Σενάρια πολλά. Φήμες ακόμη περισσότερες. Ο Φιντέλ έχει καρκίνο και πεθαίνει. Ο Φιντέλ έχει πεθάνει ήδη. Ο Ραούλ δεν εμφανίζεται πουθενά... Ουκ ολίγοι, ακόμη και συνειδητοποιημένοι, υποκύπτουν στην πλάνη της πλύσης εγκεφάλου των διεθνών ΜΜΕ και της μηχανής προπαγάνδας που έχει στηθεί και ασχολούνται με τις φήμες και τα σενάρια παραμερίζοντας τα σημαντικά και ουσιώδη.

Ναι, είναι κρίσιμες τούτες οι ώρες, τούτες οι ημέρες για την Κούβα, όχι μόνο γιατί ο Φιντέλ νοσηλεύεται μετά από μία πολύ σοβαρή εγχείρηση και μάλιστα ελάχιστες ημέρες πριν τη συμπλήρωση των 80 ετών της βιολογικής του ηλικίας. Είναι κρίσιμες γιατί η μηχανή της προπαγάνδας που έχει στηθεί συνεχίζει να συνδέει την τύχη του Νησιού της Επανάστασης με την παραμονή στη ζωή και στο τιμόνι της χώρας, του Φιντέλ Κάστρο.

Ναι, είναι πολύ κρίσιμες, γιατί με περισσή αξιοπρέπεια και πάθος οι Κουβανοί παραμένουν ακλόνητοι και δεν κάνουν συμβιβασμούς είτε υποχωρήσεις στην ανεξαρτησία τους. Η αξιοπρέπειά τους είναι η πεισματική τους άρνηση να αποδεχτούν ξανά την ταπείνωση, την καταπίεση, την εκμετάλλευση, την κατάλυση του συστήματός τους και της ανθρωπιάς τους. Γνωρίζουν ότι ο βόρειος αδηφάγος γείτονάς τους το μόνο που επιθυμεί με τα κελεύσματα περί «δημοκρατίας» είναι να μετατρέψει στην Κούβα σε προτεκτοράτο. Ενα «λούνα παρκ» για τις πολυεθνικές και τους πλούσιους ανά τον κόσμο. Να διαλύσει ό,τι ξεχειλίζει από το όνειρο της δημιουργίας ενός κόσμου δίκαιου, ενός ονείρου που απαιτεί την καταστροφή του καπιταλισμού.

Είναι πολύ κρίσιμες όχι μόνο για την Κούβα, αλλά και για όλη τη Λατινική Αμερική και τους υπόλοιπους λαούς που παλεύουν και αγωνίζονται. Και σε αυτές τις κρίσιμες ώρες αναγκαία συνθήκη είναι η αλληλεγγύη και ο αγώνας. Δίχως αλλά... γιατί πλέον δεν υπάρχουν περιθώρια για «τα μπάνια του λαού», την κούραση που μας βαραίνει ή τη θερινή ραστώνη.

Ο αγώνας στο πλευρό της Κούβας, και η αμέριστη έμπρακτη αλληλεγγύη μας, έχει επείγοντα χαρακτήρα. Είναι μία αναζήτηση για ρωγμές στην επιφάνεια της κυριαρχίας, για να αναδυθεί η ελπίδα εκεί που φαίνεται ότι δεν υπάρχει. Οπως και στο παρελθόν, όταν η αλληλεγγύη και ο αγώνας έγιναν ασπίδα προστασίας στις πιο δύσκολες ώρες, όταν όλα κατέρρεαν και η Κούβα πεισματικά έστεκε απελπιστικά μόνη και μαχόταν. Ετσι και τώρα. Πιο πεισματικά και πιο αποφασιστικά! Γιατί ο αγώνας για την Κούβα είναι αγώνας για έναν κόσμο που περιμένει να δημιουργηθεί, για έναν κόσμο απαλλαγμένο από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο!