Δύο χρόνια μετά τους σεισμούς του '95, ένα χωριό περιμένει ακόμα τη μετεγκατάστασή του, υποσχέσεις δίνονται, αλλά δεν τηρούνται, αποφάσεις παίρνονται, αλλά δεν εφαρμόζονται. Πρόκειται για το χωριό Ρύμνιο στο Νομό Κοζάνης, δεύτερο σταθμό του οδοιπορικού μας στη Δυτική Μακεδονία.

Με το σεισμό, το 87% των σπιτιών έπαθαν μεγάλες ζημιές, αφού βρέθηκαν ακριβώς πάνω στο ρήγμα. Η ύπαρξη του ρήγματος έκανε απαγορευτική την κατασκευή νέων συμβατικών σπιτιών στο ίδιο μέρος και γι' αυτό αποφασίστηκε να γίνουν μικροζωνικές μελέτες στην ευρύτερη περιοχή, ώστε να βρεθεί χώρος για τη μετεγκατάσταση του χωριού. Μετά από τις μικροζωνικές μελέτες που έγιναν αποφασίστηκε να μετεγκατασταθεί το χωριό στη γειτονική κοινότητα Λευκόβρυση.

Ομως ο καιρός περνούσε και η μετεγκατάσταση του χωριού δεν αποφασιζόταν. Οπως μας είπε ο πρόεδρος του Συλλόγου Σεισμοπλήκτων Ρυμνίου Γιώργος Χαραλαμπίδης,"η μεταφορά κάπου στο δρόμο έπεσε στο κενό, με την πρόφαση ότι η έκταση που ζητούσαμε ήταν στη ζώνη οικιστικού ελέγχου με άλλη χρήση και για να παραχωρηθεί χρειαζόταν να αλλάξει το Προεδρικό Διάταγμα και να αποχαρακτηριστεί το κομμάτι αυτό, ώστε να μπορέσει να κτιστεί το χωριό εκεί. Πάντως αυτό που φάνηκε ήταν ότι η πολιτεία δεν είχε σκοπό να μεταφέρει το χωριό. Αυτή η καθυστέρηση είχε ως αποτέλεσμα οι κάτοικοι να αρχίσουν να χτίζουν μέσα στο παλιό χωριό σε σημείο βέβαια που δεν υπήρχε άμεσος κίνδυνος, σύμφωνα με τις μικροζωνικές μελέτες".

Ομως η απόφαση αυτή των κατοίκων, που πάρθηκε πάνω στην απόγνωσή τους για την κρατική ολιγωρία, έφερε μια σειρά άλλα προβλήματα, με κυριότερο το γεγονός ότι 17 οικογένειες παραμένουν, 2 χρόνια μετά, άστεγες.

Για να γίνει κατανοητό το γιατί, υπενθυμίζουμε ότι η μελέτη είχε "χωρίσει" το χωριό σε τρεις ζώνες. Στην πρώτη, την πράσινη ζώνη, το έδαφος ήταν κατάλληλο για την κατασκευή σπιτιών. Στη δεύτερη, την κίτρινη ζώνη, το έδαφος παρουσιάζει κατολίσθηση και είναι αμφισβητήσιμο αν πρέπει να χτιστεί ή όχι. Η τρίτη, η κόκκινη ζώνη, είναι η νεκρή ζώνη στην οποία απαγορεύεται κάθε κατασκευή. Σε όσους κατοίκους είχαν σπίτι σ' αυτή τη ζώνη, ανεξάρτητα αν καταστράφηκε ή όχι, η πολιτεία είχε υποσχεθεί ότι θα τους έδινε οικόπεδα ή σπίτια σε άλλα σημεία.

"Καθώς το μισό χωριό είχε ήδη χτιστεί, η μετεγκατάσταση άρχισε να ναυαγεί. Αποτέλεσμα όλοι εμείς, που δεν είχαμε πάρει συμβατικά σπίτια ή δάνεια, να μένουμε στο νοίκι ή στα κοντέινερ. Ολοι εμείς που τελικά μείναμε, έχουμε από το φθινόπωρο του 1996 που "βομβαρδιζόμαστε" από υποσχέσεις ότι η κατασκευή των συμβατικών σπιτιών θα δημοπρατηθεί και ότι μέσα στο 1997, θα είμαστε στα σπίτια μας. Τώρα 17 οικογένειες μένουν στο νοίκι, κάποιες σε κοντέινερ και κάποιες έχουν τακτοποιήσει κάποιες αποθήκες, κάποιους βοηθητικούς χώρους που είχανε και μένουν μέσα μέχρι να μπουν σε σπίτι", εξηγεί ο πρόεδρος της Κοινότητας Ρύμνιου Γιώργος Μαργαρίτης.Ο ίδιος μας είπε ότι "ο διαγωνισμός για τα σπίτια προκηρύχτηκε, αλλά δεν ξέρουμε πότε θα μπει μπροστά η κατασκευή τους και πότε τελικά οι εργολάβοι θα τα παραδώσουν. Δε μας έχουν πει επίσης τι θα γίνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που μένουν στα κοντέινερ και στο νοίκι".

