιπολίτευση", συμπυκνώνοντας σε αυτές τις δύο λέξεις, την τακτική και τη στάση του τόσο στο πολιτικό, το κοινοβουλευτικό όσο και στο κοινωνικό επίπεδο. Κεντρική επιδίωξη, η προβολή του κόμματος, ως μιας δύναμης "υπεύθυνης" με ένα γενικό "όραμα" θεσμικής αναβάθμισης της κοινωνίας, σαν πανάκεια για τη λύση όλων των προβλημάτων, αλλά και "ρεαλιστικές" θέσεις στα εκάστοτε πολιτικά ζητήματα.

• Το θέμα της υπεράσπισης των θεσμών και των θεσμικών οργάνων, ως... ασπιρίνη για κάθε πρόβλημα, κυριάρχησε στην τακτική που ακολούθησε ο Συνασπισμός στο Κοινοβούλιο, καταναλώνοντας μεγάλο μέρος των τοποθετήσεων στη Βουλή των εκπροσώπων του. Οσον αφορά όμως την πολιτική ουσία των επιλογών του ΣΥΝ, η δεδομένη προσήλωσή του στην Ευρωπαϊκή Προοπτική, τις σφράγισε. Ο Συνασπισμός ψήφισε σύμβαση προσαρμογής της χώρας στις διατάξεις της ΓΚΑΤΤ (1ο και 3ο πρωτόκολλο για την απελευθέρωση των υπηρεσιών του χρηματοπιστωτικού συστήματος) αιτιολογώντας τη θέση που πήρε στην αρμόδια διαρκή επιτροπή της Βουλής, με το ότι "θα ισχύσουν για λίγο και θα γίνει επαναδιαπραγμάτευση". Κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, κατέθεσε προτάσεις που συνοψίζονταν στην προβολή από την Ελλάδα υπέρ του εξωραϊσμού της Συνθήκης, στην αλλαγή κριτηρίων και χρονοδιαγράμματος, με στόχο την "πραγματική σύγκλιση", πράγμα ανεδαφικό και ουτοπικό και σε μια γενική πολιτική οικοδόμησης "συμμαχιών" με χώρες της ΕΕ. Οσον αφορά την πρόσφατη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, καταψήφισε την πρόταση της κυβέρνησης, επιχειρηματολογώντας παράλληλα σχετικά με το ότι στα πλαίσια των κεντρικών επιλογών της ΕΕ θα μπορούσαν να εφαρμοστούν "φιλολαϊκές" οικονομικές πολιτικές, απλά και μόνο μέσω της πάταξης της φοροδιαφυγής.
• Οι θέσεις του Συνασπισμού για τα εθνικά Θέματα, εντάχθηκαν κι αυτές στα πλαίσια των γενικότερων θέσεών του για την Ευρωπαϊκή Προοπτική. Η κριτική του κόμματος προς την κυβέρνηση εστιάστηκε στις προτάσεις για διαμόρφωση ενός "εσωτερικού μετώπου" (σ' αυτά τα όρια εντάχθηκε και η πρόταση για τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών) με στόχο τη διαμόρφωση "εθνικής στρατηγικής" για την εξωτερική πολιτική. Προβλήθηκε ιδιαίτερα η θέση της αναγωγής των θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας σε "ευρωπαϊκή υπόθεση". Χαρακτηριστικές ως προς αυτό, ήταν οι προτάσεις για την άσκηση πίεσης στην κατεύθυνση της αναγνώρισης των εξωτερικών συνόρων από την ΕΕ. Η ηγεσία του ΣΥΝ, επιλέγοντας αυτήν την οδό του "σφιχτού" εναγκαλισμού με την ΕΕ, ουσιαστικά αφήνει σχεδόν στο απυρόβλητο τις εμφανέστατες κινήσεις των ΗΠΑ στην περιοχή, στα πλαίσια των σχεδίων της Νέας Τάξης, παρά το γεγονός ότι αδιαμφισβήτητα αποκαλύφθηκαν ως κυρίαρχη αιτία των ελληνοτουρκικών προβλημάτων στην περίοδο της κρίσης στα Ιμια.
• Τέλος όσον αφορά τη στάση του Συνασπισμού στο συνδικαλιστικό κίνημα, χαρακτηριστική ήταν αυτή που κράτησε κατά τη διάρκεια των αγροτικών κινητοποιήσεων. Ηδη από την 15η μέρα των "μπλόκων", ο ΣΥΝ πρότεινε τη διενέργεια "θεσμικού διαλόγου" με την κυβέρνηση, ζητώντας τη σύγκληση της επιτροπής του άρθρου 44 (διακομματική επιτροπή χωρίς τη δυνατότητα λήψης αποφάσεων), κατά τη διάρκεια της οποίας θα συζητούνταν η γενικότερη αγροτική πολιτική της χώρας και οι μακροπρόθεσμες ανάγκες. Η πρόταση αυτή, έπαιξε προφανώς τον πολιτικό της ρόλο, ιδιαίτερα από τη στιγμή που έγινε σε μια περίοδο κορύφωσης του αγροτικού αγώνα, την ώρα που οι αγρότες διεκδικούσαν άμεσες λύσεις στη χρηματοδότηση των προϊόντων τους. Να θυμηθούμε δε, την ίδια περίπου περίοδο, τις θέσεις που δημοσιοποίησε η Μ. Δαμανάκη, στέλεχος του ΣΥΝ, σχετικά με το ότι δεν πρέπει να δεχθεί ο Συνασπισμός τις προτάσεις των αγροτών για επιδοτήσεις προϊόντων! Επιβεβαιώνεται καθημερινά με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι ο ΣΥΝ προβάλλοντας τη λογική του εξωραϊσμού του συστήματος, υπονομεύει το κίνημα και την προοπτική του, γι' αυτό και του πρέπει η ανάλογη απάντηση από το λαό.

Γ. Λ.