Δεν είναι μόνο σήμερα, που οι καπνέμποροι εκβιάζουν και εκμεταλλεύονται τους καπνοπαραγωγούς, που επιδιώκουν να αγοράζουν τα καπνά "κοψοχρονιά" και να πληρώνουν όποτε θέλουν, αδιαφορώντας για τις ανάγκες των αγροτών. Η φετινή χρονιά είναι χαρακτηριστική για "τα πάθη των καπνοπαραγωγών", καθώς οι καπνέμποροι περίμεναν τις τελευταίες μέρες της περιόδου εμπορίας για να μπουν στην αγορά και να συγκεντρώσουν τα καπνά - κάτι που θα έπρεπε να έχουν κάνει μήνες πριν. Να είχαν "σηκώσει", δηλαδή, την περσινή παραγωγή καπνού από τις αποθήκες των καπνοπαραγωγών και να είχαν πληρώσει την τιμή που είχαν συμφωνήσει, από πέρσι, με την υπογραφή των συμβολαίων καλλιέργειας. Τελικά, μόνο μπροστά στον κίνδυνο να χαθούν οι κοινοτικές επιδοτήσεις, εδέησε την τελευταία στιγμή να σηκώσουν τα καπνά και, σε αρκετές περιπτώσεις, οι καπνοπαραγωγοί δεν ξέρουν ούτε τι θα πληρωθούν τελικά... Μάλιστα, ο εκβιασμός συνεχίζεται και για την ερχόμενη παραγωγή, καθώς, τώρα, οι καπνέμποροι, ενώ λήγει η προθεσμία, αρνούνται να καταθέσουν τα συμβόλαια καλλιέργειας, με κίνδυνο να χαθούν οι επιδοτήσεις της επόμενης χρονιάς...

Οι καιροί αλλάζουν, αλλά, δυστυχώς, οι καπνέμποροι παραμένουν ίδιοι κι απαράλλακτοι. Με τις πλάτες των κυβερνώντων πάντοτε, και σήμερα - όπως γινόταν εδώ και δεκαετίες - με την εκβιαστική τους τακτική, "κλέβουν" τον ιδρώτα των αγροτών. Αδιάψευστη μαρτυρία γι' αυτήν την κατάσταση, από τα παλιά, αποτελεί η περίπτωση του καπνοπαραγωγού Γιάννη Βίτσιου, του οποίου, εδώ και 42 χρόνια, μένουν απούλητα τα καπνά! Ο Γιάννης Βίτσιος, από το Ροδολείβος Σερρών,το 1955 είχε φτιάξει 33 δέματα καπνού, τα οποία αρνήθηκε να πουλήσει τότε, γιατί θεώρησε απαράδεκτα χαμηλή και ασύμφορη την τιμή των 19 δραχμών το κιλό που του έδιναν οι καπνέμποροι. Ετσι, 650 κιλά "σειραπαστάλι" έμειναν απούλητα και, σήμερα, βρίσκονται ακόμη στην αποθήκη του σπιτιού όπου ζει η γυναίκα του, θανόντα πλέον, κυρ - Γιάννη.

Η κυρα - Μαρία κοντά στα 90 σήμερα, μαζί με την κόρη της Σίρμα Στάμου, θεωρούνται κληρονόμοι του καπνού. Η γιαγιά ζει με τη σύνταξη του ΟΓΑ και στηρίζεται κυρίως στη βοήθεια των παιδιών της. Γι' αυτήν, τώρα στα γεράματα τα χρήματα από την πώληση του καπνού θα ήταν σημαντική βοήθεια. Δυστυχώς όμως, δεν μπορεί να πουληθεί ούτε με το κιλό, ούτε και όλη μαζί η ποσότητα. Οι έμποροι δεν ενδιαφέρονται - αν και, παρά τα τόσα χρόνια, η ποιότητα του καπνού, όπως λένε, είναι πολύ καλή - και οι κληρονόμοι αρνούνται να τον πετάξουν, τιμώντας την πράξη αντίστασης του κυρ - Γιάννη, απέναντι στον εκβιασμό των εμπόρων.

Χρόνο με το χρόνο, το βάρος του καπνού μειώνεται. Από 650 κιλά, που ήταν το 1955, τώρα ζυγίζει 560 κιλά. Κάθε χρόνο, οι υπάλληλοι του Οργανισμού Καπνού τον ελέγχουν και τον ζυγίζουν. Οπως δηλώνει ο Μιλτιάδης Στάμος, "όλοι ήθελαν να αγοράσουν τον καπνό κοψοχρονιά". Ετσι, έμεινε απούλητη η παραγωγή. Σήμερα τα 33 δέματα καπνού θεωρούνται δεσμευμένο προϊόν και δεν μπορούν να πουληθούν ούτε δέμα - δέμα. "Η Εφορία - λέει η Σίρμα Στάμου - μας είπε να τον κάψουμε, χωρίς να μας αποζημιώσουν. Εμείς, όμως, αρνούμαστε. Ζητάμε να μας τον αποζημιώσουν. Αρκούμαστε έστω και να το πουλήσουμε με 1.000 - 1.100 δρχ. το κιλό, όσο είναι η επιδότηση για την ποικιλία του μπασμά". Μάταια όμως... Οι έμποροι και η Εφορία "καίνε" το ίδιο 42 χρόνια μετά, όπως και τότε, τους καπνοπαραγωγούς...

Αννα ΑΝΑΝΙΑΔΟΥ