"Μας υποσχέθηκαν ότι θα μας φτιάξουν τα σπίτια και σπίτια δεν είδαμε. Δυο χρόνια μέσα στη ζέστη και στο κρύο, μέσα στο κοντέινερ, με την ελπίδα ότι κάποτε θα μας δώσουν σπίτι. Είδα ότι δε γίνεται τίποτα και έφτιαξα μια μικρή αποθηκούλα μόνος μου, τουλάχιστον για να φυλάξω τα πράγματά μου" λέει χαρακτηριστικά ο Κώστας Κεχαγιάς που τον συναντήσαμε στο χωριό, στην αυλή του παλιού σπιτιού του, μαζί με τη γυναίκα του. Δυο άνθρωποι ηλικιωμένοι που το μόνο πράγμα που ζητάνε σύμφωνα με τα λόγια του μπάρμπα - Κώστα: "Μια σκεπή για να μπούμε από κάτω για τα χρόνια που μας μένουν".

Τεράστιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και κάποιες από τις οικογένειες που μένουν στο νοίκι, αφού δεν παίρνουν από την πολιτεία τα χρήματα που πληρώνουν για τα σπίτια που νοικιάζουν. Οπως μας επισήμανε ο Γ. Χαραλαμπίδης,"έχουμε να πάρουμε χρήματα τους τελευταίους εννιά μήνες, ενώ πολλοί από μας έχουν να πάρουν χρήματα ακόμα και για ένα ολόκληρο χρόνο!". Και να φανταστείτε, μας είπε ο Γ. Χαραλαμπίδης, ότι για να μας καλύψουν το νοίκι για 24 μήνες που ήταν η αρχική πρόβλεψη δε χρειάζονταν περισσότερο από 900.000 δραχμές για ένα σπίτι 40 τετραγωνικών για τριμελή οικογένεια και περίπου 1,5 εκατομμύριο δραχμές για μια τετραμελή οικογένεια. Τη στιγμή που η αγορά ενός κοντέινερ, στοίχισε περίπου 2,8 εκατομμύρια δραχμές".

Ο πρόεδρος της κοινότητας, Γιώργος Μαργαρίτης, αναφερόμενος και στα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινότητα, μας είπε: "Η καταστροφή ήταν σε μια αγροτική περιοχή και γκρέμισε μαζί με σπίτια στάβλους και αποθήκες. Αποτέλεσμα σήμερα οι καπνοπαραγωγοί να μην έχουν πού να βάλουν τα καπνά τους. Πρέπει να γίνει κάποια πρόβλεψη γι' αυτό το θέμα, γιατί οι αγρότες νέα καταστροφή δε θα την αντέξουν. Και συνέχισε, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση δεν πήρε χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό για να στηρίξει την περιοχή με αναπτυξιακά προγράμματα ή ακόμα και αν πήρε, δεν τα αξιοποίησε γι' αυτό το λόγο. Το μόνο έργο που είδε το χωριό μας ήταν ένα νηπιαγωγείο και παράλληλα πολιτιστικό κέντρο, που έκανε δωρεά μια ιδιωτική επιχείρηση".

Σοβαρό επίσης είναι το πρόβλημα με το οδικό δίκτυο της περιοχής. Οπως μας είπε ο Γ. Μαργαρίτης, "η γέφυρα του Ρυμνίου είχε πάθει ζημιές από το σεισμό, αφού ένα κομμάτι ασφάλτου 500 μέτρων είχε καταστραφεί και ξηλώθηκε, χωρίς όμως ποτέ να αντικατασταθεί με καινούρια άσφαλτο. Επίσης ο δρόμος Κοζάνης - Ρυμνίου που η κατασκευή του θα συντόμευε πολύ την απόσταση έχει αρχίσει πριν από δυο χρόνια, αλλά προχωράει με τραγικά αργούς ρυθμούς".

Ο πρόεδρος της κοινότητας επίσης υπογράμμισε ότι "μετά το σεισμό κόπηκε ένα κονδύλι ύψους 1 δισ., για να κατασκευαστεί ένα κομμάτι δρόμου περίπου 6 χιλιομέτρων από τη γέφυρα του Ρυμνίου μέχρι το Τριγωνικό. Εγιναν μάλιστα και κάποιες δημοπρασίες, αλλά εμείς έργο δε βλέπουμε". Σ' αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρουμε ότι ο συγκεκριμένος δρόμος - οδηγεί στο δρόμο για τη Λάρισα - έχει υποστεί καθίζηση και έχει τεθεί εκτός κυκλοφορίας. Βέβαια, κάποιος μπορεί να περάσει από το σημείο με δική του ευθύνη. Ο συγκεκριμένος δρόμος, σύμφωνα με τους κατοίκους, έχει φτιαχτεί σε ένα σημείο που είχε πρόβλημα καθιζήσεων. Μάλιστα όταν είχε γίνει αναδασμός στα χωράφια, δεν είχε συμπεριληφθεί το συγκεκριμένο μέρος.