Απέναντι, στη δίνη των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, αντικειμενικά έμπαινε στο συνέδριο της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ) το καθήκον της απάντησης στην ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση, από τη σκοπιά των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων.

Παρ' όλα αυτά, με ευθύνη τόσο των ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ όσο και των αριστερών υποστηριγμάτων τους, όπως οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ και η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (ΣΥΝ) και αυτό το συνέδριο κατέληξε σε δεκανίκι της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής και σε όργανο εξυπηρέτησης των προεκλογικών αναγκών του δικομματισμού.

Στην αντίπερα όχθη, οι εκπαιδευτικοί του ΠΑΜΕ σε όλη τη διάρκεια του συνεδρίου, αταλάντευτα και με επιμονή, αποκάλυψαν τους στόχους των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων, ανέδειξαν τις σύγχρονες λαϊκές εκπαιδευτικές ανάγκες, στηλίτευσαν το ρόλο των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών των ΔΟΕ - ΑΔΕΔΥ και πρότειναν αγωνιστική διέξοδο για σύγκρουση και ρήξη με το σύνολο της πολιτικής του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κομμάτων τους.

Από το πρώτο κιόλας θέμα, την τροποποίηση του καταστατικού της ΔΟΕ, οι δυνάμεις της ΕΣΑΚ-ΔΕΕ αντιστάθηκαν και αποκάλυψαν τους στόχους των προσυμφωνημένων από ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ καταστατικών αλλαγών, που περιόριζαν τα κεκτημένα συνδικαλιστικά δικαιώματα των ωρομίσθιων εκπαιδευτικών και επιχειρούσαν ένα πιο αυταρχικό και αντιδραστικό μοντέλο λειτουργίας της ΔΟΕ, ώστε θωρακισμένη να υπηρετήσει πιο αποτελεσματικά την πολιτική της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ, αφού πρότεινε καταστατικές αλλαγές στενά δεμένες με έναν ταξικό προσανατολισμό της ΔΟΕ, έδωσε μάχη και τελικά πέτυχε, με τη συνεπή και ανυποχώρητη στάση της (που υποχρέωσε σε αναδίπλωση και τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ) τη ματαίωση των αυταρχικών καταστατικών αλλαγών.

Στο θέμα των πεπραγμένων της προηγούμενης συνδικαλιστικής χρονιάς, αποκαλύψαμε και καταδικάσαμε το ρόλο των συμβιβασμένων πλειοψηφιών που (είτε ως ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ, είτε ως ΠΑΣΚ - «ΠΑΡ») στήριξαν τις αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις υποβαθμίζοντας συνειδητά τις βαθύτερες στοχεύσεις τους, διεκδικώντας πρόσκαιρα επιδόματα εξαγοράς της υποταγής τους, αρνούμενες το συντονισμό με όλους αυτούς που βρίσκονται στο στόχαστρο της επίθεσης του κεφαλαίου και ιδιαίτερα με το ταξικό κίνημα, οργανώνοντας «αγώνες» αποσπασματικού και περιορισμένου χαρακτήρα, που γρήγορα εκφυλίζονται και ενσωματώνονται στην κυρίαρχη πολιτική. Η κριτική των άλλων δυνάμεων είτε αθώωνε την κυβερνητική πολιτική (ΔΑΚΕ) είτε προσωποποιούσε τα προβλήματα στο πρόσωπο της υπουργού Παιδείας, είτε ενοχοποιούσε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, βγάζοντας έτσι λάδι τη σοσιαλδημοκρατική εκδοχή του καπιταλισμού.

