"Διεθνής Μέρα Δράσης για την υγεία των γυναικών" η 28 Μάη και το γυναικείο κίνημα ζητά να σταματήσει η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών υγείας και ο κοινωνικός αποκλεισμός που επιβάλλεται στο μισό του πληθυσμού.

Να θυμίσουμε εδώ ότι η καθιέρωση της 28ης του Μάη δεν έγινε από κάποιο διεθνή οργανισμό, αλλά από γυναικείες οργανώσεις και ομάδες που συγκεντρώθηκαν το 1987 στην Κόστα Ρίκα. Οι οργανώσεις αυτές που σήμερα έχουν φτάσει τις οκτακόσιες σ' όλο τον κόσμο αποφάσισαν να δημιουργήσουν βήμα καταγγελίας για τις παραβιάσεις σ' ό,τι αφορά την υγεία των γυναικών. Ενα τέτοιο βήμα καταγγελιών υπάρχει στο Αμστερνταμ και ένα άλλο στη Χιλή).Ανυπολόγιστες αρνητικές συνέπειες στην υγεία και τις ζωές των γυναικών προέρχονται από τις περικοπές των δαπανών, τη μείωση έως και την εξαφάνιση της κοινωνικής πρόνοιας. Κι αυτό γιατί οι γυναίκες είναι οι φτωχότερες ανάμεσα στους φτωχούς, πρώτες όμως στις απολύσεις και στην ανεργία. Μετά τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις των κοινωνικών υπηρεσιών οι φτωχές γυναίκες δεν έχουν πια πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας ή η πρόσβασή τους μειώνεται όλο και περισσότερο. Αυτό ισχύει πιο πολύ για τις γυναίκες που ζουν απομονωμένες, είναι ηλικιωμένες, άνεργες, έχουν χαμηλή επαγγελματική κατάρτιση, είναι αγρότισσες και μητέρες πολυτέκνων οικογενειών, μετανάστριες και πρόσφυγες.

Σε διακήρυξη που κυκλοφόρησε με αφορμή την "Μέρα δράσης για την υγεία των γυναικών" και υπογράφουν το Κέντρο Ερευνας Γυναικείων Θεμάτων, η Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών και η "Τελέσιλλα" (ελληνικό φεμινιστικό δίκτυο) υπογραμμίζεται ότι "η ελληνική κυβέρνηση με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της, τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών, τη διάλυση της πρόνοιας και τις ιδιωτικοποιήσεις υποβοηθά την ένταση και το βάθεμα της οικονομικής, κοινωνικής και φυλετικής ανισότητας".

Εμπειρογνώμονες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σε συνάντησή τους (6 - 5 1997) με παράγοντες του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, επί οκτάωρο συζητούσαν και κατέληξαν ότι "πραγματική εξυγίανση για την ελληνική οικονομία είναι οι αποκρατικοποιήσεις και οι τομές στο ασφαλιστικό σύστημα και τις συντάξεις".

"Δεν έχουμε αμφιβολία ποιος κατευθύνει και ποιος υλοποιεί", επισημαίνεται στη διακήρυξη, που τονίζει ότι κάθε περικοπή, κάθε ιδιωτικοποίηση είναι σε βάρος των γυναικών". (Σ. σ. εξυπακούεται ότι αυτές καλούνται να καλύψουν τα κενά των κοινωνικών υπηρεσιών και την υπηρεσιών υγείας, φροντίζοντας παιδιά, άρρωστους και ηλικιωμένους μέσα στην οικογένεια).

Στην ίδια διακήρυξη αναφέρεται:

• Ερευνες καταγράφουν ότι στην Ελλάδα: Η παραοικονομία στον τομέα της Υγείας έχει φτάσει σε 270 δισ. δραχμές το χρόνο.
• Παρατηρείται το μεγαλύτερο ποσοστό ιδιωτικών δαπανών για την υγεία μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ.
• Τα φακελάκια "σε γιατρούς οργιάζουν και αποτελούν τη μόνιμη, αν όχι και"νόμιμη", συναλλαγή μεταξύ γιατρών και ασθενών.

Φαινόμενα που οφείλονται κατά κύριο λόγο στη συμπύκνωση και υπανάπτυξη των δημοσίων υπηρεσιών.

• Κατά καιρούς παρατίθενται αριθμοί από το υπουργείο Οικονομικών για το κόστος της περίθαλψης των ταμείων (ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, ΟΓΑ, Δημοσίου) και η τακτική αυτή αποτελεί τον "Δούρειο Ιππο" για την κατά μέτωπο επίθεση σε βάρος της ασφάλειας και της περίθαλψης.
• Στη χώρα μας οι οικονομικοί μετανάστες και μετανάστριες υπολογίζονται σε 800.000 άτομα. Ανάμεσά τους τα ποσοστά ηπατίτιδας - φυματίωσης ακόμα και κρουσμάτων ελονοσίας βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα. Γι' αυτές τις ομάδες πληθυσμού δεν υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης στις υπηρεσίες Υγείας και αυτό δηλώνει κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
• Για τις ομάδες μεταναστριών γυναικών που είναι καταδικασμένες στην υποτέλεια, την εκμετάλλευση και την εξαναγκαστική πορνεία δεν έχουν προβλεφθεί υπηρεσίες Υγείας και μέτρα για την προστασία τους.

