Μετά την επίσκεψή του στην Απω Ανατολή (Τόκιο), το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου ξαναγυρίζει στην Ευρώπη, αφού το 1993 η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε στη Στουτγκάρδη της ενιαίας πλέον Γερμανίας.

Το 4ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα σημάδεψε την αλλαγή πλεύσης της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου, που μετά την επιτυχία των τριών προηγούμενων διοργανώσεων, αποφάσισε οι αγώνες να γίνονται κάθε δυο χρόνια.

Ετσι δυο χρόνια μετά το Τόκιο και ένα μετά την Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης, ο κλασικός αθλητισμός ξαναείχε την τιμητική του.

Οι Γερμανοί διοργανωτές έβαλαν τα δυνατά τους, ώστε να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους, αφού άλλωστε αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη διοργάνωση που γινόταν στο έδαφος της ενοποιημένης Γερμανίας.

Εκείνο που έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, που εφαρμόστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια των αγώνων, προκειμένου να αποφευχθούν παρατράγουδα.

Για πρώτη φορά στους αθλητές δόθηκαν πριμ σε παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ο νικητής σε κάθε αγώνισμα πήρε από ένα αυτοκίνητο πολυτελείας της αυτοκινητοβιομηχανίας που ήταν χορηγός των αγώνων.

Στο αγωνιστικό μέρος το γεγονός που ξεχώρισε, ήταν η παρουσία των Βρετανών αθλητών, που ξανάφεραν τον στίβο της Γηραιάς Αλβιόνας στο διεθνές προσκήνιο.

Εκτός όμως από τους Βρετανούς, τα φώτα της δημοσιότητας τράβηξαν και οι Κινέζες αθλήτριες που επικράτησαν κατά κράτος στις μεγάλες αποστάσεις και έδειξαν ότι μια νέα δύναμη, στο χώρο του διεθνούς στίβου, αναδύεται.

Μετά το χρυσό της Βαρκελώνης, ο Λίτφορντ Κρίστι αποτέλεσε το βαρύ πυροβολικό της Βρετανίας και σ' αυτούς τους αγώνες.

Ο 33χρονος αθλητής κατάφερε στη Στουτγκάρδη να πραγματοποιήσει κάτι, που στη Βαρκελώνη δεν του δόθηκε η ευκαιρία. Να αφήσει πίσω του τον Καρλ Λιούις. Και έτσι και έγινε. Ο Κρίστι, που εκείνη την περίοδο βρισκόταν στην καλύτερη δυνατή φόρμα πρώτευσε στα 100 μέτρα πετυχαίνοντας και ευρωπαϊκό ρεκόρ με 9.87, αφήνοντας πίσω την αμερικανική τριάδα, που συμμετείχε στην κούρσα και τον Λιούις εκτός βάθρου.

Πάντως ο Λιούις κατάφερε να πάρει μετάλλιο σ' αυτούς τους αγώνες αφού στα 200 μέτρα ήταν τρίτος με 19.89. Στην πρώτη θέση τερμάτισε ο Φρανκ Φρέντρεκις από τη Ναμίμπια με 19.85 (ρεκόρ Αφρικής).

Στα 400 μέτρα ο Μάικλ Τζόνσον ανέλαβε να ξελασπώσει τους Αμερικανούς στις κούρσες ταχύτητας και τα κατάφερε.

Στις μεγάλες αποστάσεις και στα 1.500 μέτρα, ο Αλγερινός Νουρεντίν Μορσελί επικράτησε εύκολα, παίρνοντας με αυτό τον τρόπο το αίμα του πίσω για την απώλεια του χρυσού στη Βαρκελώνη.

Στους "ουρανούς" κρίθηκε το χρυσό μετάλλιο στο ύψος, αφού ο Κουβανός Ξαβιέ Σοτομαγιόρ έδωσε σκληρή μάχη μέχρι να κερδίσει το χρυσό με 2.40.

Στο επί κοντώ ο Μπούμπκα αγωνιζόμενος πλέον με τα χρώματα της Ουκρανίας, δε δυσκολεύτηκε να επικρατήσει με 6 μέτρα και να πάρει έτσι το τέταρτο χρυσό σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Στις κούρσες ταχύτητας των γυναικών η Αμερικανίδα Γκέιλ Ντίβερς τα πήγε σαφώς πιο καλύτερα σε σχέση με τους άνδρες αφού κέρδισε δυο χρυσά στα 100 μέτρα και 110 εμπόδια.

Οι Κινέζες όμως, ήταν αυτές που έκλεψαν την παράσταση στις μεγάλες αποστάσεις, αφού επικράτησαν στα 1.500 μέτρα με τη Λιου Ντογκ και στα 3.000μ και 10.000μ με τις Κου Γιουνξία και Γουανγκ Γιουνξία.