«Με ευθύνη των αστικών κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων, από το 1950 και μετά, τα πάντα έχουν αφεθεί στους νόμους της αγοράς και η πόλη γίνεται αντικείμενο αγοραπωλησίας γης, υπηρεσιών, ακόμη και του περιβάλλοντος. Τα κοινωνικά αγαθά γίνονται εμπόρευμα και το ιδιωτικό κέρδος κυριαρχεί και εκτοπίζει το συλλογικό συμφέρον των εργαζομένων. Από αυτή τη λογική, δε βρέθηκαν έξω, και οι αστικές συγκοινωνίες, οι οποίες "στραγγαλίζονται" από την πολιτική πριμοδότησης του ΙΧ αυτοκινήτου, προς δόξα των κερδών των αυτοκινητοβιομηχανιών, των εταιρειών πετρελαιοειδών και ελαστικών, των αντιπροσωπειών αυτοκινήτων κ.ά.

Βασική μας θέση είναι, ότι οι μεταφορές στην πόλη αποτελούν κοινωνικό δικαίωμα. Δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με οικονομικά κριτήρια "ελεύθερης αγοράς", δεν μπορούν να λειτουργούν ως επιχείρηση με βάση το κέρδος. Ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής μας θέσης είναι η ενίσχυση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) που αποτελεί και τη βασική προϋπόθεση για την κυκλοφοριακή ανακούφιση, αλλά και για τη μείωση της ρύπανσης της ατμόσφαιρας. Ο σχεδιασμός και η οργάνωση των συγκοινωνιών πρέπει να υπηρετούν: Την οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα των κατοίκων της πόλης. Το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής γενικότερα. Την πολεοδομική ανασυγκρότηση.

Οι συγκοινωνίες, για να υπηρετήσουν αυτούς τους σκοπούς, πρέπει να έχουν κοινωνικό χαρακτήρα, πράγμα που σημαίνει ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα τους και τη δημιουργία Ενιαίου Δημόσιου Φορέα Αστικών Συγκοινωνιών. Τα χαρακτηριστικά και οι προϋποθέσεις για μια σωστή συγκοινωνία αποτελούν: Η πυκνότητα δρομολογίων στο χώρο και στο χρόνο, η ταχύτητα, η άνεση, η ασφάλεια, η αξιοπιστία δρομολογίων, το ενιαίο και φτηνό εισιτήριο, η δωρεάν μεταφορά των εργαζομένων προς και από τη δουλιά τους».