Εκατόν πενήντα χρόνια έκλεισαν προχτές από τις 6 Ιουλίου του 1850, όταν η Ελαφόνησος γίνεται το πρώτο επτανησιακό νησί που ενώνεται με την Ελλάδα, μετά από μια χιλιόχρονη πορεία κατακτήσεων, ανταλλαγών και διεκδικήσεων.

Κι όμως, όπως γράφει σε επιστολή του ο συγγραφέας, καθηγητής και πρόεδρος του Ινστιτούτου Πολιτισμού και Λακωνικών Ερευνών, Κωνσταντίνος Μεντής, το μικρό αυτό νησί με την πλούσια ιστορία, δεν έχει γιορτάσει ποτέ το γεγονός της ένωσής του.

Αυτό το κενό συνοδεύεται και από τη μη ανάδειξη και προβολή της τοπικής ιστορίας από την πολιτεία κατ' αρχήν και τους τοπικούς φορείς. Ο επιστολογράφος ωστόσο προσθέτει, πως αυτή η αδιαφορία για την ιστορία εκφράζεται και με την ανεπίτρεπτη υποβάθμιση των προϊστορικών και αρχαιολογικών της χώρων, όπως στην περιοχή Παυλοπέτρι, την οποία ανέδειξε... το Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ! Σύμφωνα με τον ίδιο, ο προϊστορικός οικισμός καταστρέφεται, είτε μέσω εκμισθώσεων του χώρου από το κράτος σε ιδιώτες χωρίς να παίρνονται μέτρα προστασίας, είτε με τη χρήση του σαν σκουπιδότοπος. Δεν υπάρχει δε, ούτε μια πινακίδα που να υποδεικνύει το χώρο...