Είναι προφανές ότι ο αρχηγός της Πολιτικής Ανοιξης υιοθέτησε με αρκετή καθυστέρηση την πρόταση των συνταξιουχικών οργανώσεων, για θεσμοθέτηση κατώτατου ορίου σύνταξης, που να είναι ίση με τα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη, για λόγους δημαγωγικούς και ψηφοθηρικούς.

Εστω και έτσι, όμως, είναι θετικό ότι δεσμεύεται δημόσια και υπόσχεται ότι θα φέρει δυναμικά τη Δευτέρα στη Βουλή αυτές τις προτάσεις.

Πάει πολύ, όμως, να δηλώνει ότι χαίρεται επειδή οι συνταξιούχοι συμφωνούν... σήμερα με το πρόγραμμα της Πολιτικής Ανοιξης για τις συντάξεις που κατέθεσε τον Οκτώβρη του 1995 στη Βουλή (!).

Ξεχνάει ο Αντ. Σαμαράς πότε ξεκίνησαν οι αγώνες των συνταξιούχων ακριβώς με αυτά τα αιτήματα, ή δε θέλει να τα θυμάται γιατί η κυβέρνηση της ΝΔ, στην οποία συμμετείχε ο ίδιος, είχε αποσυνδέσει τη σύνταξη από το μισθό;

Κατανοητή η αγωνία του για την εκλογική επιβίωση και αναμενόμενη η "διέξοδος" μέσω της δημαγωγίας, αλλά όχι και να κοροϊδεύει ανερυθρίαστα.