Οπως είναι γνωστό, η διαφορά στις παροχές υγείας είναι μεγάλη ανάμεσα σε αστικές, ημιαστικές και επαρχιακές περιοχές, εξαιτίας της υπερσυγκέντρωσης της υποδομής στα μεγάλα αστικά κέντρα. Οι γυναίκες των μικρών και παραμεθορίων πόλεων και χωριών δύσκολα έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, εξ αιτίας των αποστάσεων και της οικονομικής κατάστασης.

• Τα ασφαλιστικά ταμεία συνεισφέρουν μικρά έως και ελάχιστα ποσά αποζημιώσεων, όταν η ασφαλισμένη προσφεύγει στις ιδιωτικές παροχές υγείας.
• Ενδεικτικό είναι ότι η άμβλωση κοστίζει περίπου 70.000 δρχ. (μέσο μηνιαίο εισόδημα μισθών 130.000 δρχ.) και τα κρατικά νοσοκομεία δεν επαρκούν, τα ασφαλιστικά ταμεία καταβάλλουν το 1/10 του κόστους. Η πλειοψηφία των Ελληνίδων προσφεύγει σε ιδιωτικές κλινικές.
• Η εφηβική εγκυμοσύνη έχει αυξηθεί και αιτία είναι η άγνοια των κοριτσιών. Πάγιο αίτημα του φεμινιστικού κινήματος είναι η σεξουαλική αγωγή και η ενημέρωση για την αντισύλληψη στα σχολεία και σε χώρους που συχνάζουν νέες. Να διαδοθούν οι αντισυλληπτικές μέθοδοι και να κατοχυρωθεί το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής για όλες τις γυναίκες.
• Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα της Ενωμένης Ευρώπης στην περιγεννητική θνησιμότητα και τα προβλήματα των γυναικών είναι τεράστια.
• Προωθούνται σχεδόν κίνητρα για τεχνητή γονιμοποίηση, αγνοώντας τις ενστάσεις έως και τις αντιδράσεις του γυναικείου κινήματος. Η έλλειψη πληροφόρησης, η έλλειψη νομικών και άλλων ρυθμίσεων αφήνουν εντελώς αδιάφορους τους κρατικούς φορείς.

"Η υγεία έπαψε να αντιμετωπίζει σαν βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, τονίζεται στη διακήρυξη. Αντίθετα, μέσα στο πλαίσιο μιας ιδιωτικοποιημένης αγοράς έγινε ένα νέο είδος εμπορεύματος που αγοράζεται. Η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών υγείας σηματοδότησε ότι η πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, οι οποίες στο παρελθόν απέτυχαν να καλύψουν όλους τους ανθρώπους και ειδικότερα τις γυναίκες, έγινε ακόμα πιο περιορισμένη για την πλειοψηφία των γυναικών. Η μη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας σημαίνει όμως αύξηση της θνησιμότητας και της νοσηρότητας που συνδέεται με την εγκυμοσύνη, τον τοκετό, την έκτρωση, τις σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες και το AIDS.

Γι' αυτό ζητάμε:

• Αύξηση των δαπανών για την υγεία.
• Μέτρα προστασίας και πρόληψης κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης, του τοκετού και της λοχείας.
• Ιδρυση Κέντρων για τη σωματική και ψυχική υγεία της Γυναίκας από ενιαίο Εθνικό Φορέα με θεσμοθετημένη την παρουσία του φεμινιστικού κινήματος.
• Εκστρατεία ενημέρωσης - πληροφόρησης για τις μεθόδους αντισύλληψης.
• Καμπάνιες ενημέρωσης για θέματα Υγείας των γυναικών και χρηματοδότηση γυναικείων ομάδων που δουλεύουν σ' αυτή την κατεύθυνση.
• Ιδρυση ειδικών τμημάτων στα Κέντρα Υγείας και στα Νοσοκομεία με άρτια καταρτισμένο προσωπικό για την υγεία της γυναίκας.
• Ενιαία κοινωνική ασφάλιση, ατομική και όχι έμμεση με αυξημένα κονδύλια από τους κρατικούς προϋπολογισμούς.
• Βελτίωση και αλλαγή των συστημάτων Υγείας ΚΑΙ με βάση τις ανάγκες των γυναικών.
• Νέο κώδικα ιατρικής δεοντολογίας με αντισεξιστικό περιεχόμενο.