Βασική επιδίωξη και στόχος της ΕΕ - αυτού του ιμπεριαλιστικού οργανισμού - είναι η καπιταλιστική διείσδυση στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και η πρόσδεσή τους στο άρμα του καπιταλισμού. Αφού μόνον έτσι "θα έχει ήσυχο το κεφάλι του" το κεφάλαιο, ότι δε θα κινδυνεύσει να του αμφισβητηθεί η εξουσία για ληστρική εκμετάλλευση και ξεζούμισμα των εργαζομένων. Τα παραπάνω προκύπτουν άμεσα από όσα προβλέπονται και επιχειρούνται με τη γνωστή, πλέον, "Ατζέντα 2000" για τη διεύρυνση της ΕΕ με τις 10 χώρες του πρώην σοσιαλιστικού στρατοπέδου - Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία, Σλοβενία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία - στο επόμενο χρονικό διάστημα.

Ετσι, το θέμα της διεύρυνσης δεν είναι μόνον οικονομικό - όπως παρουσιάζεται από τους θιασώτες της ΕΕ - αλλά κυρίως πολιτικό θέμα και, φυσικά, η ΕΕ παίρνει όλα τα αναγκαία οικονομικά μέτρα (και όχι μόνον...) για να πετύχει αυτό τον πολιτικό στόχο. Στα πλαίσια αυτά στην "Ατζέντα 2000" προβλέπονται και μέτρα που αφορούν τον αγροτικό τομέα και τα οποία - όπως τα παρουσίασε χτες σε συνέντευξή του ο επίτροπος Γεωργίας Φρ. Φίσλερ - συνοψίζονται στη μείωση του κοινοτικού προϋπολογισμού για τη γεωργία με μειώσεις δαπανών σε σιτηρά, βόειο κρέας, γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα. Βέβαια, στη συνέχεια έρχεται η "δαμόκλεια σπάθη" νέων μειώσεων και περικοπών στις δαπάνες και ενισχύσεις για τα μεσογειακά προϊόντα, π.χ., λάδι, καπνός, κρασί, με τραγικές επιπτώσεις σε βάρος των φτωχών και μεσαίων αγροτικών νοικοκυριών. Γίνεται καθαρό πως τα αναγκαία για τη διεύρυνση χρήματα θα τα πάρουν όχι από τους πλούσιους αλλά από τους φτωχούς αγρότες και τους εργαζόμενους των κρατών - μελών της ΕΕ που γίνονται φτωχότεροι, με στόχο να αλυσοδέσουν τους άλλους λαούς των υπό ένταξη χωρών και ειδικά αυτούς των πρώην σοσιαλιστικών.

Το ότι είναι πολιτικό κύρια ζήτημα φαίνεται και από την έκθεση της ΟΚΕ (Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή) της ΕΕ, όπου μεταξύ άλλων εκτιμούν και προτείνουν για τις χώρες της ΚΑ Ευρώπης (ΧΚΑΕ) τα εξής:

1. Πρέπει να δεχτούν τις βασικές αρχές της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής (ΚΓΠ) αφού η βάση παραμένει η υιοθέτηση του κοινοτικού κεκτημένου.

2. Οι αγρότες και οι εργαζόμενοι στη γεωργία των ΧΚΑΕ έχουν σημαδευτεί από την έννοια της "συλλογικής ιδιοκτησίας" και πρέπει η ΕΕ να τους μεταδώσει... την έννοια της ατομικής και συνεταιριστικής ιδιοκτησίας (με τη δυτικοευρωπαϊκή έννοια) και το πνεύμα της ατομικής πρωτοβουλίας και ευθύνης.

3. Η αναδιάρθρωση της γεωργίας των ΧΚΑΕ θα οδηγήσει στη μείωση θέσεων εργασίας και χρειάζεται κατάλληλη κοινωνική πολιτική για να απορροφηθούν οι κραδασμοί, αφού ήδη τα ποσοστά ανεργίας είναι υψηλά.

4. Πρέπει να ακολουθήσουν στάδια σύγκλισης των γεωργικών πολιτικών τους με την ΚΓΠ (Κοινή Γεωργική Πολιτική) γιατί θα είναι δύσκολο για τις επιχειρήσεις τους να αντέξουν την ανταγωνιστική πίεση των δυτικοευρωπαϊκών μονάδων.

5. Οτι δεν πρέπει οι ΧΚΑΕ να ελπίζουν σε ταχεία άνοδο των γεωργικών τους τιμών.

6. Οτι μόλις αρχίσουν οι πρώτες διαπραγματεύσεις της προσχώρησης (το 2000), χρειάζονται ορισμένες προτεραιότητες όπως:

- Σύσταση γεωργικού και πιστωτικού οργανισμού (δηλαδή τραπεζικό κεφάλαιο σε δράση)

- Αναδιάρθρωση με την προσφυγή, αν χρειαστεί, στην ιδιωτικοποίηση.

- Σύστημα οργάνωσης των γεωργικών παραγωγών και αγορών.

- Ανάπτυξη συνεταιρισμών με τη δυτικοευρωπαϊκή έννοια. Δηλαδή συγκεκριμένα και αποτελεσματικά μέτρα διείσδυσης του καπιταλισμού και της εξάρτησης.

Φυσικά, πολλά από αυτά, όπως αναφέρουν, είναι δοκιμασμένα στην πρώην Ανατολική Γερμανία και έχουν βγάλει τα κατάλληλα συμπεράσματα, για το πώς θα υποδουλώσουν άλλους λαούς. Ακριβώς εδώ βρίσκεται η αξία του συντονισμού και αλληλεγγύης των κινημάτων των διαφόρων χωρών μεταξύ τους. Αφ' ενός να αλληλοενημερώνονται για τα σχέδια του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και ανταλλάσσοντας πείρα και, αφ' ετέρου, να συντονίζουν τη δράση τους ενάντια στους εκμεταλλευτές τους.

Οι αγρότες της χώρας μας αλλά και οι εργαζόμενοι στο σύνολό τους έχουν κάθε συμφέρον να εναντιωθούν στη διεύρυνση και φυσικά στην "Ατζέντα 2000", γιατί θα σωρεύσει νέα δεινά και για τους ίδιους αλλά και για άλλους λαούς, ενώ μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι ιμπεριαλιστές, το μεγάλο κεφάλαιο. Πρακτικά κάθε κίνημα της κάθε χώρας πρέπει να δώσει τη δική του συμβολή ενάντια στην εγχώρια ολιγαρχία και τα στηρίγματά της πρώτα, κάτι που θα επιδρά και στην ανάπτυξη των κινημάτων των άλλων χωρών για τον ίδιο σκοπό, να μην υλοποιηθούν οι στόχοι που προωθούνται με την "Ατζέντα 2000".