Σε όλα τα σκακιστικά πρωταθλήματα και τουρνουά, ανεξάρτητα αν είναι διεθνή ή μικρά τοπικά τουρνουά, σαν γενικό σύστημα βαθμολογίας για την τελική κατάταξη των παικτών, χρησιμοποιείται εκείνο των ακέραιων μονάδων όπου η νίκη βαθμολογείται με 1, η ήττα με 0 και η ισοπαλία με 0,5. Σαν σύστημα είναι αρκετά ακριβοδίκαιο και ίσως πλησιάζει την πραγματικότητα. Συχνά, όμως, αυτή η μέτρηση αφήνει ένα μεγάλο κενό, αφού δε λαμβάνει υπόψη την ποιότητα της νίκης ή της ήττας.

Σ' έναν αγώνα μεταξύ ισάξιων παικτών (Τοπάλοβ - Κράμνικ για παράδειγμα), οποιοδήποτε αποτέλεσμα είναι δυνατό να πραγματοποιηθεί και να γίνει αποδεκτό, διατηρώντας στο ακέραιο την αξία του. Αντίθετα, αν ένας παίκτης μεγάλης δυναμικότητας νικήσει έναν αισθητά χαμηλότερης, τότε η νίκη του δεν είναι στο ακέραιο αποδεκτή. Κατά τη γνώμη μας, θα έπρεπε να σημειώνεται με (1-), όπου το μείον αντιπροσωπεύει δέκατα, που κανονικά θα πρέπει να χάνει ο ισχυρός παίκτης.

Αν πάλι νικούσε ο κατώτερος παίκτης, τότε στον βαθμολογικό πίνακα θα έπρεπε να σημειωθεί (1+) όπου τα δέκατα αυτή τη φορά θα κέρδιζε ο κατώτερος παίκτης. Το ίδιο θα έπρεπε να γίνει και με τις ισοπαλίες, γεγονός που θα μείωνε, παράλληλα, σημαντικά τις «συμφωνημένες ισοπαλίες» που συχνά γίνονται. Πολλοί παράγοντες, διεθνείς διαιτητές, αλλά και μαθηματικοί, στατιστικολόγοι, κατά καιρούς ασχολήθηκαν με αυτό το θέμα της βαθμολογίας και παρά το γεγονός ότι οι Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές έχουν μπει σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες, μέχρι σήμερα δεν έχει εφαρμοστεί νέο και περισσότερο δίκαιο βαθμολογικό σύστημα, που εκτός των άλλων θα πριμοδοτούσε με δέκατα και όσους, σε χαμένη θέση, κατάφερναν το ΠΑΤ, την αναγκαστική ισοπαλία. Ας δούμε τώρα μια παρτίδα των Μάουερ (2121) - Κορτσνόι (2600) με τον δεύτερο να μη διατηρεί στο ακέραιο την αξία της νίκης: 1. δ4 Ιζ6 2. γ4 η6 3. Ιγ3 δ5 4. Ιζ3 Αη7 5. Ββ3 δγ4 6. Βγ4 0-0 7. ε4 Ιγ6 8. Αε2 Αη4 9. Αε3 Αζ3 10. ηζ3 ε5 11. δε5; Ιε5 12. Ββ3 Ιθ5 13. ζ4 Ιδ3+ 14. Αδ3 Βδ3 15. Πδ1; (βλέπε διάγραμμα) 15... Αγ3+! 16. Βγ3 Βε4! (0*1-)!