Αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας με την επονομαζόμενη περιβαλλοντική πολιτική, στο πλαίσιο πάντα του συστήματος, αν δεν είναι ανεκδοτολογικού χαρακτήρα είναι βέβαιο ότι μπορούν να ενταχθούν σε μαθήματα πρωτοετών φοιτητών για το «τι δεν είναι φιλοπεριβαλλοντική πολιτική».

Δεν αναφερόμαστε στις περιπτώσεις κατά τις οποίες στο όνομα του κέρδους γίνονται πραγματικά περιβαλλοντικά εγκλήματα, όπου τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα είτε αυτά αφορούν σε καταπατήσεις δασικών εκτάσεων και παραλιών, είτε στη χωροθέτηση βιομηχανικών εγκαταστάσεων σε κατοικημένες περιοχές, κ.ά. Με το σημείωμά μας αυτό αναφερόμαστε στις περιπτώσεις όπου αδαείς, συνήθως, φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ελλείψει πραγματικού έργου και σοβαρής στρατηγικής - με διαφορετική οπτική - για την επίλυση των προβλημάτων της ελληνικής περιφέρειας, προσπαθούν με τη «μάσκα» του οικολόγου να προστατέψουν δήθεν «ευαίσθητες» περιοχές, καταδικάζοντας τους κατοίκους τους, με απίθανες αποφάσεις, χωρίς την παραμικρή τεκμηρίωση και, κυρίως, χωρίς κανένα σοβαρό λόγο!

Εφτασε στο γραφείο μας ένας φάκελος με στοιχεία που αφορούν στο Νιοχώρι του Καλού Ορους, το οποίο υπάγεται στον καποδιστριακό Δήμο Ερύσσου της Κεφαλονιάς, το οποίο, σημειωτέον, είναι το πιο εγκαταλειμμένο διαμέρισμα και είναι το μόνο χωριό χωρίς ομβροδεξαμενή. Αποτέλεσμα; Αντιμετωπίζει οξύτατο πρόβλημα ύδρευσης, το οποίο επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο εξαιτίας της γεωμορφολογίας των εδαφών του. Πάγιο αίτημα των κατοίκων η κατασκευή ομβροδεξαμενής, την οποία μπλοκάρει η δημοτική αρχή, η οποία έχει άλλη ...άποψη, με επιχείρημα ότι η περιοχή υπάγεται στις προστατευμένες περιοχές του NATURA 2000. Ετσι αρνείται κάθε συζήτηση για την κατασκευή.

Δε θα μπούμε, προς το παρόν, στη συζήτηση πώς, ποιος και γιατί, μια περιοχή που μόνο για την πλούσια βλάστηση και τη σημαντική της βιοποικιλότητα δε χαρακτηρίζεται, εντάχθηκε στο NATURA 2000. Κάτοικοι με τους οποίους επικοινωνήσαμε μας ανέφεραν ότι τα τελευταία, τουλάχιστον, πενήντα χρόνια η εικόνα της περιοχής τους εξαιτίας των πυρκαγιών και της εγκατάλειψης παραμένει η ίδια! Κρανίου τόπος. Το ζήτημα είναι άλλο. Ηπιες χρήσεις δεν απαγορεύονται από πουθενά. Μάλιστα, έχουμε υπόψη μας παραδείγματα όπως, λ.χ., τη λιμνοδεξαμενή στη Μήθυμνα Λέσβου και τις αλυκές Καλλονής όπου ήπιες χρήσεις και δράσεις αναζωογόνησαν τις περιοχές, βοήθησαν τη γεωργία και εμπλούτισαν τη βιοποικιλότητά τους. Η απόρριψη προτάσεων, χωρίς την ύπαρξη περιβαλλοντικών μελετών που θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις, εκτός από στενοκεφαλιά δείχνει και την επικινδυνότητα διάφορων καλαμοκαβαλάρηδων του δικομματισμού που αυτοχρίσθηκαν εκτός όλων των άλλων και «ειδικοί». Κάποτε θα πρέπει να καταλάβουν, όλοι, ότι άλλο η προστασία του περιβάλλοντος και άλλο η επιστροφή στα σπήλαια...