Στα υπόλοιπα θέματα του συνεδρίου (ολοήμερο σχολείο, επιμόρφωση εκπαιδευτικών και οικονομικά - ασφαλιστικά) η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ κατέθεσε ολοκληρωμένες προτάσεις για: Ενιαίο 12χρονο Δημόσιο και Δωρεάν Σχολείο μόρφωσης και ολοκληρωμένης διαπαιδαγώγησης, ως το μόνο σχολείο που έχουν ανάγκη σήμερα τα λαϊκά στρώματα, με εκπαιδευτικούς επιμορφωμένους στις Πανεπιστημιακές Παιδαγωγικές Σχολές και πρόβαλε το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, όπως αυτό εξειδικεύεται για τους εκπαιδευτικούς. Οι υπόλοιπες δυνάμεις αναλώθηκαν σε προτάσεις - μερεμέτια της υπάρχουσας απαράδεκτης κατάστασης τόσο για το σχολείο όσο και για τους λειτουργούς του, πάντα μέσα στα πλαίσια της κυρίαρχης πολιτικής.

Αναμφισβήτητα, όμως, το γεγονός που σημάδεψε το φετινό συνέδριο της ΔΟΕ ήταν η «κεντροαριστερή συμμαχία», η συγκρότηση, δηλαδή, της «εκπαιδευτικής κεντροαριστεράς» πάνω στα γνωστά πρότυπα της ΟΛΜΕ.

Προετοιμάστηκε στην αρχή της φετινής χρονιάς από την κοινή θέση ΠΑΣΚ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ για την Ευέλικτη Ζώνη (ΕΖ), ένα κομβικό ζήτημα που αφορά στη δομή και το περιεχόμενο του δημόσιου σχολείου. Στην κοινή τους θέση, όχι μόνο δεν απέρριψαν την ΕΖ, αλλά στην ουσία τη νομιμοποίησαν ζητώντας καλύτερες συνθήκες για την εφαρμογή της!

Στην τελευταία τους δε συνεργασία (ανακοίνωση ΔΟΕ για τα «νέα βιβλία») δε βρήκαν ούτε μια λέξη κριτικής για το αντιδραστικό περιεχόμενο των «νέων βιβλίων» και το ρόλο τους στο ευέλικτο σχολείο της αγοράς, εντοπίζοντας μόνο προβλήματα διαδικαστικού χαρακτήρα.

Η ΔΑΚΕ - πιστή στις παραδόσεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού - αποχώρησε από την ψηφοφορία, αφού προηγουμένως πρότεινε στην ουσία τη συνδικαλιστική απραξία για την επόμενη χρονιά.

Από το διεκδικητικό πλαίσιο, όμως, και το πρόγραμμα δράσης που συναποφάσισε η «κεντροαριστερή συμμαχία», καθώς και το αναιμικό πολιτικό σκεπτικό που το υποστηρίζει, απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στις αιτίες των προβλημάτων, στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούνται από την ΕΕ και τα κόμματά της (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ). Φορτώνονται όλα στη σημερινή κυβερνητική πολιτική, παρ' όλο που αυτή αποτελεί συνέχεια του ΠΑΣΟΚ, αθωώνοντας έτσι το κυβερνητικό του παρελθόν. Ηταν φαίνεται ένας από τους όρους για τη συγκρότηση της συμμαχίας.

Στο πρόγραμμα δράσης επιλέγονται προωθημένες μορφές κινητοποιήσεων, στη λογική των 5ήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών - και μάλιστα από τη 2η κιόλας βδομάδα λειτουργίας των σχολείων - που μπορεί μεν να μην υποστηρίζονται από τη μεσολάβηση των καλοκαιρινών διακοπών, εξυπηρετούν όμως μια χαρά τις προεκλογικές ανάγκες του ΠΑΣΟΚ, λίγες μόλις μέρες πριν τις δημοτικές εκλογές του Οκτώβρη.

Χαρακτηριστικά, τα αιτήματα «5% του ΑΕΠ για την Παιδεία» και «12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση», που είναι θέσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αποτυπωμένες στα κυβερνητικά τους προγράμματα. Το αίτημα για «άμεση κάλυψη όλων των κενών με μαζικούς διορισμούς» παραλείπει έντεχνα να αναφερθεί στους τρόπους διορισμού, που ως γνωστό σήμερα είναι το ΑΣΕΠ και η προϋπηρεσία, της οποίας τροφοδότης είναι η ωρομισθία, της οποίας παρακάτω ζητείται η κατάργηση!

