Ομακαρίτης Αντώνης Τρίτσης, υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, επί πρωθυπουργίας «Ανδρέα», (το 1987, νομίζω), είχε μια καλή ιδέα, σχετικά με την εκκλησιαστική περιουσία. Να απαλλοτριώσει, λέει, το κράτος τα τσιφλίκια των «Αγίων Μονών», (χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμη γη πρώτης ποιότητας), και να τα μοιράσει στους φτωχούς ακτήμονες αγρότες, για να φάνε τα παιδάκια τους ένα κομμάτι ψωμί. Αλλά, αντί να φαν τα παιδιά του κοσμάκη ψωμί, έφαγαν οι παπάδες τον Τρίτση...

Καλή και άγια ιδέα είχε, όντως, ο αείμνηστος Τρίτσης, να μοιράσει την εκκλησιαστική περιουσία στους φτωχούς, αλλά δεν είχε - ως φαίνεται- ιδέα, τι εστί Χριστόδουλος και Ορθόδοξον Ιερατείον γενικώς. Αυτοί που προτρέπουν τους άλλους, «όποιος έχει δύο χιτώνες, να δίνει τον ένα στους φτωχούς», δε δίνουν «ούτε στον άγγελό τους νερό». Οχι μόνο δεν είναι διατεθειμένοι να χάσουν ούτε «αυλακιά» από τα απέραντα τσιφλίκια τους, ούτε μια δραχμή από τα αμύθητα πλούτη τους, αλλά ακόμα και μια τρίχα απ' τα γένια τους αν τολμήσεις να τους πειράξεις, σ' έφαγαν!... Κράτος εν κράτει, υπεράνω νόμων και θεσμών, αποφασίζουν και διατάσσουν. Υπαγορεύουν με τρόπο σκαιό και αυταρχικό τις θελήσεις τους, και ποτέ, κανένας από τους κατά καιρούς κυβερνήτες μας δεν τους «χάλασε χατίρι». Και αν κάποιο από τα «ερίφια» του ποιμνίου τους τολμήσει να αμφισβητήσει, έστω και στο ελάχιστο τα θέσφατα της ορθοδοξίας τους, αλίμονό του... «Αλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτήν», εξαπολύουν από άμβωνος τις κατάρες τους. Να μουγκαθούν, δηλαδή, όσοι δε γονατίζουν να προσκυνήσουν την εικόνα της Παρθένου Μαρίας. (Να του πει κάποιος, «άλαλα τα δικά σου τα χείλη, "Αγιε Πατέρα". Για να μην μπορείς να βρίζεις και να καταριέσαι»).

Τελευταία, μας προέκυψε και το «μέγα θέμα». Αν θα υπάρχει, δηλαδή, ή όχι στις ταυτότητές μας, μαζί με την κρατική και η χριστιανική σφραγίδα, το περιβόητο Χ.Ο. Μα υπάρχει, στ'αλήθεια, έστω και ένας εχέφρων πολίτης αυτής της χώρας, που να πιστεύει πως αιτία αυτής της «σικέ» μονομαχίας μεταξύ Σημίτη και Χριστόδουλου είναι αυτό το «Χ.Ο.» και όχι ο αυταρχισμός του παντοδύναμου Ιερατείου, που δε δέχεται την παραμικρή αντίρρηση σε ό,τι προτάξει; «Οποιος προσπάθησε να θίξει την Εκκλησία, ξεράθηκε το χέρι του». Ετσι καθαρή και «έξω απ' τα δόντια», εκτόξευσε την απειλή του ο «προκαθήμενος». Και ο πρωθυπουργός «μας» αντί να προχωρήσει στην «κάθαρση», στο χωρισμό, δηλαδή της Εκκλησίας από το κράτος, προσπαθεί όπως - όπως «να τα μαζέψει», τρέμοντας ακόμα και για την ίδια την καρέκλα του.