Στους κύκλους... αλληλεξάρτησης, μεταξύ αποτελεσματικής οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης, ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής, αναφέρθηκε ο υπουργός Οικονομίας σε ομιλία του στην εκδήλωση του Κέντρου Θεσμικών Μεταρρυθμίσεων και των εκδόσεων «Παπαζήσης» με θέμα «Πόροι για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή». Και αφού έκανε όλες τις απαιτούμενες ακροβασίες κατέληξε στο διά ταύτα: Απαιτείται η προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες θα ωθήσουν ανοδικά την ανάπτυξη, η οποία με τη σειρά της θα δημιουργήσει τους πόρους που θα κατευθυνθούν για την κοινωνική συνοχή... Ο Γ. Αλογοσκούφης, μάλιστα, εναντίον όσων αντιδρούν στις... μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, τους οποίους κατέταξε σωρηδόν στους οπαδούς της συντήρησης, για να προσθέσει ότι «οι μεταρρυθμίσεις του κράτους και της οικονομίας είναι η πραγματικά προοδευτική ατζέντα της εποχής μας. Μόνο έτσι θα αντιμετωπίσουμε τα κακώς κείμενα. Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά»!

Η ημερίδα έγινε στο αμφιθέατρο της Εθνικής Τράπεζας, όπου παραβρέθηκαν και μίλησαν επίσης, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ε. Βενιζέλος, ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, ο υπουργός Απασχόλησης Σ. Τσιτουρίδης και ο πρώην υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπαντωνίου.

Κομβικό σημείο κατά τον υπουργό Οικονομίας για την προώθηση της ανάπτυξης και της... δίκαιης κατανομής των πόρων, είναι η οργάνωση των οικονομικών και κοινωνικών θεσμών, με άλλα λόγια η προώθηση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Ως η αόρατη χείρα του Ανταμ Σμιθ, οι κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις θα ωθήσουν ανοδικά την ανάπτυξη, η ανάπτυξη θα οδηγήσει στη διαχρονική αύξηση των πόρων, κάτι που δίνει τη δυνατότητα βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής...

Φυσικά πρόκειται για ευφυολόγημα, με το οποίο ο υπουργός Οικονομίας επιχειρεί να δικαιώσει μία καθ' όλα αντιδραστική πολιτική, η οποία συνδέει την παραχώρηση των όποιων κοινωνικών παροχών με την καπιταλιστική ανάπτυξη και την καλή διάθεση των επιχειρηματιών. Ακυρώνει δηλαδή και αρνείται την όποια κοινωνική πολιτική ασκούσε στο παρελθόν το καπιταλιστικό κράτος.

Να παρουσιάσει το δήθεν «κοινωνικό έργο» της κυβέρνησης ανέλαβε με την ομιλία του ο υπουργός Απασχόλησης Σ. Τσιτουρίδης. Σύμφωνα με τα στοιχεία που επικαλέστηκε, το 2006 οι λεγόμενες κοινωνικές δαπάνες θα φτάσουν τα 39,64 δισ. ευρώ. Πέραν από το γεγονός, ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτών των δαπανών αποτελούν απευθείας εισφορές από τους εργαζόμενους, απορίας άξιο είναι πού πραγματικά διοχετεύονται αυτά τα χρήματα όταν: το επίδομα ανεργίας βρίσκεται στο εξευτελιστικό επίπεδο των 320 ευρώ, με τη συντριπτική πλειοψηφία των ανέργων να μη λαμβάνουν ούτε αυτό, ενώ στο ΙΚΑ οι δύο στους τρεις συνταξιούχους παίρνουν σύνταξη κάτω από 540 ευρώ!

Ο Ευαγ. Βενιζέλος αναπτύσσοντας τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο συμφώνησε στην κεντρική γραμμή της οικονομικής πολιτικής, αλλά άσκησε και κριτική για τους ρυθμούς που η κυβέρνηση εφαρμόζει την πολιτική της. Ετσι κατηγόρησε τους κυβερνώντες διότι «οι μείζονες μεταρρυθμίσεις εγκαταλείφθηκαν», ενώ, περνώντας και σε συγκεκριμένα ζητήματα, διατύπωσε την άποψη ότι η κυβέρνηση ψήφισε μεν, αλλά δεν εφαρμόζει το - γνωστό για τον αντιδραστικό του χαρακτήρα - νόμο για τις πρώην ΔΕΚΟ, τις ρυθμίσεις για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας κλπ. Τέλος, χαρακτήρισε «ανοιχτά ζητήματα», το Ασφαλιστικό και τις ρυθμίσεις για την Ανώτατη Εκπαίδευση.