Στο ζήτημα της Ευέλικτης Ζώνης που αλλάζει το περιεχόμενο του σχολείου σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση, μπαίνει ως αίτημα απλώς «η κατάργηση της υπουργικής απόφασης για την υποχρεωτική εφαρμογή της» στηρίζοντας μ' αυτό τον τρόπο ένα βασικό κρίκο των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων.

Οσο για τις παρατάξεις των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και του ΣΥΝ αποκαλύπτοντας το πραγματικό τους πρόσωπο - ως γνήσιοι εκπρόσωποι του αριστερού και δεξιού οπορτουνισμού και οπαδοί του άκρατου καιροσκοπισμού - αναλαμβάνουν πλέον το ρόλο τους ως αριστερά δεκανίκια του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ρόλο ενεργητικού υποστηρικτή των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων.

Η αλήθεια είναι πως σε τούτο το συνέδριο περίσσεψαν οι αντικομμουνιστικές κορόνες από τους πρωταγωνιστές της «κεντροαριστερής συμμαχίας». Ούτε αυτή τη φορά, όμως, πρωτοτύπησαν! Ο συμβιβασμός και η υποταγή για να κρυφτούν, πάντα αναζητούν καταφύγιο στον αγοραίο αντικομμουνισμό, αγνοώντας, όμως, ότι πάνω του ποτέ δε στέριωσε κανένα λαϊκό κίνημα και αγώνας.

Απέναντι σ' όλα αυτά, η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ, πρότεινε ένα ταξικό διεκδικητικό πλαίσιο, με αιτήματα που συγκροτούν ένα ενιαίο σύνολο, στοχεύουν στην καρδιά της αντιλαϊκής αντιεκπαιδευτικής πολιτικής και απαντούν στις σύγχρονες εκπαιδευτικές ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων όσο και των εκπαιδευτικών. Αιτήματα και στόχοι πάλης (όπως το ΕΝΙΑΙΟ ΔΗΜΟΣΙΟ 12ΧΡΟΝΟ ΒΑΣΙΚΟ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΔΩΡΕΑΝ ΣΧΟΛΕΙΟ ολόπλευρης μόρφωσης των μαθητών) όπου κάθε λαϊκή οικογένεια θα ακουμπά τις ελπίδες της, θα τα κάνει και δική της υπόθεση, οικοδομώντας στην πράξη το μεγάλο λαϊκό μέτωπο όλων των εργαζομένων. Το πρόγραμμα δράσης που πρότεινε η ΕΣΑΚ-ΔΕΕ, αλληλένδετο με το διεκδικητικό της πλαίσιο και μακριά από τις προεκλογικές επιδιώξεις του δικομματισμού, αποτελούνταν από προτάσεις για προετοιμασία του αγώνα στο πλευρό του ταξικού κινήματος, με το ΠΑΜΕ, αρχίζοντας με 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση το 3ο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη, με συλλαλητήρια την πρώτη μέρα μαζί με τα ταξικά συνδικάτα και σύγκληση γενικών συνελεύσεων τη δεύτερη μέρα για παραπέρα κλιμάκωση.

Η δήλωση της ΕΣΑΚ-ΔΕΕ ότι θα δώσει - όπως πάντα - όλες της τις δυνάμεις για τον αποφασισμένο αγώνα, παλεύοντας ταυτόχρονα να αποκτήσει όλα εκείνα τα απαραίτητα ταξικά χαρακτηριστικά που απαιτούν οι σημερινές συνθήκες, έδωσε και την τελευταία αποστομωτική απάντηση στην αντικομμουνιστική φλυαρία του συνεδρίου.