Προσδεμένες στο «άρμα» των ...«ίσων αποστάσεων» μεταξύ θύτη και θύματος είναι όσες από τις διεθνείς οργανώσεις προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς «ψέλλισαν» κάτι με αφορμή την ιμπεριαλιστική επίθεση στο Λίβανο και την Παλαιστίνη. Γεγονός καθόλου παράξενο, αφού αυτές οι οργανώσεις, παρά τις κατά καιρούς θετικές επιστημονικές θέσεις τους, βρίσκονται κάτω από την «ομπρέλα» οργανισμών, όπως ο ΟΗΕ και η ΟΥΝΕΣΚΟ, οι οποίοι με τη σειρά τους ελέγχονται από τον ιμπεριαλισμό.

Η μοναδική από αυτές τις οργανώσεις που έκαναν κάποια δήλωση μέχρι στιγμής είναι η διεθνής επιτροπή της «Μπλε Ασπίδας» (ICBS, δημιουργήθηκε το 1996 «για να προστατεύσει την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά που απειλείται από τους πολέμους και τις φυσικές καταστροφές»), η οποία σε ανακοίνωσή της στα τέλη του περασμένου Ιούλη «θρηνεί την απαράδεκτη απώλεια ανθρώπινων ζωών, τα ιδιαίτερα βάσανα, τη μετατόπιση ολόκληρων κοινοτήτων και την καταστροφή, που πραγματοποιούνται αυτήν την περίοδο στις περιοχές του Ισραήλ, του Λιβάνου και της Παλαιστινιακής Αρχής», σπεύδοντας να ξεκαθαρίσει ότι η «ICBS δεν υποστηρίζει καμία θέση σε οποιοδήποτε άλλο ζήτημα σχετικά με τις συγκρούσεις στην περιοχή».

Ετσι, «καλεί όλα τα συμβαλλόμενα μέρη» (σ.σ. τους επιτιθέμενους και τους αμυνόμενους δηλαδή!) «να προστατεύσουν την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής και να λάβουν τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα για να εξασφαλιστεί ότι δε θα καταστραφεί με οποιονδήποτε τρόπο κατά τη διάρκεια της παρούσας σύγκρουσης»!

Θυμίζει, επίσης, ότι το «διεθνές δίκαιο απαγορεύει τη χρήση της πολιτιστικής κληρονομιάς για στρατιωτικούς λόγους ή για να προστατεύσει στρατιωτικούς στόχους», κάτι το οποίο, παρεμπιπτόντως, κάνουν κατά κόρον οι Αμερικανοί με τους σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους του Ιράκ. Καλεί «όλα τα μέρη» να τηρήσουν τις διατάξεις της Συνθήκης της Χάγης για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς σε περίπτωση ένοπλης σύγκρουσης και τη Συνθήκη παγκόσμιας κληρονομιάς του 1972, η οποία καλεί τις χώρες να μη λαμβάνουν σκοπίμως μέτρα που προκαλούν άμεση ή έμμεση ζημιά στην πολιτιστική και φυσική κληρονομιά στο έδαφος άλλων χωρών που είναι συμβαλλόμενα μέρη σε αυτήν τη Συνθήκη. Το Ισραήλ και ο Λίβανος έχουν επικυρώσει και τις δύο παραπάνω Συνθήκες.

Πέρα, πάντως, από τις «διπλωματικές ισορροπίες» της οργάνωσης, στη δήλωση υπογραμμίζεται πως τα δίκτυά της «δείχνουν ότι υπάρχει ένας ιδιαίτερος κίνδυνος πως η πολιτιστική κληρονομιά των διαφόρων λαών στην περιοχή θα υποστεί μόνιμες απώλειες». «Παγκοσμίως αναγνωρίζεται ότι αυτή η περιοχή έχει μια εξαιρετικά πλούσια πολιτιστική κληρονομιά, η οποία είχε μια βαθιά και μόνιμη επιρροή στους λαούς σε όλο τον κόσμο. Αυτό καταδεικνύεται από το σημαντικό αριθμό περιοχών και στο Ισραήλ και στο Λίβανο που εγγράφονται στον κατάλογο παγκόσμιας κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Η συνολική ή μερική απώλεια πολιτιστικών ιδιοτήτων στην περιοχή θα φτώχαινε σοβαρά τη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας», σημειώνεται σχετικά.