Σηκώθηκε ξαφνικά από την καρέκλα. Βολτάρισε πάνω κάτω στο δωμάτιο, νευρικά, σαν αγρίμι μέσα σε κλουβί. Πήρε ένα τσιγάρο. Το άφησε. Μόλις έσβησε το προηγούμενο. Ούτε καν μπορεί να μετρήσει πόσα κάπνισε σήμερα. Κι αυτές οι "διαβουλεύσεις" δε λένε να τελειώσουν. Μέρες τώρα, βδομάδες στα ίδια και στα ίδια. Κι όλα αυτά για ένα μελωμένο ξεροκόμματο, ένα χρυσωμένο χάπι. Διαπραγματευόμαστε αν θα είναι τόσα ή τόσα γραμμάρια το ξεροκόμματο. Το είχε πει ο Ζαν Κλοντ από την πρώτη στιγμή. "Η ουσία, συνάδελφοι, είναι ότι μας πετάνε στο δρόμο". Κι άλλοι το είπαν και συμφώνησαν ότι κάτι πρέπει να γίνει. Κάτι πρέπει να γίνει για τα χρόνια της δουλιάς, για τον κόπο, για τα όνειρα που τόλμησαν να κάνουν πιάνοντας δουλιά στην αυτοκινητοβιομηχανία της "Ρενό". Και για κάποιο καιρό, έκαναν όνειρα. Μέχρι που έπεσε ο κεραυνός: "Λυπόμαστε κύριοι, αλλά το παράρτημα της Βιλβόρντ οδεύει ολοταχώς προς κλείσιμο, η διεύθυνση της εταιρίας κρίνει ότι δεν υπάρχουν πλέον οι δυνατότητες να συνεχίσει να λειτουργεί και να συντηρεί ένα προσωπικό 3.100 ατόμων".

Την πρώτη ψυχρολουσία διαδέχτηκε η αγανάκτηση. Δεν είναι δυνατόν τόσοι εργαζόμενοι, τόσες οικογένειες να βρεθούν στο δρόμο. Πρέπει να κάνουμε κάτι είπαν στην πρώτη τους συνέλευση. Και ξεκίνησαν γενική απεργία. Σταμάτησαν τα μηχανήματα, έκλεισαν τις πύλες του εργοστασίου, δεν έβγαλαν ούτε ένα αυτοκίνητο στην κυκλοφορία. Συγκεντρώθηκαν, έκαναν πορείες, πάλεψαν με την Αστυνομία. Εφθασαν στο Παρίσι, γιατί εκεί φαντάστηκαν ότι θα τους άκουγαν οι άμεσα υπεύθυνοι, αφού μέρος των μετοχών της εταιρίας ανήκει στη γαλλική κυβέρνηση. Μαζί τους στο Παρίσι έφθασαν και εργαζόμενοι από την υπόλοιπη Ευρώπη, είχαν συμπαράσταση, ήταν ηλείου φαεινότερο ότι το δίκιο ήταν με το μέρος τους. "Δεν μπορεί, κάποιος θα το αντιληφθεί" υπέθεσαν.

Και προς στιγμήν, πίστεψαν ότι κάποιος το αντιλήφθηκε. Οχι, βέβαια, ο τότε πρωθυπουργός της δεξιάς κυβέρνησης, ο Αλέν Ζιπέ. Αυτός είχε ξεκαθαρίσει τη θέση του. Αλλά ο σοσιαλιστής Λιονέλ Ζοσπέν, ο τότε υποψήφιος πρωθυπουργός, διακήρυττε ότι ήταν διαφορετικός. Είπε ότι ήταν απαράδεκτο να κλείσει το παράρτημα και να περάσουν στην ανεργία τόσοι άνθρωποι. Είπε ότι υπάρχουν τρόποι να αποφευχθεί το κακό. Είπε ότι όταν βγει πρωθυπουργός η προτεραιότητά του θα είναι η "Ρενό" και ότι θα πάρει σίγουρα μέτρα για να μη χάσει τη δουλιά του ούτε ένας εργάτης. Είπε... και τι δεν είπε.

Και οι συζητήσεις συνεχίζονται μέρες τώρα. Συζητήσεις για το αν η αποζημίωση θα είναι τόσο ή τόσο. Η απόλυση παραμένει σταθερή. Δέκα ή είκοσι γραμμάρια, το ξεροκόμματο παραμένει ξεροκόμματο και στην ουσία ψίχουλα. Και από την ελπίδα φθάσαμε να διαπραγματευόμαστε το ψίχουλο, μονολόγησε ο Ζαν Κλοντ και άναψε άλλο ένα τσιγάρο.