Ο Σωτήρης Σπύρου, από το Κουψ της Αλβανίας, πήρε μαζί του το αδελφάκι του, τον Αποστόλη και τον φίλο του Τζιοβάνι και, πριν λίγα χρόνια, έφτασαν - ξεπερνώντας πολλά εμπόδια, καθ' οδόν - στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκαν στο χωριό Νέες Καρυές της Λάρισας κι ασχολούνταν με αγροτικές εργασίες.
Η εκμετάλλευση σκληρή, λίγα τα λεφτά, τις περισσότερες φορές νηστικοί, πάντα, σχεδόν, κυνηγημένοι. Εκαναν, όμως, υπομονή: Να μαζέψουν λίγα λεφτουδάκια και να γυρίσουν στην πατρίδα. Να ξεκινήσουν εκεί μια νέα ζωή, να φτιάξουν οικογένεια, να προκόψουν.
***
Ομως τ' όνειρο των τριών παλικαριών χάθηκε μέσα στον ύπνο τους. Οι δυο - ο 22χρονος Σωτήρης και ο 20χρονος Τζιοβάνι - βρέθηκαν νεκροί στα κρεβάτια τους, μέσα σε αποθήκη του αγροτικού συνεταιρισμού του χωριού. Ο καπνός της ξυλόσομπας, που άναψαν για να ζεσταθούν και η οποία δεν είχε μπουριά, τους δηλητηρίασε. Κι ο 16χρονος Αποστόλης χαροπαλεύει στο νοσοκομείο.
Η τραγική μοίρα των τριών νεαρών δεν απασχόλησε, όσο θα 'πρεπε, τα ΜΜΕ. Κάποιοι - οι, ευτυχώς, λίγοι, που διαπνέονται από ρατσιστικά αισθήματα και ταυτίζουν τους λαθρομετανάστες με το έγκλημα - ίσως σκέφτηκαν: "Αυτή η μοίρα ταιριάζει στους Αλβανούς". Ποιος ν' ακούσει τους κατοίκους των Νέων Καρυών, που επιμένουν ότι "ήταν καλά παιδιά, δεν πείραξαν ποτέ κανένα";
***
Στο Κουψ της Αλβανίας, οι μάνες του Σωτήρη και του Τζιοβάνι περιμένουν τα φέρετρα των γιων τους. Ποιος να τις παρηγορήσει; Ο Μπερίσα, που εξαναγκάζει τα παιδιά της Αλβανίας να ξεριζωθούν από τον τόπο τους, ή οι δικοί μας κυβερνώντες, που τους αφήνουν να πάνε σαν το "σκυλί στ' αμπέλι";
Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