Ζητήθηκε από την Αλ. Παπαρήγα ένα σχόλιο για τη δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ Ν. Αθανασάκη πως το ΚΚΕ αποτελεί το μαξιλαράκι της ΝΔ. Τόνισε:

«Δεν είναι η πρώτη φορά. Κάθε φορά που λέμε στους εργαζόμενους ότι ανάμεσα στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας δεν υπάρχουν διαφορές - και δεν είναι μόνο προγραμματικό θέμα, το ΠΑΣΟΚ έχει κυβερνήσει - τότε το ΠΑΣΟΚ απαντάει το εξής πράγμα. Οποιος δεν είναι με το ΠΑΣΟΚ, είναι με τη Νέα Δημοκρατία.

Αυτό είναι ένα επιχείρημα το οποίο δε νομίζω ότι απευθύνεται σ' εμάς, γιατί ξέρει ότι δεν μπορεί να μας βάλει στο χέρι. Νομίζω ότι απευθύνεται στο δικό του κόσμο, να τον τρομοκρατήσει».

Η Αλ. Παπαρήγα ρωτήθηκε αμέσως μετά και για μια φράση της εισηγητικής της ομιλίας πως κάποτε άξιζε να συνεργαστεί κανείς με το ΠΑΣΟΚ, σήμερα δεν αξίζει. Η ερώτηση ήταν: «Πότε ήταν η περίοδος που άξιζε και τι άλλαξε, πώς είναι σήμερα;». Απάντησε:

«Στην περίοδο της δικτατορίας είχε προτείνει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ενότητα στην εξής βάση: να πέσει η δικτατορία και εν πάση περιπτώσει να υπάρχει μια πιο δημοκρατική κατάσταση στην Ελλάδα, γιατί, μην ξεχνάτε οι παλιότεροι, ήταν παράνομο το ΚΚΕ. Και το αρνήθηκαν.

Τότε ίσως έπρεπε να προβληματιστούμε περισσότερο γιατί το αρνήθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου στη δικτατορία, εν πάση περιπτώσει.

Από το '74 και μετά εμείς - και είναι γραπτά τα κείμενα, δεν κάνω τίποτα αποκαλύψεις - λέγαμε ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας επιδιώκει να ανοίξει διαύλους συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, παίρνοντας υπόψη ότι τότε το ΠΑΣΟΚ είχε ριζοσπαστικά συνθήματα στο πρόγραμμά του, παίρνοντας υπόψη ότι βοηθούσε τη ριζοσπαστικοποίηση του λαού και πάλευε για τη βελτίωση των συνθηκών.

Μάλιστα, σε ορισμένα πράγματα, φραστικά τουλάχιστον, φαινόταν ότι ήταν πιο επαναστατικό το ΠΑΣΟΚ από το ΚΚΕ. Εκείνη την περίοδο σωστά προσπαθούσαμε και επιδιώκαμε να υπάρξει κοινή δράση ή εν πάση περιπτώσει να ανιχνεύσουμε αυτή την προσπάθεια. Και μάλιστα αυτή η κοινή δράση από τα κάτω υπήρχε μέσα στο μαζικό κίνημα ανάμεσα στους κομμουνιστές και στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ.

Το '81 ξαναβάλαμε ένα τέτοιο θέμα, πριν βέβαια τις εκλογές, είπε όχι. Και αρχίσαμε να προβληματιζόμαστε γιατί δε θέλει τη συνεργασία, αφού τουλάχιστον σε μερικά πράγματα συμφωνούμε. Ηθελε να έχει λυμένα τα χέρια.

Αν θέλετε δε βγήκαμε ανοιχτά να πούμε τίποτα, παρακολουθώντας τις εξελίξεις. Αλλά εγώ θυμάμαι εκείνη τη χαρακτηριστική φράση του Χαρίλαου Φλωράκη το 1984 που είπε: "Το ΠΑΣΟΚ γύρισε την πλάτη στην αλλαγή που έλεγε". Πέρασαν κάποια χρόνια, πάλι επιμέρους ίσως συνεργασίες και στις τοπικές εκλογές έγιναν.

Ε, μπορούμε τώρα, σήμερα, να μιλάμε για μια τέτοια συνεργασία, όταν το ΠΑΣΟΚ έχει κυβερνήσει 8 χρόνια και μάλιστα τα κρίσιμα χρόνια και ήταν ο πρωταγωνιστής στις αντιδραστικές αλλαγές που προώθησε η Ευρωπαϊκή Ενωση;

Επειδή πολλή συζήτηση γίνεται για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η Συνθήκη του Μάαστριχτ δεν ήρθε απότομα. Το ΠΑΣΟΚ από το '86 και μετά, μέσω της ενιαίας εσωτερικής αγοράς, προετοίμασε το έδαφος για τις ιδιωτικοποιήσεις. Τότε άρχισε η συζήτηση για τους 4ωρίτες, για τις νέες εργασιακές σχέσεις και για την ιδιωτικοποίηση.

Παράδειγμα: Γιατί δεν έφτιαξε την κρατική επιχείρηση τηλεπικοινωνιών δίπλα στον ΟΤΕ ή σαν θυγατρική του ΟΤΕ, δε θυμάμαι πώς ακριβώς το έλεγε; Γιατί ήξερε ότι πάμε για ιδιωτικοποίηση σταδιακά. Επομένως, γιατί να διευρύνει τον κρατικό ΟΤΕ και με παραγωγικό τομέα; Να μην τα πούμε αυτά;

Λέγοντας αυτά ακριβώς, απαντάμε σ' αυτό και στη Νέα Δημοκρατία, γιατί αυτά κάνει η Νέα Δημοκρατία και ας μην τα φορτώνει όλα στο ΠΑΣΟΚ. Συνεχίζει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ».